Ο Κώστας Βουτσάς, ο αιώνιος έφηβος μίλησε στο protothema.gr για τα καρδιοχτύπια, αποκάλυψε τι είναι αυτό που τον κρατάει ακούραστο, από που αντλεί τη δύναμή του, τι σημαίνει για εκείνον το θέατρο αλλά και τα σχέδιά του για το μέλλον

-Τι σημαίνει για σας χτυποκάρδι;

Χτυποκάρδι είναι το πιο όμορφο συναίσθημα, είσαι ευτυχισμένος, η καρδιά σου χτυπά και στο θυμίζει, στη ζωής μας καρδιοχτυπούμε και εκτός θρανίου, χτυποκάρδι για δουλειές, για γυναίκες είναι ό,τι πιο όμορφο μπορούμε να νιώσουμε και μας κάνει να αισθανόμαστε ζωντανοί.

-Ανάμεσα σε όλα αυτά που περιγράφετε τι ήταν αυτό που σας έκανε να καρδιοχτυπήσετε πιο έντονα;

Το μεγαλύτερο χτυποκάρδι μου ήταν όταν ήμουν μικρός και ζούσαμε σε μεγάλη φτώχεια. Ο πατέρας μου σαν κομμουνιστής ήταν πότε εξόριστος και πότε κυνηγημένος. Πουλούσα τσιγάρα στη γωνία του δρόμου, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Η αγωνία και η εμπειρία μου αυτή με έκανε καλύτερο άνθρωπο και με έμαθε να μοιράζομαι, μου έμαθε το εμείς να είναι ισχυρότερο από το εγώ και αυτό ακολουθώ μέχρι σήμερα σε όποιον θίασο είμαι, όποιος είναι εγώ να πάει στο καλό!

-Τι θυμάστε από τα θρανία;

Ήμουν πολύ ζωηρός και κακός μαθητής, όταν τελικά πήγα Γυμνάσιο άρχιζα με 15 για να καταλήξω στο 3. Πού χρόνος για διαβάσματα τότε, με καλλιέργησε όμως η δουλειά μέρα νύχτα.

– Τι ρόλο κρατάτε στο έργο;

Είμαι ο καθηγητής της Λίζας Παπασταύρου που παίζει η Κατερίνα Γερονικολού που τη θεωρώ εξαιρετική επιλογή για το ρόλο της Αλίκης, με τη βαριά πελοποννήσια προφορά. Μιλάω με κάτι νι και κάτι λι.

– Από που πηγάζει αυτή η αστείρευτη ενέργειά σας;

Από τη δεμένη μου οικογένεια. Με γεμίζει χαρά να βλέπω τις τρεις εγγονές μου, τον γιο μου που μόλις έγινε 23 μηνών, την αδελφή μου που είναι υγιής, από την καλοσύνη της γυναίκας μου, τις κόρες μου και φυσικά τον Άνθιμο. Παρόλο που έχω χωρίσει δύο φορές είμαι  βαθιά οικογενειακός τύπος και διατηρώ άψογες σχέσεις με τις πρώην μου στις οποίες άφηνα τα πάντα όταν έφευγα, βέβαια τώρα έχουν προβλήματα με την εφορία! Επίσης την ενέργειά μου την παίρνω από το σανίδι, παίζω συνέχεια και γίνομαι  τρισευτυχισμένος μέσα στο ρόλο… πρωί, βράδυ, παιδικό θέατρο, θέατρο ενηλίκων, χειμώνα καλοκαίρι, σανίδι και πάλι σανίδι!

– Γιατί πιστεύετε σήμερα υπάρχει η τάση να ανεβαίνουν έργα που έχουν γνωρίσει επιτυχία στο σινεμά της δεκαετίας του 1960 και βλέπουμε να έχουν τόση ανταπόκριση από το κοινό;

Έργα σαν τα χτυποκάρδια στο θρανίο έγιναν σε ελπιδοφόρες εποχές που υπήρχε ένας αγώνας για το καλύτερο και αισθανόμαστε ό,τι πηγαίναμε μπροστά. Είμασταν δεμένες παρέες, είχαμε όραμα, κέφι… Πως να γραφτούν έργα σήμερα που γίνονται δεκαπέντε ληστείες μέσα στη μέρα, έστω και αν έχουμε πολύ καλύτερους ηθοποιούς… δέκα χρόνια παίζεται το «Μπαμπά μη ξαναπεθάνεις Παρασκευή και κόβει ακόμα εισιτήρια.

– Τι άλλο έχετε στα σκαριά άμεσα;

Μια καθημερινή πρωινή εκπομπή σε συνεργασία με τους αδερφούς Λαζόπουλου, μικρά σκετσάκια που θα ερμηνεύω όλους τους ρόλους που θα λέγεται «Καλημέρα με τον Κώστα Βουτσά».

[πηγή]