Τον Αύγουστο του 1931 ένα σατυρικό θεατρικό σκετς κόντεψε να στοιχίσει τη ζωή στον, 27χρονο τότε ηθοποιό, Βασίλη Αυλωνίτη.
Την ώρα που βρισκόταν πάνω στη σκηνή, κάποιοι από τους θεατές άνοιξαν πυρ εναντίον του, χωρίς όμως να βρουν στόχο.
Το επεισόδιο, που διαδραματίστηκε μέσα στο θέατρο Περοκέ, όπου παιζόταν η παράσταση η «Κατεργάρα», έγινε τελικά αιτία να χάσει τη ζωή του ο τεχνικός του θεάτρου, Παναγιώτης Μωραΐτης.
Τα αίτια της επίθεσης
Η παράσταση σημείωνε μεγάλη επιτυχία και το κοινό συνέρρεε καθημερινά στο θέατρο για να απολαύσει εκτός από τον Αυλωνίτη, τη Ζαζά Μπριλλάντη, την καρατερίστα και μουσικό Σωτηρία Ιατρίδου και τους άλλους κωμικούς του θιάσου.
Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, πάνω στη σκηνή βρισκόταν ο Αυλωνίτης και παρουσίαζε το σκετς με τίτλο «Από τους Υπουργούς βγήκαν τα κολοκύθια». Στο συγκεκριμένο νούμερο, ο ηθοποιός σατίριζε τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο και αρκετούς συνεργάτες του.
Ξαφνικά, όρμησαν πάνω στη σκηνή τέσσερα άτομα. Ένας από αυτούς ήταν οπλισμένος με περίστροφο και πλησίασε απειλητικά τον ηθοποιό. Την τελευταία στιγμή, ο Αυλωνίτης οπισθοχώρησε και κατάφερε να γλιτώσει.
Δυστυχώς, οι σφαίρες βρήκαν τον 35χρονο τεχνικό του θεάτρου, ο οποίος πέθανε ακαριαία. Αρκετοί από τους θεατές, ο λογιστής του θεάτρου και μια ηθοποιός, τραυματίστηκαν ελαφρά.
Μέσα στο θέατρο επικράτησε πανζουρλισμός. Οι γυναίκες ούρλιαζαν από το φόβο τους και οι άντρες προσπαθούσαν να τις καθησυχάσουν.
Οι δράστες ήταν θερμόαιμοι οπαδοί του Βενιζέλου, που προσπάθησαν με αυτό τον τρόπο να υπερασπιστούν τη φήμη του πρωθυπουργού. Ένας από αυτούς, είχε προηγούμενα με τον νόμο, αφού είχε καταδικαστεί στο παρελθόν για φόνο.
Την επόμενη μέρα, ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης Παναγής Τσαλδάρης, καταδίκασε τη δολοφονική επίθεση και βρήκε την ευκαιρία να πάρει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης με το μέρος του.
Το περιστατικό συγκλόνισε τον θεατρικό κόσμο, αφού εκτός από τη ζωή που χάθηκε, αμέσως μετά επιβλήθηκε προληπτική λογοκρισία σε όλα τα θέατρα.
Ο Αυλωνίτης γλίτωσε από θαύμα, αλλά όπως έλεγε ο ίδιος, δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει το αιματηρό συμβάν.
Μέχρι το τέλος της ζωής του ένιωθε τύψεις, για τον άνθρωπο που χάθηκε άδικα, εξαιτίας της σάτιρας.