Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα, σε ηλικία 89 ετών, ο Φατς Ντόμινο, ένας από τους θρυλικότερους και πιο επιδραστικούς μουσικούς της ροκ εν ρολ μουσικής των δεκαετίων του ’50 και του ’60.
Ευρύτερα γνωστός για τις μεγάλες επιτυχίες του, «Blueberry Hill» και «Ain’t That A Shame», o Φατς Ντόμινο πούλησε περισσότερους από 65 εκατομμύρια δίσκους, περισσότερους από οποιονδήποτε άλλο ροκ εν ρολ καλλιτέχνη της δεκαετίας του ’50, με εξαίρεση των «Βασιλιά», Έλβις Πρίσλεϊ.
Άλλες μεγάλες επιτυχίες του είναι τα «Blue Monday», «I’m Walkin’», «Whole Lotta Loving», «Hello, Josephine»,«Walking to New Orleans»,«I’m Gonna Be a Wheel Some Day» και «Let the Four Winds Blow».
Ο πρώτος δίσκος που κυκλοφόρησε ποτέ περιείχε τα τραγούδια «Τhe Fat Man» και «Detroit City Blues», με το «The Fat Man» να θεωρείτε από πολλούς ως το πρώτο ροκ εν ρολ τραγούδι που κυκλοφόρησε ποτέ.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1949, όταν το συγκεκριμένο μουσικό είδος βρισκόταν ακόμη σε εμβρυακή φάση.
Μάλιστα, ο ίδιος ο Έλβις Πρίσλεϊ είχε δηλώσει ότι υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του πρωτοπόρου Αφροαμερικανού μουσικού, τονίζοντας ότι υπήρξε μία από τις βασικές επιρροές του, όταν ξεκίνησε την καριέρα του στη μουσική βιομηχανία.
Όπως οι σύγχρονοι του, Λιτλ Ρίτσαρντ και Τσακ Μπέρι, ο Φατς Ντόμινο υπήρξε ένας από τους βασικούς Αφροαμερικανούς μουσικούς που κατάφεραν να εισχωρήσουν στο λευκό αμερικανικό ακροατήριο, επηρεάζοντας σημαντικά την εύρυτερη διαμόρφωση της ροκ μουσικής των μετέπειτα δεκαετίων.
Το 1986, υπήρξε ένας από τους πρώτους εισαχθέντες στο Rock and Roll Hall Of Fame, όμως δεν πήγε ποτέ να παραλάβει το βραβείο για τη προσφορά του στην αμερικάνικη μουσική, καθώς μετά από κάποια ηλικία δεν εγκατέλειπε ποτέ τη μόνιμη κατοικία του στη γενέτειρα του, τη Νέα Ορλεάνη.
Γιος βιολιστή, ο Αντουάν «Φατς» Ντόμινο Τζούνιορ γεννήθηκε στη Νέα Ορλεάνη το 1928. Το ταλέντο του στη μουσική φάνηκε από εξαιρετικά μικρή ηλικία, όταν έγινε εμφανής η δεξιοτεχνία του στο πιάνο.
Το παρατσούκλι του, «Φατς», το οποιό καθιερώθηκε ως κύριο όνομα του, βγήκε από τον ηγέτη της μπάντας που έπαιζε κατά την εφηβεία του σε διάφορα κλαμπ της Νέας Ορλεάνης, Μπιλ Ντάιαμοντ, ο οποίος παρομοίαζε το παίξιμο του με εκείνο δύο σπουδαίων πιανιστών, των Φατς Ουόλερ και Φατς Πίτσον.
Πηγή:kathimerini.gr