Οι μικροί Έλληνες οινοπαραγωγοί που διεκδικούν μια θέση στην παγκόσμια αγορά αλλά και στο τραπέζι κάθε ψαγμένου foodie.
Το «Λημνιό» του Τάτση, ένα κόκκινο κρασί ήπιας φυσικής οινοποίησης και βιοδυναμικής καλλιέργειας, και η «Χαρούλα» από το οινοποιείο Αργατία, με ποικιλίες ξινόμαυρου, νεγκόσκας και μαυροδάφνης, ήταν δύο από τις είκοσι επιλογές του Eric Asimov για την ετήσια λίστα του «20 Wines under $20» στις σελίδες των New York Times στις αρχές του χρόνου. Ο φημισμένος κριτικός κρασιού επέλεξε τις παραπάνω ελληνικές ετικέτες από δύο οινοποιεία που δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Μακεδονίας, βάσει όχι μόνο της εξαιρετικής τιμής τους αλλά και της γεύσης τους, που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τόπο που παράγονται. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Simov αναδεικνύει κρασιά από τον ελληνικό αμπελώνα, αφού σε άλλο άρθρο του επιλέγει 12 ερυθρούς οίνους που θα έπρεπε – κατά τη γνώμη του – να γνωρίσει και ο υπόλοιπος κόσμος. Το Krasis από το οινοποιείο Sant’Or, η Λημνιώνα Ζαφειράκη, το Οργίων του Σκλάβου, το Mater Natura του Βαϊμάκη είναι μερικές από τις ετικέτες που ξεχωρίζει.
Οι μικροί Έλληνες παραγωγοί στην αγορά της Αμερικής
“Ο Οικονόμου πρώτα έγινε γνωστός στην Αμερική και μετά τον έμαθαν στην Ελλάδα” μου είχε πει κάποια στιγμή ο Γιάννης Σιγανός, φίλος του κρασιού, έμπορος τρίτης γενιάς και δημιουργός του Mr. Vertigo – κάβα που προμηθεύει όλη την ελληνική αγορά. Όταν αποφάσισε να επιστρέψει πίσω στις ρίζες του, ο Γιάννης Οικονόμου κατάφερε να στρέψει τα βλέμματα του οινικού κόσμου στη Σητεία της Κρήτης. Ο Dionysi Grevenitis, Partner, New York Market Manager της DNS Wines, μιας εταιρείας που έχει ως έδρα της την Καλιφόρνια και δίνει έμφαση στα μικρά, εναλλακτικά οινοποιεία της Ευρώπης, μοιράζεται μαζί μας στατιστικά από τις πωλήσεις.
“Μπορείς να δεις ότι δεν έχει περάσει χρόνος (εκτός του 2016) από το 2015 που να μην έχει προστεθεί τουλάχιστον ένας νέος προμηθευτής. Προσθέτουμε παραγωγούς με πιο γρήγορους ρυθμούς, ακόμη και κατά τη διάρκεια του Covid. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών των παραγωγών δεν παράγει περισσότερα από 40.000 μπουκάλια ετησίως. Μερικοί δεν παράγουν καν 3.000 ετησίως. Σκέψου το αυτό έναντι των 9.000.000 φιαλών που παράγει κάθε χρόνο η εταιρεία Τσαντάλη”.
Το αρχικό potfolio της DNS, το 2012 με 2014, περιλάμβανε τα οινοποιεία Τρουπή (Μαντινεία), Κουτσογιαννόπουλου και Χατζιδάκη από Σαντορίνη, Οικονόμου (Σητεία), Ζαφειράκη (Τύρναβος) και Νεραντζή (Σέρρες). Το 2015 προστέθηκαν αυτά των Σκλάβου (Κεφαλονιά) και Γκλίναβου (Ζίτσα Ιωαννίνων), το 2017, ο Τάτσης (Γουμέννισα), το 2018, το Domaine de Kalathas (Τήνος), το 2019 ο αμπελώνας Magoutes (Σιάτιστα), το 2020 η Ιλιάνα Μαλίχιν (Ρέθυμνο) και το Akra Chryssos (Σαντορίνη) ενώ το 2021 τα Markogianni Winery (Ηλία), Aoton (Αττική) και Nicoluzo Estate (Κέρκυρα).
Διαβάστε αναλυτικά στο news247.gr