Η κοινωνία μας διαπνέεται από μία ξεκάθαρα αρνητική αντίληψη για την τεμπελιά και την αδράνεια. Την αντιμετωπίζει διαρκώς ως κάτι κακό, κατακρίνει τους ανθρώπους που δεν επιδίδονται πολλές ώρες σε εργασίες ή προτιμούν να ξεκουράζονται.
Μήπως όμως, η τεμπελιά δεν είναι αποκλειστικά κάτι κακό; Μήπως και εκείνη μπορεί να βοηθήσει στην προσωπική μας πρόοδο και εξέλιξη; Μήπως η στασιμότητα είναι μία έννοια παρεξηγημένη; Ας το δούμε αναλυτικότερα.
Η αδράνεια δεν είναι αποκλειστικά κάτι κακό
Η καθημερινότητά μας είναι πλέον γεμάτη από ατελείωτες υποχρεώσεις και ευθύνες, οι οποίες μας πλημμυρίζουν από άγχος, στρες και αγωνία. Μέσα σε αυτή τη δίνη της καθημερινότητας, πολλές φορές και εμείς οι ίδιοι μέσα στην μανιώδη προσπάθεια να τους ευχαριστούμε όλους, χάνουμε πολλές φορές το μέτρο. Ξεχνάμε εντελώς τον εαυτό μας και η έγνοιά μας γίνονται αποκλειστικά οι άλλοι και οι διάφορες υποχρεώσεις.
Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, πολλές φορές η ίδια η αδράνεια είναι ικανή στο να γεννήσει περισσότερες στέρεες σκέψεις και να αποτελέσει την απαρχή για τη λογική αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων.
Η αδράνεια μέσα στην έλλειψη βομβαρδισμού προβλημάτων και τη χαλάρωση, είναι ικανή να αντιμετωπίσει τα πάντα με πιο σωστό τρόπο από εκείνον ο οποίος δε χαλαρώνει, δεν ξεκουράζεται και μονίμως βρίσκεται σε κατάσταση άγχους και εγρήγορσης.
Για αυτό και είναι σημαντικό να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να χαλαρώνει, να ξεκουράζεται και να παίρνει μικρά διαλλείματα. Είναι χρήσιμο να παύουμε κάθε μας δραστηριότητα για λίγο, να απασχολούμαστε με κάτι άλλο ή να παραμένουμε αδρανείς και μετά να επιστρέφουμε σε αυτή με πιο καθαρό μυαλό.
Το ίδιο πρέπει να πράξουν και πολλοί γονείς οι οποίοι βομβαρδίζουν διαρκώς τα παιδιά τους με εξωσχολικές δραστηριότητες, οι οποίες δεν επιτρέπουν στο παιδί να βιώσει την ανεμελιά της ηλικίας του και το αποτρέπουν ακόμα και από το παιχνίδι.
Να αφήσουν το παιδί τους περισσότερο ελεύθερο, να εμπιστευτούν την αυθορμησία και τη δημιουργικότητα της παιδικής σκέψης. Διότι όπως έλεγε και ο σπουδαίος φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ: «Ένα παιδί αναπτύσσεται καλύτερα όταν, όπως ένα νεαρό φυτό, έχει μείνει ανενόχλητο στο έδαφος.’’
Ας επιτρέπουμε στον εαυτό μας να χαλαρώνει, να απελευθερώνεται από τα άγχη και τις έγνοιες και να ξεκουράζεται. Η αδράνεια όχι μόνο είναι βλαπτική, αλλά μπορεί να ωφελήσει την ανθρώπινη δημιουργικότητα περισσότερο από όσο πιστεύεται.
Η γόνιμη αξία της πλήξης και της βαρεμάρας, μας φέρνει πιο κοντά με τον αληθινό εαυτό μας, μας ωθεί στην ενέργειά και μας βοηθάει να αντιληφθούμε ποιες δραστηριότητες μας γεμίζουν πραγματικά.
[πηγή]