Όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και οι «καλύτεροι φίλοι» μας, τα σκυλιά, φαίνεται ότι μπορεί να θρηνούν μετά τον θάνατο ενός (σκυλίσιου) συντρόφου τους, όπως δείχνει μία νέα ιταλική επιστημονική μελέτη. Συμπεριφορές που παραπέμπουν σε θρήνο μετά την απώλεια ενός ζώου του είδους τους έχουν ήδη παρατηρηθεί σε ελέφαντες, πουλιά και άλλα είδη, αλλά έως τώρα ήταν ασαφές κατά πόσο αυτό αφορά και τους σκύλους.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Φεντερίκα Πιρόνε του Πανεπιστημίου του Μιλάνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Scientific Reports», μελέτησαν ανθρώπους που είχαν στο σπίτι τους δύο ή περισσότερα σκυλιά, από τα οποία το ένα πέθανε κάποια στιγμή. Οι ιδιοκτήτες των σκύλων, από τους οποίους οι δύο στους τρεις (66%) είχαν χάσει τον έναν από τους σκύλους τους κατά το τελευταίο έτος, ρωτήθηκαν εάν παρατήρησαν τυχόν αλλαγές στη συμπεριφορά του άλλου σκύλου (ή σκύλων) μετά τον θάνατο του έως τότε συντρόφου τους.

Το γενικό συμπέρασμα ήταν ότι οι σκύλοι εμφανίζουν συχνά συμπεριφορικές και συναισθηματικές αλλαγές μετά τον θάνατο ενός άλλου σκύλου στο ίδιο σπίτι, οι οποίες παραπέμπουν σε θλίψη και θρήνο. To 86% των ιδιοκτητών -σχεδόν οι εννέα στους δέκα- παρατήρησαν αρνητικές αλλαγές στη συμπεριφορά του επιβιώσαντος σκύλου και το 32% -ο ένας στους τρεις ιδιοκτήτες- ανέφερε ότι αυτές οι αλλαγές κράτησαν από δύο έως έξι μήνες, ενώ στο 25% των περιπτώσεων πάνω από ένα εξάμηνο.

Το 67% των σκύλων επιζητούσαν πλέον περισσότερο την προσοχή του φροντιστή τους, το 57% έπαιζαν λιγότερο, το 46% ήταν πια λιγότερο δραστήρια, το 35% κοιμούνταν περισσότερες ώρες και έδειχναν πιο φοβισμένα, το 32% έτρωγαν λιγότερο, ενώ το 30% κλαψούριζαν ή γαύγιζαν συχνότερα.

Οι συμμετέχοντες περιέγραψαν αναλυτικά τη σχέση ανάμεσα στα σκυλιά πριν τον θάνατο και τις αντιδράσεις των ζώων που συνέχισαν να ζουν. Στο 93% των περιπτώσεων οι σκύλοι είχαν ζήσει κάτω από την ίδια στέγη για πάνω από έναν χρόνο, ενώ το 69% είχαν πολύ φιλικές σχέσεις προηγουμένως. Όσο πιο καλή ήταν η σχέση ανάμεσα στα σκυλιά πριν πεθάνει το ένα τόσο μεγαλύτερη φαινόταν η θλίψη του άλλου μετά την απώλεια του συντρόφου του.