Η πρόσφατη τηλεοπτική μεταφορά των «Άθλιων» επιχειρεί να αναδείξει τα βαθύτερα στοιχεία της πλοκής του διάσημου έργου, μ’ αυτή την αφορμή όμως ας δούμε κάποιες από τις λιγότερο γνωστές πτυχές της προσωπικότητας του συγγραφέα του, ο οποίος εκτός από πολέμιος της ανισότητας και ένθερμος θερμός υποστηρικτής της ελεύθερης εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά και της κατάργησης της θανατικής ποινής, υπήρξε κι ένας από τους πιο εκκεντρικούς ηδονοθήρες της εποχής του.
Υπάρχει μνημείο που σηματοδοτεί το ακριβές σημείο όπου τον συνέλαβαν οι γονείς του.
Στο Mont Donon της Γαλλίας που βρίσκεται στα Βόσγια όρη, μπορεί να απολαύσει κανείς μια πανοραμική θεά της συνοριακής γραμμής ανάμεσα στη Γαλλία, την Ελβετία και τη Γερμανία. Τον Μάιο του 1801 όμως, ο Ταγματάρχης Ουγκό και η σύζυγός του δεν έχασαν το χρόνο τους με τη θέα. 160 και πλέον χρόνια αργότερα, ο επιμελητής ενός γαλλικού μουσείου αποφάσισε να τιμήσει τη μνήμη του συγγραφέα αναρτώντας στο σημείο μνημείο από ψαμμόλιθο.
Ο ίδιος ο Ουγκό πάντως είχε ήδη προσθέσει τις δικές του μυθοπλαστικές πινελιές στην ιστορία, μεταφέροντας στις αφηγήσεις του το σημείο της σύλληψής του στο πιο ‘γκλάμορους’ Mont Blanc, ενώ συχνά έλεγε ότι η μητέρα του καταγόταν από άγρια φυλή του Αμαζονίου (η γυναίκα είχε γεννηθεί στη Ναντ πάντως).
Ήταν ίσως ο πιο ‘παραγωγικός’ σεξομανής του 19ου αιώνα.
Σύμφωνα με τις αφηγήσεις του ίδιου, κατά την πρώτη νύχτα του γάμου του με την Αντέλ Φουσέρ έκαναν έρωτα εννιά φορές. Κι όταν όμως το ζεύγος έχασε την ερωτική θέρμη της σχέσης του, ο Ουγκό κατέφυγε στα πολλά και εκλεκτά πορνεία του Παρισιού, τα οποία επισκεπτόταν πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Όταν πέθανε, τα ιδρύματα αυτά έκλεισαν για μια ολόκληρη εβδομάδα πενθώντας την απώλεια του πιο τακτικού τους πελάτη.
Ήταν η ψυχή του πάρτι…
Στο μεγαλύτερο κομμάτι της ενήλικης ζωής του, ο Ουγκό φιλοξενούσε πάνω από τριάντα καλεσμένους για δείπνο και ό,τι ήθελε προκύψει κάθε βράδυ. Ακόμα και η κηδεία του εξελίχθηκε κατόπιν σ’ ένα τεράστιο πάρτι στη μνήμη του. Οι φήμες έλεγαν ότι εννιά μήνες ακριβώς μετά, σημειώθηκε μια πρωτοφανής αύξηση γεννήσεων.
…αλλά πάνω απ’ όλα αγαπούσε τη φήμη
Δύσκολο εδώ που τα λέμε να μη φουσκώσει το εγώ σου όταν είσαι τόσο διάσημος ώστε ζεις σε δρόμο που έχει πάρει το όνομά σου. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Ουγκό κατοικούσε στη Λεωφόρο Βίκτωρος Ουγκό ενώ οι επιστολές προς τον ίδιον έφεραν ως διεύθυνση παραλήπτη τη φράση «Κύριον Ουγκό, στη λεωφόρο του, Παρίσι».
Η ημέρα των 80ων γενεθλίων του, το 1881, κηρύχτηκε εθνική αργία και ο ίδιος την πέρασε στο μπαλκόνι του χαιρετώντας ένα πλήθος 600.000 ανθρώπων που περνούσε από κάτω.
Ο προστάτης των φτωχών και των κατατρεγμένων δεν υπήρξε ποτέ φτωχός και κατατρεγμένος
Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την κυκλοφορία των «Άθλιων», ο Ουγκό απαίτησε απλά από τον εκδότη του αμοιβή μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη στην ιστορία των εκδόσεων. Τα 300.000 φράγκα που πήρε τελικά (πάνω από 3 εκατομμύρια σε σημερινά ευρώ) αποτελούν ακόμα το υψηλότερο ποσό που καταβλήθηκε ποτέ για ένα λογοτεχνικό έργο.
Έκρυβε τα ρούχα του για να μη μπει στον πειρασμό να βγει έξω όταν έγραφε
Όποτε δούλευε σε μια καινούρια νουβέλα, ο Ουγκό περνούσε τη μέρα κλειδωμένος στο γραφείο του αφού είχε βγάλει όλα τα ρούχα του από τις ντουλάπες και τα είχε παραδώσει στο υπηρετικό προσωπικό με την εντολή να μην τα επιστρέψουν πριν ολοκληρώσει κάποιο κεφάλαιο.
Στα απομνημονεύματά της, η σύζυγός του είχε γράψει ότι όταν εκείνος έγραφε την «Παναγία των Παρισίων», είχε αγοράσει ένα τεράστιο σάλι το οποίο κάλυπτε όλο του το σώμα και είχε κλειδώσει τα ρούχα του για να μην μπει στον πειρασμό να βγει έξω: «Έμπαινε στο γράψιμο της νουβέλας σα να έμπαινε σε φυλακή. Ήταν πολύ θλιβερός».
[lifo]