Στο Heritage HUB στο Τορίνο φιλοξενούνται μερικά από τα πιο ξεχωριστά αυτοκίνητα από την ιστορία της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Πρωτότυπα, αγωνιστικά, ακόμα και στρατιωτικά οχήματα, όλα με τη δική τους ξεχωριστή ιστορία, που όμως καμία τους δεν ξεπερνά εκείνη που έχει να διηγηθεί ένα περίεργο κίτρινο Fiat 124 Special που κάλυψε 40.000 χιλιόμετρα σε μια «τρελή» αποστολή.
Λίγο πριν από το τέλος της δεκαετίας του 1960, ο δούκας της Αόστα, έψαχνε έναν μηχανικό για να τον συνοδεύσει σε ένα ταξίδι 40.000 χιλιομέτρων με αυτοκίνητο που θα τον οδηγούσε από το νοτιότερο άκρο της Αφρικής στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης.
Ο Ricardo Presotto ήταν ο ιδανικός υποψήφιος. Γέννημα θρέμμα της Fiat, εξαιρετικός μηχανικός με εμπειρία στους αγώνες ράλι και κυρίως μόλις 24 χρονών και απόλυτα πρόθυμος για να ζήσει νέες περιπέτειες. Αμέσως ο νεαρός μηχανικός ξεκίνησε την προετοιμασία τριών Fiat 124 Special, τα οποία θεώρησε ότι θα ήταν τα ιδανικά οχήματα για αυτό το εξαντλητικό για ανθρώπους και μηχανές ταξίδι.
Το Fiat 124 ήταν ένα ανθεκτικό, απλό και παράλληλα εξαιρετικά αξιόπιστο όχημα. Όντας ένα από τα τελευταία Fiat με κίνηση στους πίσω τροχούς, προσέφερε άπλετους χώρους για τον εξοπλισμό που απαιτούσε η αποστολή, ενώ απαιτούσε και ελάχιστη συντήρηση, στοιχείο κρίσιμης σημασίας για την αποστολή. Επιπλέον, ο Presotto εφοδίασε τα τρία αυτοκίνητα της αποστολής με πιο ανθεκτική ανάρτηση, φίλτρο για την ψύξη του λιπαντικού του κινητήρα, προστατευτικές ποδιές, επιπλέον φώτα, αλλά και κλωβό ασφαλείας για την καμπίνα.
Στις 24 Ιουνίου του 1970, οι έξι τολμηροί ταξιδιώτες ξεκινούσαν με στόχο την κάλυψη περίπου 1.000 χλμ. ανά ημέρα, με τις διανυκτερεύσεις να περιλαμβάνουν σταθμούς σε κεντρικές πόλεις της αφρικανικής ηπείρου, αλλά και ύπνο κάτω από τα αστέρια.
Εκτός από τα εφόδια σε νερό και τρόφιμα, τα 124 Special ήταν εφοδιασμένα και με επιπλέον δοχεία καυσίμου χωρητικότητας 120 λίτρων για κάθε αυτοκίνητο. Από τη Νότιο Αφρική και τη Ζιμπάμπουε, τα πληρώματα έβαλαν πορεία προς την Κένυα με το κομμάτι από το Ναϊρόμπι μέχρι και την Αντίς Αμπέμπα να αποδεικνύεται το πλέον δύσκολο.
Υψηλές θερμοκρασίες, η έρημος, οι ανύπαρκτοι δρόμοι και οι πρόχειρες γέφυρες αποτελούσαν μια διαρκή πρόκληση. Η διάσχιση της Αιθιοπίας ήταν εξίσου δύσκολη, ενώ περιλάμβανε και τη διαδρομή με τη χαμηλότερη μέση ωριαία ταχύτητα της αποστολής με την κάλυψη μόλις 76 χιλιομέτρων σε 18 ώρες, η οποία παράλληλα κατέστρεψε και 8 ελαστικά.
Από την Ερυθραία, το κομβόι θα περνούσε στην Ασία. Για πολιτικούς λόγους δεν ήταν δυνατόν τα πληρώματα να διασχίσουν τη Σαουδική Αραβία και έτσι μαζί με τα Fiat 124 επιβιβάστηκαν σε αεροπλάνα και περνώντας πάνω από την Ερυθρά Θάλασσα και την Αραβική Χερσόνησο, προσγειώθηκαν στην Τεχεράνη. Από το Ιράν στην Τουρκία και στη συνέχεια στην Ελλάδα. Αυτό το ιδιαίτερο καραβάνι έφτασε και στη Θεσσαλονίκη.
Μέσα σε μόλις μία ημέρα τα πληρώματα διέσχισαν τη Β. Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία, φτάνοντας στην Τεργέστη, όπου ο Uberto Bossi Pucci αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να εγκαταλείψει αυτή την «τρελή» αποστολή. Λίγες μέρες αργότερα θα άφηνε την τελευταία του πνοή κατά τη διάρκεια μιας από τις αγαπημένες του ασχολίες, τις καταδύσεις.
Οι υπόλοιποι πέντε έμαθαν τα νέα όταν έφτασαν στο Αμβούργο και αρχικά σκέφτηκαν να εγκαταλείψουν την αποστολή, όμως θεώρησαν ότι αυτό θα ήταν ασέβεια προς τον Uberto και αποφάσισαν να ολοκληρώσουν το ταξίδι που μαζί του είχαν ξεκινήσει.
Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής όπου τα τρία Fiat 124 διέσχισαν τις σκανδιναβικές χώρες ήταν το πιο εύκολο, με τα πληρώματα να φτάνουν στις 14 Αυγούστου του 1970 στο νησί Magerοya της Νορβηγίας.
Τα πληρώματα έκαναν 40.000 χιλιόμετρα σε τρεις ηπείρους και άπειρες περιπέτειες χώρεσαν σε αυτή την «τρελή» ιδέα του δούκα της Αόστα και των συνταξιδιωτών του. Μάλιστα μαζί με τους Presotto και Bartone γύρισαν οδικώς τα Fiat 124 στο Τορίνο, αφού το ιταλικό μοντέλο είχε αποδείξει και με το παραπάνω την ικανότητά του να αντεπεξέλθει σε αυτό το εξοντωτικό ταξίδι. Το ένα από τα τρία αυτά αυτοκίνητα βρίσκεται σήμερα στο Heritage HUB για να «διηγείται» την ιστορία του δούκα της Αόστα και των πέντε φίλων του.