Θα μπορούσε να είναι ένα τυπικό βράδυ: Το δείπνο ετοιμάζεται, ο σύντροφός μου κάνει δουλειές στην κουζίνα και το παιδί παίζει στο δωμάτιό του.
Θα μπορούσα να βρίσκομαι στον καναπέ και να διαβάζω ή να διπλώνω τα πλυμένα ρούχα.
Και τότε έρχεται ο σύντροφός μου και με ρωτά κάτι ή το παιδί μου αρχίζει να κάνει φασαρία ενώ παίζει.
Ξαφνικά, ο εσωτερικός μου διάλογος αρχίζει να «ουρλιάζει» πως το ενοχλούν όλοι οι θόρυβοι τριγύρω. Η αδρεναλίνη μου χτυπά κόκκινο. Το σώμα μου φωνάζει ότι χρειάζεται να μείνει μόνο.
Ως άνθρωποι με πολλαπλούς ρόλους, είναι εύκολο να παγιδευτούμε σε έναν κύκλο συνεχών δουλειών χωρίς διακοπή. Και όχι μόνο αυτό• αλλά κατά τη διάρκεια όλων αυτών των πραγμάτων δεν μένουμε ποτέ μόνοι.
Όμως, το σώμα και ο εγκέφαλός μας εκλιπαρούν για λίγο χρόνο απομόνωσης και εμείς χρειάζεται να γνωρίζουμε πώς να αντιλαμβανόμαστε τα προειδοποιητικά τους σημάδια.
5 σημάδια από το σώμα μας που μαρτυρούν ότι χρειαζόμαστε λίγο χρόνο μόνοι μας
1. Τίποτα δεν μας φαίνεται πια ευχάριστο
Μία από τις πρώτες ενδείξεις ότι χρειάζομαι χρόνο για τον εαυτό μου είναι όταν τα πάντα γύρω μου παύουν να είναι απολαυστικά. Καταλήγω να παραπονιέμαι και να βαριέμαι ή να αναβάλω δημιουργικά project, για τα οποία συνήθως ανυπομονώ. Είναι σαν το πνεύμα μου να χρειάζεται επαναφόρτιση πριν ξεκινήσει οτιδήποτε χρειάζεται δημιουργική ενέργεια.
2. Συναισθηματική υπερκατανάλωση
Όταν αντιλαμβάνομαι ότι ξαφνικά θέλω να φάω ό,τι σνακ υπάρχει στο σπίτι, είναι σαν το σώμα μου να υπενθυμίζει σε εμένα την ίδια ότι χρειάζεται να μείνω λίγο μόνη και να εξετάσω τι συμβαίνει εντός μου.
Γενικά, αν αρχίσω να καταβροχθίζω πατατάκια ή σοκολάτα, είναι επειδή αναζητώ μια διέξοδο μέσα από τους γευστικούς μου κάλυκες. Ορισμένες φορές, θα αναγνωρίσω ότι είμαι στρεσαρισμένη και έτσι μπαίνω για ένα χαλαρωτικό μπάνιο.
Άλλες φορές αναρωτιέμαι τι χρειάζομαι• δεν είναι τα σνακ αλλά περισσότερο ένα μεγάλο ποτήρι νερό με λεμόνι και λίγο χρόνο μόνη μου κοιτώντας απλά το κενό.
3. Υπερβολικό στρες
Συνήθως προσαρμόζομαι στο απαιτητικό ωράριο και στην δύσκολη καθημερινότητα. Άλλες φορές όμως τρομοκρατούμε από το μικρότερο, πιο ασήμαντο πράγμα.
Μπορεί να μαγειρέψω και στο τέλος να καταλάβω ότι μου λείπει ένα υλικό και ξαφνικά να ξεσπάσω.
Κάθε φορά που συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ πια να χειριστώ αυτά τα πράγματα, ξέρω ότι είναι ένδειξη πως πρέπει να κάνω ένα διάλειμμα.
4. Εκνευρισμό με τους άλλους
Μπορεί ξαφνικά μικροί θόρυβοι που κάνουν τα παιδιά να μας συγχύζουν. Μία ερώτηση του συντρόφου μας να μας βγάζει από τα ρούχα μας. Κάθε αλληλεπίδραση και συναναστροφή αρχίζει να μας εκνευρίζει.
Όταν αντιλαμβάνομαι ότι κάτι τέτοιο αρχίζει να συμβαίνει μέσα μου, παίρνω ένα οικογενειακό «time-out». Συχνά θα πάω στο κρεβάτι μου και θα πάρω λίγες βαθιές ανάσες και θα κάνω μικρές τεχνικές γείωσης, θα μυρίσω καταπραϋντικά αιθέρια έλαια ή απλά θα κοιτάω το ταβάνι, γιατί αυτό χρειάζομαι.
5. Θέλουμε να κρυφτούμε οπουδήποτε
Σε αρκετές περιπτώσεις έχω κλειδωθεί με το κινητό μου τηλέφωνο στο μπάνιο, όχι επειδή χρειαζόμουν να πάω, αλλά επειδή ήθελα απλά λίγα λεπτά ησυχίας. Αυτή η πράξη απομόνωσης δηλώνει ότι το σώμα μου λέει ότι χρειάζομαι λίγο χρόνο με τον εαυτό μου.
Όταν νιώθω την ανάγκη να κλειδωθώ στο μπάνιο, τότε γνωρίζω ότι ήρθε η ώρα να αποδράσω για λίγο. Θα προσπαθήσω να λείψω έστω και για ένα σαββατοκύριακο κάπου μόνη μου. Κι αυτό είναι πραγματικά αναζωογονητικό.