του Χρήστου Ξανθάκη 

Είμαι στο σπίτι, χαλαρώνω, με το ένα χέρι ξύνω τον Γορδούλη, με το άλλο χαϊδεύω τον Σουπιό (οι γάτοι μου είναι, μην παρεξηγιέστε), πίνω και το τσάι μου, ιτς τι τάιμ, μία ψιχαλίζει, μία βγάνει ήλιο, βαριέμαι λίγο, ντριν ντριν βαράει το τηλέφωνο.
Κοιτάω, εγγλέζικο νούμερο, δεν είναι του αδερφού μου, φακ οφ.
Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο.
Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο.
Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο.
Μουλάρι εγώ, δεν το σηκώνω.
Έρχεται μήνυμα:
«Πληζ, πληζ, ρεπόρτερ, πικ απ δι φόουν»!
Τι να κάνω, απαντώ:

Ξανθάκης σπίκινγκ.
Ντίαρ ρεπόρτερ, γκουντ άφτερνουν, ακούω από την άλλη άκρη της γραμμής. Γουί αρ κόλινγκ φρομ δι Τζορτζ Όργουελ εστέητ, ιτς εν εμέρτζενσι.
Τι διάολο επείγον, σκέφτομαι, και τι σχέση μπορεί να έχω εγώ ή η Ελλάδα;
Τέλος πάντων, αμ λίσνινγκ, τους λέω.
Γιου χεβ του χελπ ας, μου απαντούν, γου αρ αμπάουτ του λουζ δι κόπυραϊτ, φορ δι νιού σπικ. Γιου νόου, νάιντιν έητυ φορ, μπιγκ μπράδερ, δι μπουκ…
Άι νόου, τους απαντώ, άι γουόζ μπορν ιν δι μόρνινγκ, μπατ νοτ γιέστερντεϊ μόρνινγκ.

Πλιζ χελπ ας, συνεχίζουν αυτοί, μίστερ Σκυλακάκης δι μίνιστερ, στόουλ έβρυθινγκ φρομ ας, γουι αρ αμπάουτ το γκόου μπάνκραπτ!

Τ’ ακούω εγώ, τρελαίνομαι, λέω ΟΚ, ΟΚ, γουί γουίλ φάιντ ε σολούσιον, το κλείνω.

Ψάχνω στο ίντερνετ, βρίσκω δήλωση Σκυλακάκη. Κόπυ πάστε, στρωθείτε διαβάστε:
«Ο φόρος στα καύσιμα είναι ένας αντιστρόφως προοδευτικός φόρος. Δηλαδή τα καύσιμα, τα πιο φτωχά νοικοκυριά τα χρησιμοποιούν πολύ λιγότερο γιατί δεν έχουν αυτοκίνητο, ο βαρύς φόρος στα καύσιμα είναι στη βενζίνη και είναι τεράστιος αλλά τα φτωχά νοικοκυριά δεν έχουν αυτοκίνητο. Το μεγαλύτερο κομμάτι των συνταξιούχων, πάρα πολλοί άνεργοι δεν έχουν επίσης. Αυτοί δε, που έχουν δύο – τρία αυτοκίνητα, που δεν τους λες φτωχούς της κοινωνίας, θα ωφεληθούν περισσότερο.
Οπότε θα κάνουμε μία μείωση φόρου που θα ωφελεί κατά κύριο λόγο τους πιο πλούσιους και θα αφήνει απροστάτευτους τους φτωχότερους φαίνεται παράλογο».

Και κάθομαι τώρα εγώ και κοιτάω το βιογραφικό του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών:
«Από το 1986 έως το 1989 υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Πολιτικής Έρευνας και Επικοινωνίας. Υπήρξε υπεύθυνος της διαφημιστικής εκστρατείας της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 1989 (Ιούνιος) και υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού της Επιτροπής Εκλογών της Νέας Δημοκρατίας, από κοινού με τους Κωστή Χατζηδάκη και Δημήτρη Κατσούδα στις εκλογές του 1989 (Νοέμβριος) και 1990 (Απρίλιος), ενώ και υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού της Επιτροπής Εκλογών της Νέας Δημοκρατίας και το 1993.

Το 1989 υπηρέτησε ως Σύμβουλος του Πρωθυπουργού Τζανή Τζαννετάκη και από το 1989 ως το 1990 ως Σύμβουλος του Υπουργού Εθνικής Αμύνης. Από το 1990 ως το 1993 διετέλεσε Σύμβουλος του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, λογογράφος του πρωθυπουργού και Προϊστάμενος του Γραφείου Σχεδιασμού και Επικοινωνίας του Πρωθυπουργού. Το 1997 ως το 1998 υπήρξε μέλος της Γραμματείας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας.

Εξελέγη δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων, με τον συνδυασμό “Αθήνα Αύριο” με επικεφαλής τη Ντόρα Μπακογιάννη και Υπεύθυνος Συντονισμού της Προετοιμασίας του

Προγράμματος του συνδυασμού. Από το 2003 ως το 2006 διετέλεσε Αναπληρωτής Δήμαρχος Αθηναίων, Αντιδήμαρχος Οικονομικών, Αντιδήμαρχος Δημοτικής Αστυνομίας, Πρόεδρος της Δημαρχιακής Επιτροπής και Υπεύθυνος Αντιδήμαρχος του Προγράμματος Πρόσοψη του Δήμου Αθηναίων. Την περίοδο 2003-2004, ήταν Υπεύθυνος για την Προετοιμασία του Δήμου Αθηναίων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, στη διάρκεια των οποίων είχε ορισθεί Αναπληρωτής Διοικητής Πόλεως (City Manager). Κατά την διάρκεια της θητείας του στον Δήμο Αθηναίων διετέλεσε Πρόεδρος του Οργανισμού Τουριστικής και Οικονομικής Ανάπτυξης Αθηνών την περίοδο 2005-2006 και Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής για Θέματα Διανοητικής Ιδιοκτησίας στην Ελλάδα».
Συν πρόεδρος της Δράσης από το 2013, συν ευρωβουλευτής από το 2014, συν υπουργός τώρα, συν, συν, συν…

Με δυο λόγια; Με δυο λόγια, παίζει να έχει πάει σε πρατήριο για να βάλει βενζίνα ο Σκυλακάκης, από τη δεκαετία του ογδόντα, όταν υπηρετούσε τη θητεία του Ναυτικό και τον έτρεχε ο ΑΓΕΝ. Έκτοτε, όλο και κάποιος παρατρεχάμενος θα το γέμιζε το ντεπόζιτο και θα πήγαινε η απόδειξη στα «εξπένσες» για να θυμηθώ και τον Όργουελ. Πώς περιμένετε, λοιπόν, απ’ αυτόν τον άνθρωπο να καταλαβαίνει τι ζόρι τραβάνε οι μικρομεσαίοι με τη βενζίνα στα δύο ευρώ; Γιατί πιστεύετε ότι θα συμμεριστεί τις αγωνίες τους; Και που τους απευθύνεται, πολύ τους είναι. Κανονικά έπρεπε να τους έστελνε όλους για παντεσπάνι, όπως η συγχωρεμένη η Αντουανέτα, αλλά είναι φιλελεύθερος ο άνθρωπος και δεν το επιτρέπει η παιδεία του!

του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost (04.02.2022)