Για περισσότερες από 10 ώρες ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος απολογούνταν στο δικαστήριο, με με την έδρα και τους ενόρκους να θέτουν καταιγιστικά ερωτήματα για τη δολοφονία της Καρολάιν.
Ο κατηγορούμενος στο τέλος της μαραθωνίας απολογίας ζήτησε συγγνώμη από όλους, λέγοντας πως «δε θα συγχωρέσει τον εαυτό του ποτέ».
Σήμερα το πρωί o δικηγόρος του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου κ. Αλέξανδρος Παπαιωαννίδης μίλησε για τη δίκη και όλα όσα εκτυλίχθηκαν μέσα στη δικαστική αίθουσα. Σημείωσε πως η στάση και η γραμμή του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου δεν άλλαξε σε επίπεδο υπεράσπισης και πρόσθεσε πως κατά την χθεσινή πολύωρη δίκη προσπάθησε να αναδείξει τα γεγονότα εκείνης της ημέρας για να φανεί η ψυχολογική του κατάσταση.
«Ένα έγκλημα που έγινε εν βράσμω ψυχής μπορεί να έχει διαφορετική ποινική μεταχείριση», είπε για την προσπάθεια του δολοφόνου της Καρολάιν να πείσει πως διέπραξε το έγκλημα εν βρασμώ.
Ερωτηθείς σχετικά με τις αναφορές περί επιθετικής συμπεριφοράς της Καρολάιν τόνισε πως και το γράφει η ίδια στο ημερολόγιο της, αλλά ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος δεν το ανέδειξε.
Αναφορικά με την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο πιλότος, ο κ. Παπαίωαννιδης είπε πως είναι απόλυτα μετανιωμένος: «Το λέει καθημερινά ότι έχει μετανιώσει και προσπαθεί με όποιο τρόπο να σώσει ότι είναι δυνατό από αυτή την κατάσταση».
«Η τιμωρία του είναι δεδομένη το είπε και ο ίδιος, το ζήτημα είναι αν το δικαστήριο θα κρίνει την ψυχική του κατάσταση κι αν θα μπορεί να αξιολογήσει τον χαρακτήρα του. Έχει συνειδητοποιήσει τι έχει κάνει θα πληρώσει», κατέληξε.
Η στιγμή που ξέσπασε η εισαγγελέας – Οι διάλογοι και τα δάκρυα
Χωρίς να παρεκκλίνει ούτε χιλιοστό από την αρχική του θέση ότι, διέπραξε τη δολοφονία της Καρολάιν ευρισκόμενος εν βρασμώ, ολοκλήρωσε αργά το βράδυ της Τετάρτης τη δεκάωρη απολογία του ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος. Την απολογία του δολοφόνου της Καρολάιν κατέγραψε λεπτό προς λεπτό η δικαστική συντάκτης του iEidiseis, Μαίρη Μπενέα.
«Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να πω σε κανέναν, τίποτα που να μπορεί να φτάσει το μέγεθος της καταστροφής που έχει προκληθεί με δίκη μου ευθύνη. Ζητάω συγγνώμη από τη γυναίκα μου που δεν θα δει την κορούλα της και δεν θα ζήσει τη ζωή της. Να γύριζε ο χρόνος πίσω και να ήταν εδώ και ας ήμουν εγώ στην άκρη του κόσμου.
Το ίδιο συγγνώμη και στη κορούλα μου που θα μεγαλώσει χωρίς τη μητέρα της και στην πεθερά μου έναν άνθρωπο που με στήριξε πραγματικά σας. Ελπίζω κάποτε όλοι όσοι έχουν πληγωθεί και χάσει τη ζωή τους, να είναι όσο καλά γίνεται».
Tα λόγια του προκάλεσαν το ξέσπασμα της πρόεδρου, που είπε: «Είχατε επιλέξει μετά το θάνατο της συζύγου σας, έναν δρόμο που δεν είχε επιστροφή. Πώς σκεφτήκατε τον πόνο της μητέρας της; Η γυναίκα έχει δηλώσει ότι αγκάλιαζε το δολοφόνο του παιδιού της. Πώς μπορείτε να την παρηγορήσετε; Αυτή η γυναίκα δεν μπορεί καν να βρεθεί εδώ. Δεν το αντέχει και αυτό το κάνει πολύ εύκολο για σας. Δεν θα είχατε το σθένος να σηκώνεστε και να απολογείστε να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας αν ήταν εδώ».
Λίγο νωρίτερα ο κατηγορούμενος είχε δεχτεί ερωτήσεις από την εισαγγελέα του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, η οποία στάθηκε στα στοιχεία και στις αντιφάσεις που προέκυψαν κατά τη μακρά απολογία του 33χρονου.
Η εισαγγελέας μίλησε για «εργώδη προσπάθεια θανάτωσης», για «περιγραφή που δεν συνάδει στη λογική» αλλά και για «απόλυτο κυριαρχικό τρόπο» από πλευράς του συζυγοκτόνου.
Εισαγγελέας: Βλέπω μια εργώδη προσπάθεια να θανατωθεί η Κάρολαϊν. Ακόμα και το μαξιλάρι σκοπό έχει να λειτουργήσει ηχομονωτικά. Μόνο στρογγυλεμένο λόγο είδα από εσάς. Δεν κατάλαβα τι θα μπορούσε να σας είχε προκαλέσει θυμό εκείνο το βράδυ.
Κατηγορούμενος: Δεν ήταν μια στιγμιαία αντίδραση σε ένα στιγμιαίο ερέθισμα. Είμαι σε ψυχική κατάσταση τεταμένη. Το ότι έφτασα εκεί που έφτασα, ήμουν ήδη σε ένα βαθμό. Ήταν προγράμματα που συσσωρεύτηκαν και αθροίστηκαν σε ένα βράδυ και εκείνη η στιγμή τα έβαλε εκτός ορίων.
Εισαγγελέας: Κάνετε συνεχώς επίκληση της λογικής ενώ δεν συνάδει η περιγραφή στη λογική. Αν την είχατε ρίξει από τις σκάλες, αλλά ήταν σε κατάσταση ύπνου. Δεν είναι συμβατό με αυτό που λέγατε ότι κάτσατε μπρούμυτα από πάνω της. Αυτό που βλέπω είναι μια πρόθεση να τελέσατε το φόνο με πρόθεση τη στιγμή που θα τη πιάσετε στον ύπνο. Και για αυτό αφήσατε το παιδί κάτω. Δεν βλέπω κάτι άλλο… εκείνη την ώρα σκοτώνετε για ένα λόγο που είναι ένας διαπληκτισμός για το τι θα κάνουμε με το παιδί…
Κατηγορούμενος: Δεν υπάρχει λόγος ικανός να δικαιολογήσει αυτό, ποσό μάλλον το χαμό μιας ζωής που είναι σημαντική για τους άλλους. Το έχω επαναλάβει ότι είναι υπέροχη μητέρα, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.
Εισαγγελέας: Υπάρχει μια διαρκής μεγάλη αντίφαση με την πραγματικότητα… ο τρόπος που φερθήκατε ήταν απόλυτα κυριαρχικός κάτι που με κάνει να σκέφτομαι ότι κάτι άλλο υποκρύπτεται, και το συνδέω ότι την προηγούμενη μέρα όλοι τη νιώθουν ταραγμένη. Σαν κάτι να ήταν σε εξέλιξη…
Κατηγορούμενος: Κάτι απτό δεν ήταν σε εξέλιξη. (…) Θεώρησα ότι μπορούσα να απορροφήσω τις εξάρσεις της.
Εισαγγελέας: Αντί να την ενθαρρύνετε να βρει μια λύση με τον εαυτό της την απομακρύνετε. Και ενώ λέτε ότι είναι μια έξυπνη κοπέλα, εσείς καλείτε να λήξετε τη συνεργασία. Δεν την αφήνετε να πάρει την ευθύνη…
Κατηγορούμενος: Θα σας πω πως φύγαμε. Στο τελευταίο ραντεβού την ίδια ημέρα, επιστρέφοντας μου είπε ότι πιο πολύ θα είχα ηρεμήσει αν ήμασταν τώρα στα παιδιά και τρώγαμε..
Εισαγγελέας: Είναι σαν να εθελοτυφλείτε. Ξέρετε ότι είναι ψυχικά βεβαρημένη λόγω των δυσκολιών και δεν την ενθαρρύνετε..
Κατηγορούμενος: Το ότι δεν βρήκαμε δεύτερο ψυχολόγο αφού δεν ήθελε να πάει στον πρώτο; Αυτό είναι ευθύνη μου. Αλλά έκανα ότι μπορούσα για να τη στηρίξω και με στεναχωρεί που το λέτε αυτό.
Εισαγγελέας: Θεωρείτε ότι λύνονται ιδεατά όλα τα προβλήματα με το να πηγαίνει ένα ταξίδι, αλλά γυρίζετε και τα βλέπει μπροστά της. Όλοι μιλάνε για έναν εγκλωβισμένο άνθρωπο και συνέχεια στρέφει το μαχαίρι στον εαυτό της. Δεν το νιώθατε αυτό; Μήπως φοβόσασταν να πάει;
Κατηγορούμενος: Η αναζήτηση βοήθειας σε έναν άνθρωπο με πολύ ισχυρό χαρακτήρα, δεν είναι εύκολο.
Εισαγγελέας: Μιλάτε στον ενεστώτα για άνθρωπο και ζώο που σκοτώσατε…
Κατηγορούμενος: Εκ παραδρομής.
Εισαγγελέας: … κάτι δείχνει κι αυτό. Όταν αναφέρεστε στη Ρόξυ λέτε η Ροξούλα. Παραμένω με την απορία.. βλέπετε ένα ζώο να σφαδάζει και δεν κάνετε κάτι… τι λέει αυτό για την προσωπικότητα σας;
Κατηγορούμενος: Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω. Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να πει ότι διαπληκτίστηκε μαζί μου.
Εισαγγελέας: Μαζεύετε αδέσποτα ζώα και από την άλλη σκοτώνετε ένα και φεύγετε…
Κατηγορούμενος: Δεν επικροτώ καμία κίνηση σε εκείνο το δίωρο. Μακάρι να μπορούσε να αλλάξει αυτό που συνέβη.
Εισαγγελέας: Σε αυτά που σας ρωτάω απαντάτε με ένα ψυχρό συναίσθημα. Λέτε για τη γυναίκα της ζωής σας που αγαπάτε και πεθαίνει από τα χέρια και δεν κάνετε πίσω, το ίδιο και το σκυλί και δε κάνετε πίσω.
Κατηγορούμενος: Αυτό και μόνο που περιγράφετε… είναι μια μέρα που δεν είχε λογική με τον άνθρωπο που το έκανε, εγώ έχασα τη ζωή μου και το λόγο ύπαρξης μου. Και να μην ήμουν εδώ τον λόγο ύπαρξης μου τον έχασα πέρσι τέτοια μέρα. Αυτό δεν σας λέει ότι δεν μπορεί να το έκανα με πρόθεση.
Εισαγγελέας: Έχει μια λογική «δεν θα ζήσεις μακριά μου, θα πεθάνεις από τα χέρια μου». Γιατί δεν λειτούργησε το σοκ να σταματήσετε πριν επέλθει ο θάνατος;
Κατηγορούμενος: Ήμουν τόσο θολωμένος που δεν λειτούργησε το ένστικτο μου.
Ερωτήσεις στον κατηγορούμενο υπέβαλε και η εξ αριστερών σύνεδρος, οποία επέμεινε στον ισχυρισμό του κατηγορούμενου ότι βρισκόταν σε κατάσταση βρασμού ψυχικής ορμής.
Σύνεδρος: Τι ήταν αυτό που σας εμπόδισε να σκεφτείτε λογικά; Πιστεύατε ότι το παιδί σας κινδυνεύει από τη σύζυγο σας; Ψάχνουμε κάτι πέρα από το συνηθισμένο που σας έβγαλε από τα ρούχα σας.
Κατηγορούμενος: Η θόλωση και οι σκέψεις που μπορεί να περάσουν από το μυαλό είναι τόσο χαοτικές. Είναι στιγμές που δεν υπάρχει διαύγεια. Ένιωσα φόβο γιατί είδα την κορούλα μου να παθαίνει αυτό, δεν χτύπησε αλλά ήταν ένα βίαιο περιστατικό και θυμό για τον άνθρωπο που το έκανε. Διογκώθηκαν αυτά τα συναισθήματα γιατί αυτή η λογική που δεν υπήρχε -το να σπρώξει τη μικρή- παρέμεινε η ίδια. Και την τελευταία φορά που ανέβηκα, η πρώτη αντίδραση που παρέμεινε ήταν που δεν είχε συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί.
Ακόμα και παρά την προσπάθεια που είχα κάνει ευγενικά, στο θολωμένο μυαλό μου έφερε έκρηξη συναισθημάτων και δεν κατάφερα να την ελέγξω.
Η στιγμή της δολοφονίας της Καρολάιν
«Ανέβηκα πάνω της και της έβαλα το πρόσωπο στο μαξιλάρι, για να ηρεμήσει…»
Έτσι, τόσο απλά περιέγραψε τη δολοφονία της Καρολάιν ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος.
Κι αυτό, αφού προηγήθηκαν «χειρουργικές» ερωτήσεις της Προέδρου, προς τον κατηγορούμενο, που απολογούμενος επί έξι ώρες, φαινόταν απρόθυμος να μιλήσει για τη στιγμή της δολοφονίας.
Ο διάλογος με την πρόεδρο ήταν συγκλονιστικός:
Πρόεδρος: Φοβηθήκατε ότι, το παιδί σας θα κινδυνεύσει με αυτόν τον άνθρωπο; Έχετε μία αντίφαση σε αυτό.
Γιατί έχω αντίφαση;
Πρόεδρος: Γιατί μία μητέρα, δεν μπορεί να κάνει κακό στο παιδί της. Ή είναι καλή μητέρα η δεν είναι. Έγινε το συμβάν και πήγατε στο σαλόνι. Τι κάνατε?
Προσπάθησα να ηρεμήσω τη Λυδία. Πιθανότατα είχε καταλάβει πόσο κακό ήταν αυτό που έκανε και μπορεί να βημάτιζε. Η μικρή κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου.
Πρόεδρος: Μέχρι που ανεβήκατε τέταρτη φορά πάνω.
«Κατάλαβες τι έκανες»; της είπα. Χτύπησες τη μικρή. Έπρεπε να την αντιμετωπίσω με αγάπη.
Πρόεδρος: Τι σας είπε?
Φύγε. Κατέβηκα κάτω, ήταν 2 παρά. Και βημάτιζα πάνω – κάτω για να κοιμηθεί το παιδί. Έχω καταλήξει ότι, έπρεπε να πάρω ένα συνάδελφο και να πάρω ρεπό.
Πρόεδρος: Έγινε κάτι άλλο; Το να έχετε το παιδί στην αγκαλιά σας, σας ηρέμησε;
Ναι.
Πρόεδρος: Τι σκέπτεστε;
Να ξανανέβω πάνω
Πρόεδρος: Είχατε προσπαθήσει ήδη τόσες φορές και δεν είχε αποτέλεσμα. Γιατί να ξαναπροσπαθήσετε?
Δεν υπήρχε σενάριο να φύγω από το σπίτι και να μην είναι με τη μητέρα της η μικρή.
«Νόμιζα ότι λιποθύμησε» – Η στιγμή της δολοφονίας
Πρόεδρος: Τι φοβηθήκατε; Ότι, θα την πάταγε από το παράθυρο; Ανεβήκατε λοιπόν πάλι πάνω στις 4 παρά.
Ανεβαίνω για μια προσπάθεια, για να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Το είχα ανάγκη να λήξει το επεισόδιο. Η Καρολάιν ήταν με κλειστά μάτια. Δεν αντέδρασε. Όταν έκατσα κατάλαβε ότι ήμουν εκεί. Θέλω ένα συγγνώμη και τελείωσε, για την αντίδραση προς τη μικρούλα.
Ξάπλωσα και πήγα να την πάρω αγκαλιά. Δεν ήταν θετική. Τινάχτηκε και μου είπε φύγε. Περίμενα ότι έχει καταλάβει τι έγινε. Ήταν σαν έφυγε κάθε ελπίδα. Ίδια αντίδραση όπως δυο ώρες πριν. Η Καρολάιν άρχισε να αντιδρά και να χτυπιέται. Ανέβηκα πάνω της και της έβαλα το πρόσωπο στο μαξιλάρι, για να ηρεμήσει.
Πρόεδρος: Εκείνη τη στιγμή δεν σκεφτήκατε τον έρωτά σας, γι’ αυτή την κοπέλα;
Όταν σας λέω ότι δεν βγάζει και σε μένα λογική…
Πρόεδρος: Δεν σας πέρασε από το μυαλό ότι, αυτό το παιδί είχε ανάγκη τη μητέρα του; Ήσασταν πάνω της με το μαξιλάρι, ξεψυχούσε η κοπέλα και δεν σκεφτήκατε ότι, αυτό το παιδί θα μεγαλώσει χωρίς μητέρα και χωρίς πατέρα; Τι σκεφτόσασταν εκείνη την ωρα;
Όσα είχαν προηγηθεί.
Πρόεδρος: Τι είχε προηγηθεί; Θεωρείτε ότι όσα μας είπατε ήταν ικανά, να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στο θάνατο. Δεν βλέπω κάπου να θεωρείται υπεύθυνο τον εαυτό σας.
Προφανώς έχω κάνει πολλά λάθη.
Πρόεδρος: Δεν καταλάβατε ότι, η Καρολάιν ήταν νεκρή?
Νόμιζα ότι λιποθύμησε.
Πρόεδρος: Ήσασταν πέντε λεπτά πάνω από τη γυναίκα σας. Πότε αντιλαμβάνεστε ότι, ήταν νεκρή;
Όταν είδα το πρόσωπό της.
Πρόεδρος: Τη γυρίσατε;
Όχι. Φαινόταν το πρόσωπο της πλάι. Δεν είναι ξεκάθαρα στη σκέψη μου.
Πρόεδρος: Εγώ νομίζω ότι τα έχετε συνέχεια στη σκέψη σας.
Προσπαθώ να τα αποθήσω.
Πρόεδρος: Αλλά δεν θα μπορέσετε. Θα σας κυνηγάει μια ζωή. Πότε καταλάβατε ότι, είχε πεθάνει;
Πήρα το σφυγμό της. Και είδα τα μάτια της. Ήταν ανοιχτά.
Πρόεδρος: Τι κάνατε μετά;
Τράβαγα τα μαλλιά μου έκλαιγα, έτρεχα δεξιά και αριστερά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά πήγα να δω τη μικρή.
Πρόεδρος: Φοβηθήκατε μήπως κατάλαβε κατι;
Δεν μπορούσα να δεχτώ αυτό, που έκανα.
Πρόεδρος: Μα εδώ κάνατε κινήσεις αυτοσυντήρησης.
Το μόνο που σκέφτηκα ήταν τι θα γίνει αυτό το παιδί. Δεν γίνεται να την αφήσω μόνη της.
Πρόεδρος: Και τι σκεφτήκατε να κάνετε? Να εξαφανίσετε το πτώμα; Να το τεμαχίσετε?
Δεν μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο.
Πρόεδρος: Σκεφτήκατε λοιπόν να παρουσιάσετε ένα σκηνικό ληστείας και μάλιστα βίαιας ληστείας, μετά φόνου. Η αστυνομία επικήρυξε τους ληστές με 300.000 ευρώ. Σας λέω ότι, τότε, προσωπικά, σας πίστεψα…
Τι είπε για τη δολοφονία του σκύλου
Στη συνέχεια της απολογίας του ρωτήθηκε από την πρόεδρο, για τη θανάτωση της Ρόξυ:
Σκέφτηκα ότι, μόνον έτσι θα γινόταν πιστευτή η ληστεία, είπε. Ήταν στο σαλόνι Της έβαλα το λουράκι και την ανέβασα στη σκάλα.
Πρόεδρος: Τι έκανε το σκυλί;
Έκλαιγε, όπως κάνουν τα σκυλιά.
Πρόεδρος: Ο θάνατος της ήταν αργός; Πως ήταν;
Δεν άντεξα να δω. Δεν κάθισα να δω τη Ρόξυ.
Πρόεδρος: Ξύπνησε και το μωρό από το κλάμα της Ρόξυ;
Τη Λυδία την πήρα αγκαλιά.
Πρόεδρος: Δηλαδή την ώρα που κρεμάσατε τη Ρόξυ, κρατάγατε το μωρό αγκαλιά?
Όχι.
Πρόεδρος: Μετά τι κάνατε?
Ανακάτεψα λίγο τη βιβλιοθήκη, για να φανεί ότι, οι ληστές πήραν τα χρήματα, που κρύβαμε στη Μονόπολη. Αφαίρεσα την κάμερα. Δεν ήταν δύσκολο. Εγώ την είχα εγκαταστήσει.
Μετά σκέφτηκα ότι, έπρεπε από κάπου να μπήκαν οι ληστές. Και σκέφτηκα το παράθυρο της αποθήκης. Δεν είμαι διαρρήκτης και δεν ξέρω.
Πρόεδρος: Το διαρρήξατε όμως…