Φέτος συμπληρώνονται 25 χρόνια από την “μαύρη” Πρωτομαγιά του 1994. Τότε που οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν 2.17 μ.μ και στην πίστα της Ίμολα στην Ιταλία επικρατεί παγωμάρα. Σιωπή.

O Ayrton Senna είχε ένα σοβαρό ατύχημα όταν με 250 χλμ/ώρα καρφώθηκε πάνω στον εξωτερικό τοίχο της στροφής Tamburello.

Ένα μεταλλικό κομμάτι από την μπροστινή ανάρτηση είχε διαπεράσει το κράνος του, προκαλώντας σοβαρότατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και ο Ayrton ήταν κλινικά νεκρός.

Μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο νοσοκομείο της Μπολόνια, με την καρδιά του να σταματά στις 18.40 μ.μ το ίδιο απόγευμα, βυθίζοντας σε πένθος τη Βραζιλία, τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και γενικότερα όλο τον πλανήτη.

Πέρασαν κιόλας 25 χρόνια

Πρωτομαγιά σήμερα, μια ημερομηνία που η Formula 1 έχασε τον “θεό” της.

25 χρόνια μετά, ο μύθος του Ayrton Senna παραμένει ζωντανός. 25 χρόνια μετά, ο καθένας μας θυμάται εκείνο τον αγώνα στην πίστα της Ίμολα, που εκτός από τον Senna, έχασε τη ζωή του και ο Αυστριακός Roland Ratzenberger. Ο Senna εκείνο το Σαββατοκύριακο ήταν ανήσυχος.

«Φόβος είναι ο κίνδυνος που βιώνει ένας οδηγός να μην τραυματιστεί ή σκοτωθεί», έλεγε ο Ayrton και εκείνη την Κυριακή διαισθανόταν αυτόν το φόβο.

Ένα 24ωρο νωρίτερα, ο Αυστριακός Ronald Ratzenberger είχε χάσει τη ζωή του, όταν η Simtek που οδηγούσε είχε καρφωθεί στον τοίχο.

Αυτό προκάλεσε σοκ στον Senna, που φώναζε για περαιτέρω μέτρα ασφαλείας και ήταν εμφανώς προβληματισμένος. Έμοιαζε να βρίσκεται πάλι σε ένα μακρινό κόσμο, βυθισμένος στις σκέψεις του, ίσως να μιλούσε πάλι με Εκείνον…

«Το μονοθέσιο μου είναι νευρικό και η πίστα γλιστερή και επικίνδυνη, χωρίς αρκετά σημεία διαφυγής», δήλωνε λίγο πριν από την εκκίνηση, λόγια που αποδείχθηκαν τραγικά προφητικά…

Είχε προμηθευτεί μία αυστριακή σημαία ώστε αν νικήσει να τιμήσει τη μνήμη του Ratzenberger αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ.

Στην εκκίνηση, οι Pedro Lamy και JJ Lehto συγκρούστηκαν και το αυτοκίνητο ασφαλείας μπήκε στην πίστα και παρέμεινε εντός αυτής μέχρι και τον 5ο γύρο.

Ένα πέρασμα αργότερα ήρθε η μοιραία στιγμή. Προσεγγίζοντας την στροφή Tamburello, η Williams συνέχισε ευθεία ακολουθώντας καταδικαστική πορεία προς τον τσιμεντένιο τοίχο που βρισκόταν εφιαλτικά κοντά. Ο Senna δεν είχε περιθώρια αντίδρασης.

Ο Alain Prost έχει δηλώσει για το περιστατικό:

«20 λεπτά πριν την εκκίνηση πήγα στα paddocks της Williams, βρισκόταν πίσω από τους υπολογιστές, ολομόναχος, κοιτώντας τα δεδομένα.Πήγα να του ευχηθώ καλή τύχη για τον αγώνα. Σε αυτό το σημείο, οι λέξεις λιγόστεψαν, φαινόταν πολύ αναστατωμένος. Δεν ήταν καλά. Είναι η τελευταία εικόνα που έχω από τον Ayrton, όχι στην εκκίνηση, αλλά στα paddocks, μόνο του με τις σκέψεις του…»

Τα τραγικά νέα προκάλεσαν παγκόσμια θλίψη. Όλος ο κόσμος και όχι μόνο οι φίλοι της Formula 1 ήταν συντετριμμένοι από το θάνατό του. Η Βραζιλία έπεσε σε πένθος.

Ο Senna κηδεύτηκε με τιμές εθνικού ήρωα, παρουσία 250.000 συμπατριωτών του, που έσπευσαν να του πουν το ύστατο χαίρε. Άλλωστε, ήταν θεός τους. Μέσα στη μιζέρια που τους περιστοίχιζε έβρισκαν στο πρόσωπο του Ayrton ένα λόγο να νιώθουν υπερήφανοι.

Η πίστη στον Θεό

Η σχέση του με τον Θεό τελικά ήταν πιο στενή απ’ όσο πίστευαν όλοι. Τόσο, που Εκείνος θέλησε να τον θαυμάζει από κοντά. Και τον πήρε πρόωρα κοντά Του.

Ο Βραζιλιάνος λατρευόταν από τους συμπατριώτες του και λάτρευε τον Θεό. Η πίστη του ήταν το μεγαλύτερο όπλο του.

«Όλα είναι θέλημα Θεού και κατευθυνόμενα από Εκείνον», έλεγε ο Ayrton. Πίστευε βαθιά και κάθε φορά που έμπαινε στο μονοθέσιο ξεκινούσε μία μυστική κουβέντα με Το δημιουργό του.

Προσευχόταν και κοιτούσε το άπειρο, άδειαζε τον εαυτό του από κάθε σκέψη και συναίσθημα. Και μετά, πατούσε το γκάζι και τρέλαινε τα χρονόμετρα, κάνοντας συχνά πράγματα πέρα από τη λογική.

Όπως στα δοκιμαστικά του GP του Monaco το 1988, όπου βρισκόμενος “σε άλλο, τρομακτικό επίπεδο” κατέβασε από το πουθενά το χρόνο των υπολοίπων οδηγών κατά 2 και πλέον δευτερόλεπτα.

Ο Senna είχε αυτήν την απίστευτη ικανότητα, να σημειώνει ξαφνικά απίστευτους χρόνους. Ένα χάρισμα μοναδικό.

Μοναδικός

Υπερέβαλλε εαυτόν με μονοθέσια που στα χέρια άλλων θα έμοιαζαν αργά και πάνω απ’ όλα “χόρευε” στη βροχή. Όταν οι ουρανοί άνοιγαν κανείς δεν μπορούσε να τον νικήσει, παρότι η εποχή του περιελάμβανε κι άλλους σπουδαίους οδηγούς: Nigel Mansell, Nelson Piquet και φυσικά ο Alen Prost.

Ειδικά ο Γάλλος αποτελούσε το αντίπαλον δέος. Ήταν ο μεγάλος του αντίπαλος και οι μεταξύ τους μονομαχίες εντός πίστας έχουν μείνει στην ιστορία. Όπως άλλωστε και οι καβγάδες τους αλλά ποτέ δεν έπαψαν να τρέφουν απεριόριστο σεβασμό ο ένας για τον άλλον.

Όμως, ο ίδιος δεν ήταν απλά ένας πιλότος. Όταν έτρεχε, εκπροσωπούσε ένα ολόκληρο έθνος. Παρότι γόνος πλούσιας οικογένειας, είχε καταφέρει να αγγίξει και τον πιο φτωχό Βραζιλιάνο.

Εξάλλου, ο ίδιος είχε βοηθήσει ουκ ολίγες φορές τα φτωχά παιδιά της ταλαιπωρημένης πατρίδας του, κυρίως με ανώνυμες δωρεές, κάτι που συνεχίζει εν τη απουσία του και η οικογένειά του μέσω του Instituto Ayrton Senna. Λίγους μήνες προτού το μοιραίο ατύχημα o Senna είχε πει:

«Εάν κάποτε έχω ένα σοβαρό ατύχημα, ελπίζω να πεθάνω μια και έξω. Δεν θέλω να καταλήξω σε αναπηρική καρέκλα. Δεν θέλω να υποφέρω στο νοσοκομείο από οποιονδήποτε τραυματισμό έχω υποστεί. Εάν πρέπει να ζήσω, θέλω να ζήσω κανονικά και έντονα χωρίς κανένα πρόβλημα. Γιατί τέτοιος άνθρωπος είμαι, με έντονο χαρακτήρα. Θα ήταν καταστροφικό εάν έπρεπε να ζήσω με πάσης φύσεως προβλήματα.»

Γιατί έσπασε η κολόνα του τιμονιού;

Ο θάνατος του Ayrton Senna δεν οφειλόταν σε δικό του λάθος. Το ατύχημα προκλήθηκε από μηχανική βλάβη και οι εκδοχές που έχουν ακουστεί εκ τότε είναι πολλές.

Ο Frank Williams και μέλη της ομάδας και της FIA κατηγορήθηκαν για ανθρωποκτονία. Το βασανιστικό ερώτημα ήταν: Τι προκάλεσε το θάνατο του Βραζιλιάνου; Η κολόνα του τιμονιού έσπασε πριν ή μετά τη σύγκρουση;

Ακολουθώντας την επιθυμία του Senna για περισσότερο χώρο στο cockpit, οι μηχανικοί της Williams είχαν μετατοπίσει την κολόνα.

Η θεωρία των κατηγόρων λέει ότι είτε το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για να κολληθούν τα δύο μέρη αυτής δεν ήταν ανάλογης ποιότητας με την ίδια την κολόνα είτε ότι στο συγκεκριμένο σημείο, η διάμετρος της ήταν μικρότερη του κανονικού.

Αμφότερες οι εκδοχές μπορούσαν να προκαλέσουν σπάσιμο της κολόνας και να ευθύνονται για τη γνωστή σε όλους συνέχεια.

Μυστήριο καλύπτει το τι συνέβη με το μαύρο κουτί του μονοθέσιου της Williams. Λίγο μετά το ατύχημα μέλη της βρετανικής ομάδας το έβγαλαν από τη διαλυμένη FW15.

Το αν περιείχε δεδομένα που θα έδιναν τις πολυπόθητες απαντήσεις δεν θα το μάθουμε ποτέ, αφού στα χέρια της ιταλικής δικαιοσύνης έφτασε κατεστραμμένο.

Θα μπορούσα να γράφω αρκετές εκατοντάδες λέξεις, εστιάζοντας στη ζωή του, αλλά και στο τι πήγε στραβά και η κολόνα του τιμονιού έσπασε, αλλά τι σημασία θα είχε;

Το δικαστήριο τέσσερα χρόνια μετά το ατύχημα έκλεισε την υπόθεση, με όλους τους κατηγορούμενος να απαλλάσσονται. Ωστόσο, όποιος κι αν ήταν ο υπεύθυνος, η ουσία είναι ότι εδώ και 25 χρόνια ο Ayrton δεν βρίσκεται κοντά μας.

[autoblog]