Είναι επίσημο και με επιστημονική υπογραφή: η ζωή κοντά στη φύση έχει σημαντικά και πολλά (πάρα πολλά) οφέλη για την υγεία.

Μια νέα μεγάλη μετα-ανάλυση μελετών αποκαλύπτει ότι το να περνάμε ώρες στην εξοχή ή έστω σε χώρους πρασίνου μέσα στις πόλεις μειώνει τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2, για καρδιαγγειακά νοσήματα, πρόωρο θάνατο από όλα τα αίτια, πρόωρη γέννα, άγχος και υψηλή αρτηριακή πίεση.

Σύμφωνα με τη μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου της East Anglia και αφορούσε περισσότερα από 290 εκατομμύρια άτομα, πληθυσμοί που ζουν σε χώρες με περισσότερους χώρους πρασίνου δηλώνουν συνολικά ότι έχουν καλύτερη υγεία.

Οπως ανέφερε η Κουίβα Τούχιγκ-Μπένετ από την Ιατρική Σχολή Norwich του Πανεπιστημίου της East Anglia, κύρια συγγραφέας της μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Environmental Research», «το να περνάμε χρόνο στη φύση σίγουρα μας κάνει να νιώθουμε υγιέστεροι, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν ήταν πλήρως κατανοητή η μακροπρόθεσμη επίδραση που έχει στην υγεία η επαφή με το πράσινο.

Συγκεντρώσαμε στοιχεία από περισσότερες από 140 μελέτες, οι οποίες περιελάμβαναν πάνω από 290 εκατομμύρια άτομα, για να δούμε αν πραγματικά η φύση δίνει «ώθηση» στην υγεία».

Ευεργετική η «δασοθεραπεία»

Η ερευνητική ομάδα μελέτησε στοιχεία από 20 χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Βρετανίας, των ΗΠΑ, της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Αυστραλίας και της Ιαπωνίας – σε αυτή την τελευταία το «Shinrin yoku» ή αλλιώς η «δασοθεραπεία» αποτελεί πολύ δημοφιλή πρακτική.

Ως χώρος πρασίνου ορίστηκε τόσο ο ανοιχτός χώρος με φυσική βλάστηση όσο και οι αστικοί χώροι πρασίνου όπως τα πάρκα.

«Ανακαλύψαμε ότι το να περνά κάποιος χρόνο σε χώρους πρασίνου ή το να ζει κοντά στη φύση συνδέεται με πολλαπλά, διαφορετικά και σημαντικά οφέλη για την υγεία. Η επαφή με τη φύση μειώνει τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2, για καρδιαγγειακά νοσήματα, πρόωρο θάνατο, πρόωρη γέννα, ενώ αυξάνει και τη διάρκεια και ποιότητα του νυχτερινού ύπνου.

Συγχρόνως τα άτομα που ζουν κοντά στη φύση εμφανίζουν επίσης μειωμένη διαστολική αρτηριακή πίεση, καρδιακό παλμό και στρες. Είναι αξιοσημείωτο ότι ένα από τα άκρως ενδιαφέροντα ευρήματά μας ήταν πως η επαφή με τη φύση μειώνει σημαντικά τα επίπεδα κορτιζόλης στο σάλιο – πρόκειται για έναν από τους κύριους δείκτες στρες» σημείωσε η κυρία Τούχιγκ-Μπένετ.

Η ερευνήτρια προσέθεσε ότι στην Ιαπωνία η «δασοθεραπεία» είναι πολύ δημοφιλής – πολλοί άνθρωποι περνούν χρόνο στο δάσος ως μια μορφή θεραπείας. «Η μελέτη μας δείχνει ότι οι Ιάπωνες μάλλον ξέρουν τι κάνουν!».

Η ρίζα του… καλού

Σύμφωνα με τους ερευνητές, «παρότι εξετάσαμε πολύ μεγάλο όγκο μελετών σχετικά με τη σύνδεση μεταξύ χώρων πρασίνου και υγείας, δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς προκαλεί αυτή τη σύνδεση.

Είναι πιθανό ότι τα άτομα που ζουν κοντά στη φύση έχουν περισσότερες ευκαιρίες για φυσική δραστηριότητα αλλά και για ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων. Παράλληλα, η έκθεση σε πληθώρα διαφορετικών βακτηρίων τα οποία εντοπίζονται στη φύση μπορεί να έχει σημαντικά οφέλη για το ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνοντας τις φλεγμονές».

Οι επιστήμονες που διεξήγαγαν τη νέα τεράστια μετα-ανάλυση ελπίζουν ότι τα ευρήματά τους θα ωθήσουν τους γιατρούς να συνταγογραφούν περισσότερη… επαφή με τη φύση στους ασθενείς τους (και ίσως έτσι τελικώς και λιγότερα φάρμακα).

Ελπίζουν παράλληλα ότι θα ωθήσουν και τις αρμόδιες αρχές να δημιουργούν περισσότερους χώρους πρασίνου στις τσιμεντουπόλεις, αφού αποδεικνύεται περίτρανα ότι το «πράσινο φάρμακο» είναι το καλύτερο φάρμακο.

[πηγή]