Στις 15 Απριλίου 1912, μετά από σύγκρουση με ένα παγόβουνο κατά το παρθενικό ταξίδι του από το Σαουθάμπτον προς τη Νέα Υόρκη, ο Τιτανικός (επίσημο όνομα:RMS Titanic), το Βρετανικό επιβατηγό υπερωκεάνιο βυθίστηκε στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό.

Η βύθιση του προκάλεσε τον θάνατο πάνω από 1.500 ατόμων σε ένα από τα πιο θανατηφόρα ναυτικά δυστυχήματα σε καιρό ειρήνης στη σύγχρονη ιστορία.

Η ιστορία του δεν έπαψε να εμπνέει καλλιτεχνικά σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, καθώς οι παράλληλες εκδοχές, ιστορίες και τα αποτελέσματα των ερευνών στα βάθη του ωκεανού έφερναν συνεχώς στο φως νέα αποτελέσματα.

Έρωτας με ένα ναυάγιο

Η ιστορία του Τιτανικού έγινε σχεδόν εμμονή και για τον σκηνοθέτη  Τζέιμς Κάμερον. Ο Κάμερον  είχε μια «ιδιαίτερη αγάπη» για τα ναυάγια και γι’ αυτόν ο Τιτανικός ήταν «το Έβερεστ των ναυαγίων.

Αποφάσισε να γυρίσει τον «Τιτανικό» μια ταινία δύσκολη με επίπονα γυρίσματα στη διάρκεια της οποίας απέκτησε τη φήμη του πιο τρομακτικού ανθρώπου στο Χόλυγουντ.

Έγινε γνωστός ως ένας αδιάλλακτος, σκληρός, τελειομανής και «φωνακλάς» αφού ξεφώνιζε με 300 ντεσιμπέλ ένα μεγάφωνο και ένα γουόκι τόκι.

Η Γουίνσλετ έσπασε ένα κόκαλο στον αγκώνα της κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και ανησυχούσε ότι θα πνιγόταν στη γεμάτη με 17 εκατομμύρια γαλόνια νερό δεξαμενή στην οποία θα βυθιζόταν το πλοίο.

Ο Κάμερον παρουσίασε την ιστορία του αναζητώντας χρηματοδότες ως τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα στον Τιτανικό. Του είπε: «φίλτατοι, είναι μια ταινία εποχής και θα κοστίσει 150.000.000 δολάρια και δεν θα υπάρξει νούμερο 2…» Τα στούντιο του Χόλιγουντ δεν ήταν βέβαια για την εμπορική επιτυχία της ταινίας, ωστόσο έδωσαν το πράσινο φως στον Κάμερον.

Μια έρευνα στα βάθη του Ατλαντικού

Ο Κάμερον ξεκίνησε την έρευνά του, εξασφαλίζοντας δημοσιότητα και οργάνωσε αρκετές καταδύσεις στο ναυάγιο μέσα σε δύο χρόνια.

Το συνεργείο γύρισε το πραγματικό ναυάγιο στον Ατλαντικό Ωκεανό έντεκα φορές το 1995 και ουσιαστικά ξόδεψαν περισσότερο χρόνο με το πλοίο από ότι οι επιβάτες του.

Σε τέτοιο βάθος, με την πίεση του νερού να είναι 6.000 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα, «ένα μικρό λάθος στην κατασκευή του πλοίου θα σήμαινε ακαριαίο θάνατο για όλους τους επιβάτες».

Κατά τη διάρκεια μιας κατάδυσης, ένα από τα υποβρύχια συγκρούστηκε με το Τιτανικό, προκαλώντας ζημιά τόσο στο υποβρύχιο όσο και στον πλοίο. Το εξωτερικό τοίχωμα του σταθμού του Καπετάνιου Σμιθ κατέρρευσε, εκθέτοντας το εσωτερικό.

Η περιοχή γύρω από την είσοδο της Μεγάλης Σκάλας επίσης έπαθε ζημιά. «Δουλεύοντας τόσο καιρό στην τοποθεσία του ναυαγίου, λαμβάνεις μια τόσο δυνατή αίσθηση λύπης και αδικίας και το μήνυμα αυτού» είπε αργότερα ο Κάμερον.

Αφού γύρισε τα υποβρύχια πλάνα, ο Κάμερον άρχισε να γράφει το σενάριο.  Ήθελε να τιμήσει τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του ναυαγίου και έτσι ξόδεψε έξι μήνες κάνοντας έρευνα για όλο το πλήρωμα και τους επιβάτες του Τιτανικού.

Στα γυρίσματα: Ευτράπελα και μεγάλες δυσκολίες

Κατά τη διάρκεια γυρισμάτων πάνω στο Akademik Μστισλάβ Keldysh ένα εκνευρισμένο μέλος του συνεργείου έριξε παραισθησιογόνο PCP στη σούπα που ο Κάμερον και άλλα μέλη έφαγαν κάτι, το οποίο έστειλε πάνω από 50 ανθρώπους στο νοσοκομείο.

Ο Κάμερον κατάφερε να κάνει εμετό πριν το ναρκωτικό δράσει. Ο ηθοποιός Λούις Αμπερνάθι ήταν σοκαρισμένος με το πώς έμοιαζε. «Το ένα μάτι ήταν εντελώς κόκκινο όπως του Εξολοθρευτή. Η κόρη του ματιού, χωρίς ίριδα, σκέτο κόκκινο, Το άλλο μάτι έμοιαζε σαν να είχε σνιφάρει κόλλα από όταν ήταν τεσσάρων ετών ». Το πρόσωπο που έριξε το ναρκωτικό δεν πιάστηκε ποτέ.

Τα γυρίσματα είχαν προγραμματιστεί να κρατήσουν 138 ημέρες αλλά τελικά κράτησαν 160. Πολλοί ηθοποιοί έπαθαν κρυολόγημα, γρίπη ή μολύνσεις του νεφρού μετά από ώρες μέσα στο νερό, συμπεριλαμβανομένης και της Γουίνσλετ.

Στο τέλος, αποφάσισε να μην ξανασυνεργαστεί με τον Κάμερον εκτός αν έβγαζε πολλά λεφτά. Αρκετοί άλλοι αποχώρησαν και τρεις κασκαντέρ έσπασαν τα κόκαλά τους, αλλά το Σωματείο Ηθοποιών αποφάσισε, μετά από έρευνα, ότι τίποτα δεν ήταν επικίνδυνο.

Ο Ντι Κάπριο, δήλωσε, ότι δεν ένιωσε ποτέ ότι διέτρεχε κάποιο κίνδυνο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

Ο Κάμερον πιστεύει σε μια παθιασμένη ηθική εργασίας και δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για τον τρόπο με τον οποίο διεύθυνε ότι ήταν πολύ απαιτητικός με το συνεργείο του.

Το κόστος των γυρισμάτων της ταινίας άρχισε να ανεβαίνει και τελικά έφτασε τα 200.000.000 δολάρια.

Τα στελέχη της Fox πανικοβλήθηκαν και πρότειναν τη μείωση μιας ώρας από τη συνολικά τρίωρη ταινία.. Ο Κάμερον αρνήθηκε, λέγοντας στη Fox «Θέλετε να μικρύνετε την ταινία μου; Θα πρέπει να με απολύσετε! Θέλετε να με απολύσετε? Θα πρέπει να με σκοτώσετε! », παίρνοντας επάνω τους την ευθύνη για την ταινία.

Στις 19 Δεκεμβρίου 1997, κάνει τελικά την πρεμιέρα του, πέντε μέρες μετά την προγραμματισμένη πρεμιέρα να μην ανταγωνιστεί το Scream 2.

Η ταινία έγινε αμέσως η ταινία της χρονιάς. Έκανε άνοιγμα τριημέρου με 28,6 εκατομμύρια δολάρια και μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου είχε εισπράξεις των 120 εκατομμυρίων δολαρίων.

Οι συνολικές εισπράξεις άγγιξαν τα 600,7 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 1,2 δισεκατομμύριο δολάρια.

Παγκοσμίως απέφερε 1,8 δισεκατομμύριο δολάρια παγκοσμίως. Ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία τόσο στην Αμερική όσο και παγκοσμίως για το 1997.

Παρέμεινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών μέχρι το 2010 όταν κυκλοφόρησε η ταινία Avatar σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Κάμερον.

πηγη:thetoc.gr