Μια διαφορετική κυκλοφορία βρέθηκε στο πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη, το οποίο φιλοξένησε επετειακό γούρι με τη Μαντώ Μαυρογένους, ως φεμινιστικό σύμβολο.
Viral έγινε στο διαδίκτυο το γούρι που διατίθετο από το Μουσείο Μπενάκη με αφορμή την επέτειο της Επανάστασης του 1821.
Το γούρι απεικονίζει την αγωνίστρια της Επανάστασης, Μαντώ Μαυρογένους, χωρίς τη παραδοσιακή φορεσιά της, και συνοδεύεται από το μήνυμα «Υγεία, κ@υλα, επανάcταcη». Η δημιουργία της καλλιτεχνικής ομάδας B612, κυκλοφόρησε μάλιστα από τις 24 Φεβρουαρίου, ωστόσο οι χρήστες των social media αντελήφθησαν την ύπαρξή της, τις τελευταίες ημέρες.
Πρόκειται φυσικά για μια ευφάνταστη παραλλαγή της διάσημης αμερικανικής αφίσας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου «We can do it» η οποία έγινε και σύμβολο του φεμινιστικού κινήματος. Το διάσημο πόστερ ήταν ένα έργο του J.Howard Miller για την Westinghouse Electric, ώστε να ενισχύσει το ηθικό των εργατριών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η καλλιτεχνική ομάδα που φιλοτέχνησε το γούρι, αναδεικνύει με έναν απλό και εύστοχο τρόπο τη δράση και τη σημασία της συμμετοχής των γυναικών στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, μέσα από το πρόσωπο της Μαυρογένους.
Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες του NEWS 24/7, το ενδιαφέρον του κοινού ήταν τέτοιο που το εν λόγω γούρι εξαντλήθηκε και εν συνεχεία «κατέβηκε» από την ιστοσελίδα του πωλητηρίου του Μουσείου Μπενάκη. Ετεροχρονισμένα προέκυψαν και στα social media σχόλια για την επετειακή κυκλοφορία, τα οποία στη συντριπτική πλειοψηφία τους ήταν θετικά. Προφανώς και υπήρχαν και οι αναμενόμενες «φωνές» της μειοψηφίας.
Σε κάθε περίπτωση, προτιμάμε να βλέπουμε μηνύματα σαν αυτό, απέναντι στο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» που παραπέμπει σε ζοφερούς χρόνους.
Η ομάδα B612 είχε δημιουργήσει άλλωστε και «μαρτιάτικα» βραχιολάκια κατά της πατριαρχείας.
Η δημιουργός του lucky charm, Κατερίνα Σαββοπούλου είχε πει σε συνέντευξή της στο Marie Claire:
«Η Μαντώ είναι το σύμβολο του φεμινισμού. Έπεσε θύμα της πατριαρχίας, δεν ήταν η Τουρκοκρατία που την σκότωσε. Η Μαντώ δεν δίστασε να κάνει μήνυση στον Υψηλάντη για αθέτηση υπόσχεσης γάμου, αλλά έπρεπε να αποδείξει ότι δεν υπήρξε παρθενοφθορία, πράγμα δύσκολο και υποτιμητικό, οπότε παραιτήθηκε και δεν βρήκε ποτέ το δίκιο της. Πέθανε μόνη και ξεχασμένη στην Πάρο. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της μέσα στην εξαθλίωση, καθώς είχε διαθέσει όλη τη μεγάλη περιουσία της στην Επανάσταση».
Η Μαντώ Μαυρογένους
Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, η κόρη του εμπόρου και μέλους της Φιλικής Εταιρείας, Νικόλαου Μαυρογένη και της Ζαχαράτης Μπάτη, Μαντώ Μαυρογένους, δραστηριοποιήθηκε κυρίως στη Μύκονο. Μετά από δική της προτροπή, οι κάτοικοι του νησιού, ξεσηκώθηκαν εναντίον των Τούρκων. Η Μαυρογένους εξόπλισε πλοία από δικά της χρήματα και ηγήθηκε του αγώνα κατά των πειρατών που λυμαίνονταν τις Κυκλάδες και αργότερα πολέμησε στο Πήλιο, στη Φθιώτιδα και στη Λιβαδειά.
Κάτοχος της γαλλικής γλώσσας, συνέταξε συγκινητική έκκληση προς τις γυναίκες της Γαλλίας, ζητώντας τη συμπαράστασή τους στον πληθυσμό της Ελλάδας.
Με την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 παίρνει μέρος στις συσκέψεις που γίνονται για συμμετοχή στον Αγώνα και αποφασίζει να πάει στην Μύκονο.
Εξοπλίζει με δικές της οικονομίες δύο πλοία – με καπετάνιους τον Αζορμπά και τον Νικολή και τα στέλνει να πάρουν μέρος στον Αγώνα, μαζί με άλλα δύο μυκονιάτικα πλοία που εξόπλισαν Μυκονιάτες. Τον Ιούνιο του 1821 άλλα τέσσερα μυκονιάτικα πλοία εξοπλίζονται, με προτροπή της Μαντώς, που είναι η ψυχή της Επανάστασης στην Μύκονο.
Στις 22 Οκτωβρίου 1822, απέκρουσε και σύντριψε την δύναμη διακοσίων Τούρκων που έκαναν απόβαση στην Μύκονο.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1823, επικεφαλής σώματος 800 ανδρών από Μυκονιάτες και άλλους Κυκλαδίτες, ξεκινάει από τη Μύκονο. Τους εκγύμνασε και εξόπλισε η ίδια, σε 16 αποσπάσματα από 50 άντρες το καθένα, και με δικά τις οικονομικά εκστράτευσε εναντίον των Τούρκων στην Εύβοια, στην Θεσσαλία και στην Ρούμελη. Σε όλη την εκστρατεία η Μαντώ όχι μόνο σκορπίζει τον ενθουσιασμό και εμψυχώνει τους μαχητές αλλά συμμετέχει άμεσα στην πρώτη γραμμή.
Η Μαντώ πρόσφερε στον Αγώνα 700.000 γρόσια. Το 1826 έδωσε να εκποιηθούν τα κοσμήματά της και να διατεθούν προς περίθαλψη δύο χιλιάδων Μεσολογγιτών που σώθηκαν από την Έξοδο.
Για τις υπηρεσίες στην Πατρίδα, έλαβε τον επίτιμο βαθμό του αντιστράτηγου από τον Καποδίστρια και της παραχωρήθηκε κεντρικό σπίτι στο Ναύπλιο.
Μετά την Επανάσταση, απογοητευμένη από την άτυχη ερωτική περιπέτειά της με το Δημήτριο Υψηλάντη και καταδιωγμένη από τον Ιωάννη Κωλέττη, ξαναγύρισε στη Μύκονο κι έπειτα από λίγα χρόνια πέθανε πάμφτωχη στην Πάρο, το 1848.
Για τον ρόλο των γυναικών στην Επανάσταση, μας είχε μιλήσει πρόσφατα και η Βασιλική Λάζου, το βιβλίο της οποίας «1821 – Γυναίκες και Επανάσταση – Από τον οθωμανικό κόσμο στο ελεύθερο ελληνικό κράτος», κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες.
«Ο αυστηρά καθορισμένος ρόλος των γυναικών στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα δε συνηγορούσε στην όποια εμπλοκή τους στην πολιτική, ειδικά με την υπόγεια, τη ρομαντική, την ανατρεπτική διάσταση της τελευταίας. Καθώς όμως η οργανωτική εξάπλωση της Φιλικής Εταιρείας τις παραμονές της Επανάστασης έγινε μαζική και αφορούσε ολοένα και περισσότερο τον χώρο των μεσαίων στρωμάτων με εμπορικές και ναυτιλιακές δραστηριότητες αλλά και εκείνο των τοπικών ελίτ στο κυρίως έδαφος της Ελλάδας μυήθηκαν και γυναίκες που σχετίζονταν άμεσα ή έμμεσα με τις δραστηριότητες αυτές», έλεγε η ίδια στο NEWS 24/7.