Το χωριό Umoja, στην Κένυα, ιδρύθηκε το 1990 από μια ομάδα γυναικών, που είχαν επιβιώσει από σεξουαλικές επιθέσεις και βιασμούς. Έκτοτε, απαγορεύεται η ύπαρξη αντρών και στο χωριό μένουν μόνιμα 50 γυναίκες και 200 παιδιά.
Στη γλώσσα σουαχίλι Umoja σημαίνει «ένωση». Ονομάστηκε έτσι, για να θυμίζει στις γυναίκες του χωριού, ότι όταν είναι ενωμένες μπορούν να τα καταφέρουν.
Όλες οι γυναίκες που ζουν στο χωριό Umoja, είναι θύματα βιασμών, ξυλοδαρμών, ενδοοικογενειακής βίας ή άλλων σεξουαλικών επιθέσεων.
Οι γυναίκες που γλίτωσαν από τραγικές καταστάσεις, εγκαταστάθηκαν στο χωριό για να βρουν καταφύγιο και όπως αναφέρουν, επιθυμούν μια ειρηνική ήρεμη ζωή, βασισμένη στη γυναικεία κατανόηση και αλληλοβοήθεια, μακριά από άντρες.
Το χωριό είναι κυκλωμένο περιμετρικά με ψηλό αγκαθωτό τοίχο και καθημερινά επιτρέπεται μόνο σε έναν άνδρα να μπαίνει στο εσωτερικό του. Πρόκειται για τον Lotukoi, τον βοσκό που φροντίζει τα πρόβατα και οι γυναίκες του επιτρέπουν την πρόσβαση.
Τα έσοδα για τη συντήρηση του χωριού και τον βιοπορισμό των γυναικών και των παιδιών τους, προέρχονται κυρίως από τον τουρισμό και από την πώληση χειροτεχνημάτων.
Οι τουρίστες που θέλουν να μπουν και να δουν το διαφορετικό χωριό, πληρώνουν ένα συμβολικό αντίτιμο. Επιπλέον, διατίθεται κοντά στα όρια του χωριού, ένα καταφύγιο που φιλοξενεί τουρίστες που θέλουν να κάνουν σαφάρι.
Κάθε γυναίκα μαζί με τα παιδιά της ζουν σε ξεχωριστές καλύβες, όμως μαγειρεύουν όλες μαζί μεγάλες ποσότητες, αρκετές για όλο το χωριό.
Η ιδρύτρια
Το 1990 η Rebecca Lolosoli έπεσε θύμα βιασμού από στρατιώτες του βρετανικού στρατού, που έκαναν την εκπαίδευση τους κοντά στη γειτονιά που διέμενε.
Δεδομένης της άποψης, ότι οι γυναίκες είναι ιδιοκτησίες των ανδρών, η κυβέρνηση της Κένυα δεν δικαίωσε ποτέ τα θύματα επιθέσεων, ούτε τους αναγνώρισε τα διακαιώματα τους.
Έτσι, η Lolosoli προσπάθησε να προστατέψει μόνη της τον εαυτό της και έπεισε άλλες γυναίκες, επίσης θύματα βιασμών, να εγκατασταθούν και να ιδρύσουν ένα χωριό που θα απαγόρευαν την είσοδο στους άντρες, στα πρόσωπα των οποίων έβλεπαν τους βασανιστές τους.
Το χωριό αρχικά είχε 14 γυναίκες, που στη συνέχεια αυξήθηκαν σε 50, καθώς εκεί έβρισκαν καταφύγιο όσες γυναίκες είχαν υποστεί οποιαδήποτε μορφή βίας από άντρες.
Στη διάρκεια των 28 χρόνων λειτουργίας του χωριού, οι γυναίκες κατάφεραν να αντιμετωπίζονται με σεβασμό από τις γύρω πατριαρχικές φυλές.
Η ζωή χωρίς συντροφικότητα είναι δύσκολη, γι’ αυτό κάποιες γυναίκες του χωριού επισκέπτονται άνδρες των γύρω περιοχών. Όμως, όπως λένε, δεν θέλουν τους άντρες μόνιμα στη ζωή τους. Θέλουν κοντά τους, μόνο τα παιδιά τους.
Δείτε το βίντεο με εικόνες από το χωριό Umoja:
Πηγή:valueforlife.gr