Η Ferrari 250 GTO (Gran Turismo Omologato) κυκλοφόρησε από το 1962 ως το 1964 σε μόλις 39 υποδείγματα! 33 εξ αυτών ήταν “κανονικές” 250 (με το τρίλιτρο V12, 3 ήταν 330 (με το τετράλιτρο V12) και 3 ήταν οι λεγόμενες Type 64 με διαφορετικό αμάξωμα.
Ήταν road legal, αλλά είχαν φτιαχτεί εστιασμένες και στημένες για να τρέχουν σε αγώνες, κυρίως με ιδιώτες αγωνιζόμενους. Κατά τ’άλλα τα στοιχεία με το βασικό μοντέλο της Ferrari εκείνης της εποχής, την 250 είναι πάρα πολλά.
Η έγκριση τύπου (ομολογκασιόν) ήταν για το Group 3 της FIA, αλλά έπρεπε να κατασκευαστούν 100 υποδείγματα. Η Ferrari σε μια κλασσικά ιταλική κίνηση έδωσε μη συνεχόμενους αριθμούς πλαισίου και τοποθέτησε τα αυτοκίνητα σε διάφορες τοποθεσίες και έτσι ξεγέλασε τους τεχνικούς εφόρους της FIA.
Εκείνη την εποχή οι αγώνες ήταν ένα σπορ για πολύ λίγους εύπορους ιδιώτες, όχι τόσο διαδεδομένο στο κοινό και βεβαίως ελάχιστα εμπορευματοποιημένο. Επίσης τότε δεν υπήρχε η τρέλα με τα κλασσικά, τα συλλεκτικά κτλ, αυτό είναι σημείο των καιρών μας.
Ένας ακόμη παράγοντας είναι πως οι τεχνολογικές εξελίξεις κάναν σε μικρό χρονικό διάστημα τα αυτοκίνητα παρωχημένα κι έτσι μια Ferrari που κυριαρχούσε στις πίστες των 60s, δεν μπορούσε να σταθεί στα 70s, έτσι συχνά αυτά τα αυτοκίνητα ως παρωχημένα κατέληγαν σε κάποιον αχυρώνα.
Περάσαν τα χρόνια όμως και η πολύ εξέλιξη έκανε τα αυτοκίνητα κάπως άνοστα και άρχισαν να εκτιμούν την μηχανική συνάφεια που είχαν τα παλιά χρόνια. Έτσι κάπως ξεκίνησε η τρέλα με τα κλασσικά.
Η 250GTO είναι σταθερά ο βασιλιάς των κλασσικών, τουλάχιστον με αγοραίους όρους, είναι το πλέον ποθητό αυτοκίνητο αφού πάντα είναι το ακριβότερο! Πριν 20 χρόνια έκανε ρεκόρ ξεπερώντας τα δύο δισεκατομμύρια δραχμές, πλέον η γαλάζια 250 GTO που βλέπεις έφτασε να πωλείται για 50 εκατομμύρια ευρώ, σχεδόν εικοσαπλασιασμός της τιμής!
Εκμεταλλευόμενοι αυτή την τάση οι κατασκευαστές γέμισαν τον τόπο με “ειδικές” εκδόσεις που φιλοδοξούν να γίνουν instant classics. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα οι όντας παραδοσιόπληκτοι βρετανοί κατασκευαστές, ξεκίνησαν να επαναφέρουν στην παραγωγή παλιά τους μοντέλα ως continuation series, δηλαδή στις ίδιες προδιαγραφές με τα παλιά.
Η Jaguar ξεκίνησε με έξι Lightweight E-Type, συνέχισε με εννέα XKSS και τώρα σχεδιάζει να λανσάρει 25 D-Type! Η Aston Martin έβγαλε 25 DB4 GT και η πιο εξωτική Lister επαναφέρει τα Knobbly και Costin!
Όλα αυτά δεν μπορούν να βγάλουν κανονικές πινακίδες κυκλοφορίας αλλά μπορούν να βγάλουν ιστορικές πινακίδες και να κυκλοφορούν με τους περιορισμούς που έχουν τα κλασσικά. Βέβαια αυτοί που έχουν τέτοια οχήματα δεν ενδιαφέρονται και πολύ για την καθημερινή κυκλοφορία σε δημόσιους δρόμους.
Τώρα και η Ferrari θέλει να μπει στον χωρό των continuation series και έχει και την δικαιολογία πως μπορεί να βγάλει τα υπόλοιπα 61 αυτοκίνητα, δηλαδή θα χρησιμοποιήσει τους αυθεντικούς αριθμούς πλαισίου (κάτι τέτοια παίζουν μεγάλο ρόλο για τους συλλεκτικάκηδες).
Η είδηση αυτή προέρχεται από το στόμα του Marchionne και την είπε κατά την διάρκεια του σαλονιού της Γενεύης, αλλά φρόντισε να μην είναι αρκετά σαφής συμπληρώνοντας πως δεν είναι καλό να ζεις από το παρελθόν (αλλά να δημιουργείς το μέλλον).