Έτοιμη να βγάλει από το συρτάρι και να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή νέο εκλογικό νόμο είναι η κυβέρνηση, παίζοντας παιχνίδια με τους θεσμούς και πυροδοτώντας πολιτική ένταση.
Μπροστά στη λαϊκή δυσαρέσκεια και τη μεγάλη πτώση των ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος, αποχαιρετώντας την αυτοδυναμία που χάνει και προκειμένου να πετύχει έστω και προσωρινή συσπείρωση ψηφοφόρων της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει –δυστυχώς- να επιλέγει για τον εαυτό του ρόλο …Κουτσόγιωργα, αλλάζοντας τον εκλογικό νόμο που η κυβέρνησή του ψήφισε, γιατί δεν τον βολεύουν τα ποσοστά και οι αριθμοί!
Οι πληροφορίες επιμένουν πως το Μαξίμου έχει έτοιμη τροπολογία που δίνει μπόνους επιπλέον δέκα εδρών στο πρώτο κόμμα, σε περίπτωση που η διαφορά του από το δεύτερο κόμμα είναι πάνω από πέντε ποσοστιαίες μονάδες! Υπενθυμίζεται πως ο εκλογικός νόμος που ψήφισε η «γαλάζια» πλειοψηφία στις αρχές της θητείας Μητσοτάκη, με τη συνδρομή της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου, προσφέρει κλιμακωτό μπόνους στο νικητή των εκλογών: Το πρώτο κόμμα –εφόσον περάσει το 25% λαμβάνει επιπλέον 20 έδρες και , επίσης, για κάθε μισή μονάδα πάνω από το 25% λαμβάνει μια επιπλέον έδρα-σύνολο μέχρι 50 έδρες σε ποσοστό 40% και πάνω. Με το νόμο Μητσοτάκη-Βελόπουλου, δηλαδή, αυτοδυναμία επιτυγχάνεται με ποσοστό γύρω στο 38%, ενώ με το νέο που προγραμματίζει να φέρει προς ψήφιση η κυβέρνηση κατεβάζει τον πήχη στην περιοχή του 36%!
Στον πρωθυπουργό υπάρχουν δυο εισηγήσεις: Μία που επιμένει πως ο εκλογικός νόμος θα πρέπει να κατατεθεί σε «νεκρό» εκλογικό χρόνο, να ψηφιστεί δηλαδή τώρα και οι εκλογές να γίνουν φθινόπωρο ή άνοιξη και μια που εκτιμά πως αμέσως μετά την ψήφιση του εκλογικού νόμου ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να προσφύγει στις κάλπες.
Οριστικές αποφάσεις ως προς το χρόνο δεν έχουν ακόμα ληφθεί, καθώς το πολιτικό τοπίο είναι ρευστό και ο κίνδυνος να πέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στο λάκκο που επιχειρεί να σκάψει για τους άλλους είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός.
«Μπορεί ο πρωθυπουργός να αλλάξει το νόμο για να «σιγουρέψει» την αυτοδυναμία του και στην πράξη απλώς να διευκολύνει την αυτοδυναμία του Τσίπρα», σημειώνει με άρθρο του στους OPINIONS του iEidiseis για τις μεθοδεύσεις του Μαξίμου ο Γιώργος Λακόπουλος. «Η αλλαγή κανόνων μπορεί να ενισχύσει το βατήρα για λογαριασμό του Πρωθυπουργού. Αλλά μπορεί να αποβεί και θηλιά στο λαιμό του. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Κατά την ταραχώδη πεντηκονταετία από το 1926 µέχρι και το 1974, κάθε εκλογικός νόμος «ζούσε» κατά μέσο όρο για λιγότερες από δύο εκλογικές αναμετρήσεις: για την ακρίβεια, πραγματοποιήθηκαν δεκαπέντε (15) εκλογικές αναμετρήσεις µε οκτώ (8) εκλογικά συστήματα σε διάστημα σαράντα οκτώ (48) ετών, δηλαδή αντιστοιχεί ένα εκλογικό σύστημα κάθε 1,87 εκλογικές αναμετρήσεις. Θα περίμενε ωστόσο κανείς -αδίκως- ότι η εμπέδωση του δημοκρατικού πολιτεύματος και η διαμόρφωση ενός σταθερού κομματικού συστήματος, θα οδηγούσαν και στην παγίωση του εκλογικού συστήματος. Στην επίσης πεντηκονταετία περίπου που μεσολάβησε, αντίστοιχα, από τη μετάβαση στη δημοκρατία το 1974 μέχρι τις τελευταίες εκλογές, ελάχιστα αυξήθηκε η μέση διάρκεια ζωής κάθε εκλογικού νόμου, φτάνοντας να αντιστοιχεί ένα εκλογικό σύστημα σε κάθε 2,57 εκλογικές αναμετρήσεις. Με άλλα λόγια, η ταχύτητα αλλαγής των εκλογικών συστημάτων μειώθηκε μεν σχετικά, παρέμεινε όμως ιδιαίτερα υψηλή».
Τα παραπάνω υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, με άρθρο της στους OPINIONS του iEidiseis η Δανάη Κολτσίδα, υπενθυμίζοντας από πότε άρχισε στην πολιτική ζωή της χώρας μια πολιτική ομαλότητα. «Κυρίως όμως, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, κατά την ψήφιση του εκλογικού νόμου του 2020 έπεσε θύμα της αλαζονείας της. Η εισαγωγή του «κλιμακωτού μπόνους» δεν είναι για το κυβερνών κόμμα ταυτοτικό/αξιακό ζήτημα, αλλά το προϊόν ενός συμβιβασμού: ανάμεσα στην επιστροφή στο ακραία πλειοψηφικό προηγούμενο σύστημα του μπόνους που πραγματικά επιθυμούσε και στην αδυναμία να επιχειρηματολογήσει πειστικά εναντίον του αναλογικού και κατά τούτο δίκαιου εκλογικού συστήματος. Έτσι, αυτή η επιλογή σκοπιμότητας εγκλώβισε τη Νέα Δημοκρατία στην αλαζονεία του πρόσφατου τότε νικητή των εκλογών του 2019, αφού θεωρούσε ότι θα μπορούσε άνετα να φτάσει το ποσοστό του 38-38,5% που απαιτείται για την αυτοδυναμία σύμφωνα με το νόμο που η ίδια ψήφισε. Για το λόγο αυτό εξάλλου, τώρα που η μετεκλογική δυναμική ξεθύμανε, τώρα που τα σύννεφα στον πολιτικό ορίζοντα του κυβερνώντος κόμματος συσσωρεύονται, άρχισαν οι διαρροές και οι συζητήσεις περί (νέας) αλλαγής του εκλογικού νόμου», επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Τυχόν αλλαγή του εκλογικού νόμου, βεβαίως, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, ανεβάζοντας το θερμόμετρο στα ύψη και θέτοντας ερωτήματα για την ποιότητα της δημοκρατίας μας, που φαινόταν ότι τα είχαμε αφήσει χρόνια πίσω!