Σχεδόν 40 χρόνια αφότου τα πτώματα δύο νεαρών Βρετανών βρέθηκαν κακοποιημένα στα νερά της Καραϊβικής και τα ίχνη του δολοφόνου τους χάθηκαν, μια σημαντική ανακάλυψη προερχόμενη από μια απίθανη πηγή στην άλλη άκρη της Γης άλλαξε τα δεδομένα.
Μπορείς να βρεις τα πάντα στο Ίντερνετ. Έναν παλιό συμμαθητή, έναν χαμένο ξάδερφο, μία πρώην, έναν σκύλο που χάθηκε. Αν δεν είναι οι ίδιοι online, τότε θα είναι κάποιος άλλος που θα ξέρει πώς να τους βρει.
Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δεν υπάρχει διαφυγή. Στις 2 Οκτωβρίου του 2015, η Penny Farmer επέστρεψε στο σπίτι της από μια απογευματινή βόλτα στην εξοχή, άνοιξε το λάπτοπ της, μπήκε στο Facebook και πληκτρολόγησε το όνομα του άνδρα που υποπτευόταν ότι δολοφόνησε τον αδερφό της, τότε που ο κόσμος ήταν ακόμα τεράστιος.
Τον είχε μπροστά της. Είχε άσπρα γένια, καπέλο, γυαλιά ηλίου, τζιν πουκάμισο. Έμοιαζε με κατά συρροή δολοφόνο, σκέφτηκε η Penny.
«Ένας θεός ξέρει γιατί δεν είχα κοιτάξει νωρίτερα» λέει η Penny, μια πρόσχαρη και ειλικρινής γυναίκα που λέει την ιστορία της χωρίς ίχνος αυτολύπησης.
«Μάλλον δεν πίστευα ότι θα τον βρίσκαμε ποτέ. Έμοιαζε άφαντος, εξαφανισμένος. Πάλι καλά που τον έψαξα όμως».
Τον Ιούλιο του 1978, τα πτώματα του αδερφού της Penny, Chris, και της συντρόφου του Peta Frampton βρέθηκαν να επιπλέουν ανοιχτά της Γουατεμάλας. Είχαν βασανιστεί, δεθεί και βυθιστεί με τη χρήση ανταλλακτικών μηχανής.
Ο γιατρός που έκανε την αυτοψία δήλωσε ότι «η όψη και των δύο πτωμάτων ήταν τρομακτική». Στο Μάντσεστερ, οι γονείς της Penny περίμεναν γράμμα από τον Chris. Ο Chris, ένας 25χρονος γιατρός, και η Peta, μια 24χρονη δικηγόρος, ήταν ερωτευμένοι από παιδιά και είχαν πάει ταξίδι για να ζήσουν μια εξωτική περιπέτεια.
Και οι δύο έγραφαν τακτικά, αλλά στην προ-ψηφιακή εποχή, ειδικά στην Κεντρική Αμερική, η επικοινωνία ήταν χαοτική. Ήταν αναμενόμενο να υπάρχουν καθυστερήσεις.
Αλλά καθώς οι μέρες και οι εβδομάδες γίνονταν μήνες, οι οικογένειες του Chris και της Peta άρχισαν να ανησυχούν.
Οι κυβερνητικές αρχές και η αστυνομία ειδοποιήθηκαν, έγιναν έρευνες, εκκλήσεις, κάποιοι είπαν ότι είχαν δει τους αγνοούμενους.
Από τα γράμματα που έστειλε η Peta στους γονείς της βγαίνει το συμπέρασμα ότι εκείνη και ο Chris, αφού γνώρισαν έναν Αμερικανό και τους δυο νεαρούς γιους του στην Μπελίζ, παράτησαν το αρχικό τους σχέδιο να πάνε με λεωφορείο στο Μεξικό και αποφάσισαν να ταξιδέψουν με το μικρό αλιευτικό σκάφος του Αμερικανού μέχρι την Ονδούρα.
Το τελευταίο γράμμα που έστειλε η Peta κατέληγε: «Τίποτα ενδιαφέρον δεν συμβαίνει πάνω σε ένα σκάφος». Ο πατέρας της Penny επικοινώνησε με τον λιμενάρχη της Μπελίζ που αποκάλυψε ότι το σκάφος «Justin B» απέπλευσε μαζί με τον Chris και την Peta, αλλά επέστρεψε χωρίς αυτούς.
Τα ίχνη του Αμερικανού, του Silas Boston, εντοπίστηκαν στο Σακραμέντο της Καλιφόρνιας, όπου και ανακρίθηκε από το Βρετανικό Προξενείο. Αν και ήταν πεπεισμένοι για την ανάμειξή του στην εξαφάνιση του Chris και της Peta, δεν είχαν αποδεικτικά στοιχεία.
Παραδόξως, η αστυνομία της κομητείας του Μάντσεστερ επέτρεψε στον πατέρα της Penny να τηλεφωνήσει στον Boston. Ο Boston ήταν υπεροπτικός και απέφυγε να δώσει απαντήσεις, ενώ αρνούνταν ότι γνώριζε το οτιδήποτε.
Την 1η Φεβρουαρίου, η οικογένεια Farmer δέχτηκε το τηλεφώνημα που φοβόταν. Την Penny την ειδοποίησε η μητέρα της, κλαίγοντας. Το πρώτο πράγμα που είδε, μπαίνοντας στο σπίτι, ήταν η φωτογραφία του Chris από την αποφοίτησή του.
«Τότε πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη ότι στο εξής δεν θα υπήρχαν άλλες φωτογραφίες». Σύντομα η υπόθεση πάγωσε. Η σκηνή του εγκλήματος δεν ερευνήθηκε, η ιστορία δεν δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες της Γουατεμάλας, η εκεί αστυνομία δεν βοήθησε καθόλου.
Η ιστορία του Boston είχε κενά. Ο ίδιος είχε ποινικό μητρώο που περιλάμβανε επίθεση, παράνομη οπλοφορία και βιασμό, ενώ η τρίτη από τις επτά γυναίκες του είχε εξαφανιστεί πριν από 10 χρόνια.
Ωστόσο, το αστυνομικό τμήμα του Σακραμέντο δεν μπορούσε να κάνει κάποια πρόοδο. Το πιο αξιοσημείωτο απ’ όλα ήταν ότι κανείς ποτέ δεν ανέκρινε τους δύο γιους του Boston ούτε και προσπάθησε να τους εντοπίσει, καταπώς φαίνεται.
«Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο ήταν τότε, χωρίς υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα» λέει η Penny.
«Η Γουατεμάλα ήταν μια τριτοκοσμική χώρα, ουσιαστικά δεν υπήρχε αστυνομία. Δεν υπήρχε επικοινωνία με τη Βρετανία επειδή διεκδικούσε την Μπελίζ, που ήταν βρετανικό έδαφος. Η αμερικανική αστυνομία δεν βοήθησε και πολύ. Η αστυνομία του Μάντσεστερ παρέδωσε την υπόθεση στον μπαμπά μου. Κάτι έγινε τη δεκαετία του ’80, ακόμα δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς, που έθαψε την υπόθεση τελείως.
Έβλεπα τις συνέπειες που είχε όλη αυτή η κατάσταση στους γονείς μου – δεν λύγισαν όμως. Η μαμά μου πήρε μόνο μία μέρα άδεια από τη δουλειά, όχι επειδή δεν αγαπούσε τον Chris αλλά επειδή πίστευε ότι δεν έπρεπε να ενδώσει στον πόνο. Δεν πήραν φάρμακα ούτε έκαναν ψυχοθεραπεία. Απλώς ήξεραν ότι έπρεπε να συνεχίσουν. Το βρίσκω πραγματικά αξιοθαύμαστο».
Η Penny, η οποία ήταν 17 χρονών όταν πέθανε ο αδερφός της, πέρασε στο πανεπιστήμιο, έγινε δημοσιογράφος, παντρεύτηκε και έκανε τρία παιδιά. Βρήκε ξανά την ευτυχία, όπως και οι γονείς της. Ωστόσο, τα αναπάντητα ερωτήματα τους βασάνιζαν.
«Βρίσκεις τρόπους για να αντιμετωπίσεις όλη αυτή την κατάσταση, αλλά η πληγή παραμένει ανοιχτή. Ξέρω ότι οι γονείς μου δεν έπαψαν να αναρωτιούνται «γιατί έπρεπε να συμβεί αυτό;». Πολλοί άνθρωποι περνούν στενοχώριες,, αλλά ο θάνατος του Chris και της Peta ήταν ιδιαίτερα τραγικός. Ήταν τόσο αθώοι, πήγαν σαν πρόβατα στη σφαγή. Η ζωή τους θα ήταν πραγματικά αξιόλογη».
Με τον ερχομό του Ίντερνετ, ο πατέρας της Penny προσπάθησε να ξανανοίξει την υπόθεση. Το e-mail του στην αστυνομία του Σακραμέντο είναι σπαρακτικό, καθόλου πικρόχολο ή επικριτικό. Δεν έλαβε απάντηση.
Ο άνθρωπος πέθανε το 2013, γνωρίζοντας ότι κάτι τρομακτικό είχε συμβεί στον γιο του, χωρίς όμως να ξέρει το πώς και το γιατί. Όλα θα είχαν τελειώσει εκεί, αν η Penny δεν είχε σκεφτεί να ψάξει στο Ίντερνετ μια μέρα καθώς έκανε βόλτα με τη μαμά της στην εξοχή.
Δεν βρήκε μόνο τον Silas Boston στο Facebook αλλά και τους δυο γιους του, τον Russell και τον Vince, καθώς και την πέμπτη του γυναίκα. Έστειλε μήνυμα σε όλους, αλλά δεν έλαβε άμεση απάντηση.
Απτόητη, επικοινώνησε με την αστυνομία του Μάντσεστερ, η οποία με τη σειρά της επικοινώνησε με την αστυνομία του Σακραμέντο, που, όπως φάνηκε, μόλις είχε ξανανοίξει την υπόθεση της εξαφάνισης της τρίτης γυναίκας του Boston. Πλέον υπήρχε ελπίδα.
Όλως παραδόξως, οι γιοι του Boston είχαν πει στην αστυνομία ότι ήταν οικογενειακό μυστικό πως ο πατέρας τους είχε σκοτώσει τη μητέρα τους. Ακόμα πιο παράδοξο ήταν ότι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες είχαν προσπαθήσει να πείσουν την αστυνομία ότι ήταν μάρτυρες της δολοφονίας του Chris Farmer και της Peta Frampton από τον πατέρα τους στη Γουατεμάλα.
Πιστεύεται ότι η αστυνομία του Σακραμέντο, η Βασιλική Καναδική Έφιππη Αστυνομία, το FBI, η Ιντερπόλ, η Scotland Yard και η Εθνική Υπηρεσία Εγκλήματος του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν ενήμεροι. Κανείς, όμως, δεν έκανε κάτι. Εν τω μεταξύ, ο Boston, λόγω προβλημάτων υγείας, είχε επιστρέψει στην Καλιφόρνια.
Τον Μάρτιο του 2016, έξι μήνες μετά τις αρχικές ερωτήσεις της στο Facebook, η Penny, η μητέρα της και ο μεγαλύτερος αδερφός της, ο Nigel, πήγαν στα γραφεία της αστυνομίας της κομητείας του Μάντσεστερ στο Ashton-under-Lyne.
Οι αστυνομικοί είχαν μαζί τους τις καταθέσεις των γιων του Boston. Η μητέρα της Penny ήθελε να μάθει τα πάντα.
«Είναι πραγματικά απίστευτο που γνωρίζω τόσο πολλά για το τι έγινε εκείνη την ημέρα» λέει η Penny. «Ο Boston ήταν βιαστής. Ο αδερφός μου, χτυπημένος και δεμένος στο πάνω κατάστρωμα. Η Peta ήταν κάτω, στην καμπίνα. Δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο. Μπορεί να καταλάβει κανείς τι έγινε».
«Αυτό που ήταν πραγματικά συγκινητικό ήταν ότι, παρόλο που ο Chris είχε κάταγμα στο κρανίο, σπασμένα κόκαλα και το κατάστρωμα ήταν γεμάτο αίματα, προσπαθούσε να παρηγορήσει την Peta, λέγοντάς της ότι όλα θα πάνε καλά. Ακόμα και όταν ήταν δεμένοι σαν γαλοπούλες, ξέροντας ότι θα κατέληγαν στη θάλασσα».
Ο Russell ισχυρίστηκε επίσης ότι ο πατέρας του σκότωσε δύο ακόμα τουρίστες, πιθανόν από τη Σκανδιναβία, μόλις δύο εβδομάδες μετά. Η Penny ανακάλυψε ότι είχαν γίνει προσπάθειες από το FBI για να βρεθούν τα ίχνη τους, αλλά μάταια. Τα ίχνη του Boston εντοπίστηκαν τελικά σε ένα γηροκομείο στην Καλιφόρνια.
Λίγα χρόνια μετά, καθώς παραπονούνταν ότι δεν είχε φίλους, κάποιος από αυτούς που τον φρόντιζαν του έφτιαξε μια σελίδα στο Facebook. Δεν φταίει που σκέφτηκε «ποιος θα μπορούσε να τον ψάχνει τον καημένο;».
Το ίδιο θα σκέφτηκε μάλλον και ο Boston. Πιστεύοντας ότι ο Boston ίσως είναι ο λεγόμενος Golden State Killer, ένας κατά συρροή δολοφόνος και βιαστής που έσπερνε τον φόβο στην Καλιφόρνια τη δεκαετία του ’70 και του ’80, η αστυνομία πήρε δείγμα από το DNA του.
Το τεστ DNA βγήκε αρνητικό (ο Joseph DeAngelo, ο άνδρας που η αστυνομία πιστεύει πως είναι ο Golden State Killer, συνελήφθη τον Απρίλιο και κατηγορείται για 13 φόνους και δεκάδες βιασμούς).
Ωστόσο, το FBI είχε εντοπίσει διάφορους μάρτυρες από την Μπελίζ και τη Γουατεμάλα, συμπεριλαμβανομένου ενός από τους διασώστες που ανέσυραν τα πτώματα του Chris και της Peta, που τώρα ζει στη Νέα Υόρκη.
Είχαν, επίσης εντοπίσει τον γιατρό που έκανε την αυτοψία, ο οποίος τώρα έχει περάσει τα 90, καθώς και τον λιμενάρχη από την Μπελίζ που είχε επικοινωνήσει με τον πατέρα της Penny.
Η Penny επισκέφθηκε τον Russell, τον γιο του Boston, στην Αμερική. Όταν η γυναίκα που καθόταν δίπλα της στο αεροπλάνο τη ρώτησε τι θα έκανε στην Καλιφόρνια της απάντησε «πάω να συναντήσω τον άνθρωπο που είδε τον αδερφό μου να δολοφονείται».
Η Penny ξαφνιάστηκε από το πόσο φυσιολογικός φαινόταν ο Russell, παρόλο που είχε ζήσει όλη του τη ζωή μέσα στον φόβο, δίπλα σε έναν ψυχοπαθή πατέρα. Ο Boston είχε εκμυστηρευτεί στον Russell ότι είχε σκοτώσει 33 ανθρώπους.
Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε ο Boston είναι ένας από τους μεγαλύτερους κατά συρροή δολοφόνους στην αμερικανική Ιστορία. Απείλησε, μάλιστα, να σκοτώσει τον Russell και τον αδερφό του αμέσως μετά τη δολοφονία του Chris και της Peta, για να κρατήσει ασφαλές το μυστικό του.
Έτσι όπως περιέγραψε ο Russell τη ζωή στο σκάφος, ακουγόταν σχεδόν ειδυλλιακή. Ταξίδευαν στη θάλασσα της Καραϊβικής για ώρες, απολαμβάνοντας τον ήλιο και ψαρεύοντας.
Ακόμα και στον πατέρα του Russell άρεσε να ακούει τη μουσική του Chris από το αγαπημένο του «boombox». Το «Crime of the Century» των Supertramp ήταν το αγαπημένο του.
Ο Russell εξήγησε πως ο Chris τον είχε υπερασπιστεί απέναντι στον πατέρα του, γι’ αυτό εκείνος ήθελε να τον εκδικηθεί.
Εξήγησε ακόμα πως ο πατέρας του, μετά τον θάνατο του Chris και της Peta, γινόταν ανήσυχος όταν άκουγε το «Dogs» των Pink Floyd («When they turn their backs on you, you’ll get the chance to put the knife in…»).
Την 1η Δεκεμβρίου του 2016, 14 μήνες αφότου η Penny τον είχε βρει στο Facebook και 38 χρόνια μετά το αποτρόπαιο έγκλημά του ανοιχτά της Γουατεμάλας, ο Boston συνελήφθη και κατηγορήθηκε για τους φόνους του Chris Farmer και της Peta Frampton. Ωστόσο ο Boston είχε κι άλλους άσους στο μανίκι.
Καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, με τον οργανισμό του να καταρρέει, άσκησε το δικαίωμά του να διακόψει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Στις 24 Απριλίου του 2017 η Penny πληροφορήθηκε τον θάνατό του.
«Έφυγε σαν δειλός» λέει η Penny. «Ένιωθα ότι με είχαν εξαπατήσει. Θα το φχαριστιόμουν να τον δω στο δικαστήριο και να του πω πως ρήμαξε τις οικογένειές μας. Το να τον καταστρέψω είχε γίνει ένα πάθος που δεν με άφηνε να σκεφτώ τίποτε άλλο. Αλλά έφυγε με τους δικούς του όρους».
«Το «κλείσιμο» είναι ένας υπέροχος όρος και πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει μόνο όταν μαθευτεί η αλήθεια. Η μητέρα μου είναι τώρα 93 χρονών και πλέον έχει βρει την απάντηση σε όλα όσα τη στοίχειωναν εδώ και 38 χρόνια. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις σταματήσει να πονάς. Αυτό δεν το έχω καταφέρει ακόμα».
Σύμφωνα με μια δήλωση της αστυνομίας του Μάντσεστερ, η υπόθεση πάγωσε λόγω έλλειψης στοιχείων, αλλά δεν έκλεισε ποτέ.
«Όπως με όλες τις υποθέσεις, όταν καινούργιες πληροφορίες ήρθαν στο φως, αρχίσαμε πάλι τις έρευνες. Η ανταπόκριση της οικογένειας Farmer στην έρευνα ήταν πολύ θετική όταν εμφανίστηκαν περισσότερα στοιχεία. Η Penny έχει γράψει ένα βιβλίο, το «Dead in the Water», σχετικά με τις δολοφονίες του Chris και της Peta και την προσπάθειά της να οδηγήσει τον Boston στη Δικαιοσύνη.
Ελπίζει ότι έτσι θα διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη του αγαπημένου της αδερφού που χάθηκε τόσο πρόωρα. Η ίδια παραδέχεται πως είναι μια απίστευτη ιστορία, που δεν θα μπορούσε κάποιος απλώς να επινοήσει, και πολύ καλή για να μείνει στην αφάνεια – κάποτε θα γίνει σίγουρα ταινία.
Η Penny, όμως, πιστεύει ότι θα υπάρξει συνέχεια. Πιο πολύ απ’ όλα θα ήθελε να ξέρει γιατί έκλεισαν την υπόθεση, αφήνοντας έναν ψυχοπαθή να κυκλοφορεί ελεύθερος και να συνεχίζει να σκοτώνει. Οπότε, αν και από την πλευρά της η υπόθεση έχει κλείσει, ελπίζει ότι άλλοι θα ασχοληθούν περισσότερο. Γιατί, όπως ξέρει πολύ καλά, ο κόσμος είναι τώρα πια μικρότερος.
[lifo]