Η Αλίκη Βουγιουκλάκη κλείνει το μάτι στη Μελίνα Μερκούρη. Η Μαρινέλλα συναντά τον Στέλιο Καζαντζίδη. H Ματίνα Παγώνη τα… σπάει με τον Μαζώ, η Αντέλ τα λέει με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη και τη Νατάσσα Μποφίλιου. Κάθε εμφάνιση του Τάκη Ζαχαράτου πάνω στη σκηνή είναι μοναδική, σημείο αναφοράς. Χαρισματικός και πηγαίος καλλιτέχνης, o σόουμαν, με τα χίλια πρόσωπα που με την ερμηνευτική του άνεση περνάει με ευκολία από τις μιμήσεις στο μιούζικαλ, κι από τις κινηματογραφικές επιτυχίες στα λαϊκά, ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα, με την παράσταση «Έλα μες στην αγκαλιά μου». Σ’ ένα καλοκαίρι διαφορετικό, που όλοι αναζητούμε τη χαρά και την ξεγνοιασιά, ο Τάκης Ζαχαράτος ανοίγει την αγκαλιά του και προσφέρει με τον ξεχωριστό, δικό του τρόπο, ανεμελιά, διασκέδαση σ’ ένα πρόγραμμα πλημμυρισμένο από υπέροχα τραγούδια και ανεπανάληπτες μεταμφιέσεις.
«Είναι μία παράσταση που αγαπώ πολύ και θέλω να είναι η αρχή της επανασύνδεσής μας. Γι’ αυτό έδωσα και αυτόν τον τίτλο. Θέλω να έχει αυτή τη ζεστασιά της βεράντας, του καλοκαιριού, που πετάμε τα παπούτσια, πίνουμε τα ποτά μας, τρώμε τα μεζεδάκια μας, γελάμε, τραγουδάμε. Αυτό που είχε λείψει μετά τον ντουλαποεγκλεισμό, όπως λέω και στην παράσταση. Είναι μια παράσταση που έχει πάρα πολλές μεταμφιέσεις σε βίντεο και live, πολλές μιμήσεις, πολιτική, κοινωνική και τηλεοπτική σάτιρα, πολύ τραγούδι, χορό και γέλιο. Έτσι να χορεύουν οι ψυχές μας και να περνάμε πολύ ωραία. Αυτό θέλουμε» λέει, χαρακτηριστικά, ο Τάκης Ζαχαράτος στο ethnos.gr. Είναι σημαντικό για ανθρώπους που έχουν μία πορεία να ξαναγεννούν τον εαυτό τους και να τον προσφέρουν στο σήμερα. Μόνο οι πετυχημένοι άνθρωποι το κάνουν αυτό και ο Ζαχαράτος είναι ένας από αυτούς, δεν μένει στάσιμος.
Η τελευταία φορά που έκανε καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα ήταν το 2015, με την παράσταση «I Am What I Am». Η πανδημία έχει αλλάξει την ψυχολογία του κοινού, τη στάση του απέναντι στους καλλιτέχνες και τον τρόπο που ψυχαγωγείται; «Ο κόσμος φαίνεται να είναι πιο έτοιμος από ποτέ να δεχτεί αυτή την αγκαλιά. Δεν είναι μόνο που όλες οι παραστάσεις μέχρι στιγμής είναι sold out, το κυριότερο είναι ο τρόπος που το κοινό συμμετέχει και ο τρόπος που έρχεται να το γευτεί όλο αυτό. Επειδή έχω και εγώ αυτή την ανάγκη, να είμαι εκεί να το προσφέρω, αυτή η ανταλλαγή είναι η ωραιότερη της καριέρας μου. Δεν έχω νιώσει ποτέ ξανά στη ζωή μου πιο ωραία στη σκηνή, τόσο δυνατά και τόσο έντονα αυτή τη σύνδεση, την αγάπη, την εμπιστοσύνη και την αγωνία μέχρι να συναντηθούμε. Αυτό το καλοκαίρι θα το θυμάμαι για πάντα» τονίζει ο ίδιος και προσθέτει: «Είναι και το θέμα της πανδημίας που ήμασταν όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας. Βγήκαμε ξαφνικά έξω και έχουμε τόσο πολύ ανάγκη για να διασκεδάσουμε. Και να θυμηθούμε ξανά ποιοι ήμασταν και να εκτιμήσουμε ξανά κάποια πράγματα που δεν ήταν δεδομένα».
Έχοντας παρουσιάσει τις παραστάσεις του, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, έχει εντοπίσει διαφορές ανάμεσα στο κοινό της επαρχίας με της Αθήνας; «Εγώ ποτέ δεν είχα τον διαχωρισμό μεταξύ επαρχίας και Αθήνας. Δεν το βλέπω έτσι. Εγώ πάντα κάνω αυτό που νιώθω και αισθάνομαι. Για μένα, ο κόσμος είναι το ίδιο. Πάντα βάζω την ίδια αγάπη. Ξέρετε, η αγκαλιά δεν έχει περιοχή. Η αγκαλιά είναι παντού. Εμένα μου αρέσει που στα καλοκαιρινά θέατρα δεν υπάρχει στέγη πάνω από το κεφάλι μου, γιατί υπάρχει αυτή η ελευθερία που δεν σε περιορίζει, αυτό το δροσερό αεράκι που γεμίζει φως κι ελπίδα τα όνειρά μας».
Όση ώρα μιλάμε, σκέφτομαι ό,τι η βασική επιτυχία του χαρισματικού περφόρμερ είναι ότι κατόρθωσε όχι μόνο να κάνει το παιδικό όνειρο που είχε ως πιτσιρίκι πραγματικότητα αλλά, και να του δώσει ένα όνομα. Το όνομά του. «Σήμερα, θυμήθηκα ό,τι είχα πει στη μητέρα μου, όταν ήμουν 6 ετών, πως ήθελα να πάρω κάτι κουρτίνες και εκείνη με ρώτησε γιατί τις χρειαζόμουν. Την κοίταξα στα μάτια και της απάντησα ότι θέλω να ράψω με αυτές λαμπερά κουστούμια, να βγαίνω στη σκηνή και να δίνω χαρά στον κόσμο. Να νιώθουν υπέροχα» εκμυστηρεύεται. Ωριμάζοντας και ψάχνοντας τον εαυτό του, κατάλαβε ότι η ζωή είναι μια διαδρομή που τα έχει όλα μέσα και δεν μπορείς να τα αποφύγεις. «Πέρασα πολύ σκοτεινά τούνελ μέχρι να φτάσω εδώ, γιατί δεν είχα καμία παιδεία γι’ αυτό που κάνω. Δεν πήγα σε καμία σχολή. Έπρεπε, όχι μόνο ν’ ανακαλύψω και να σκάψω σε βάθος, αλλά και να φτιάξω θεμέλια ώστε ν’ αντέξω όλο αυτό το δώρο από τον Θεό, το οποίο αν δεν έχεις βάση, μπορεί να σε λιώσει. Επίσης, είχα ν’ αντιμετωπίσω την επιθετικότητα και την κακία πολλών. Είναι πράγματα που τώρα τα σκέφτομαι. Εκείνη την περίοδο, ήμουν τόσο συγκεντρωμένος σε αυτό που έκανα και έπειτα από χρόνια κατάλαβα την κακία, το bullying και τις τρικλοποδιές κάποιων».
Ο Τάκης Ζαχαράτος γεννήθηκε για να είναι διαφορετικός. «Για μένα, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Δεν υπάρχει ούτε ένας που να μοιάζει με τον άλλον. Όπως ακριβώς και το δαχτυλικό μας αποτύπωμα. Είναι τόσο ωραίο πράγμα σε μία εποχή παγκοσμιοποίησης που υπάρχει αυτός ο άγριος φασισμός της εικόνας και όλοι θα πρέπει να ‘ναι με τον ίδιο πισινό, χείλη, κούρεμα και αυτοκίνητο, να συναντάς ανθρώπους που να ‘ναι τόσο μοναδικοί, αυθεντικοί και απείραχτοι. Αυτοί οι χαρακτήρες εμένα με γοητεύουν, με εμπνέουν και με ιντριγκάρουν να τους μιμηθώ».
Αλίκη Βουγιουκλάκη
Για εκείνον, η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν και παραμένει μια άγκυρα. Τον κρατάει συνδεδεμένο με τον «Τάκη» που δεν έχασε ποτέ. Εκείνο το παιδί που ήταν κομμωτής από την Πάτρα, έπαιρνε το ΚΤΕΛ για να έρθει να δει τις παραστάσεις της και να στηθεί στην ουρά για να πάρει αυτόγραφό της. Είναι η σύνδεσή του, με αυτό που επ’ ουδενί δεν θέλει να χάσει. «Από τις μιμήσεις, ίσως, να μ’ έχει δυσκολέψει λίγο περισσότερο η Αλίκη, επειδή στην αρχή δεν ήξερα καθόλου να βάφομαι. Με εκείνη ξεκίνησα να πειραματίζομαι πάνω στο μακιγιάζ. Στην αρχή τα έκανα όλα χάλια. Υπήρξε μία διαδικασία μέχρι να το φτάσω στο σήμερα». Η λέξη «γερνάω» στη ζωή του Τάκη Ζαχαράτου δεν υπάρχει. «Δεν θα γεράσω πoτέ. Η λέξη γήρας είναι απαγoρευμένη. Έχω ταμπέλα έξω από την πόρτα μoυ πoυ λέει: «Αν έρθει τo γήρας, πείτε τoυ ότι λείπω». Δεν έχω τόσο καλή σχέση με τον χρόνο. Δεν ξέρω ποιο είναι το παρελθόν και ποιο είναι το μέλλον. Είμαι σε μία άχρονη κατάσταση. Δεν ξέρω πώς να σας το περιγράψω. Γενικά, όμως, είμαι σε μία πολύ καλή φάση. Είμαι γονιός του εαυτού μου. Νομίζω πως αυτό το 6χρονο παιδί που του έκανα το χατίρι, είμαστε αγκαλιά και περνάμε πολύ ωραία. Εγώ ως μπαμπάς του και αυτός ως παιδάκι μου. Έτσι κάνουμε μία πολύ καλή παρέα και έχουμε δημιουργήσει μία όμορφη σχέση».
Αναρωτιέμαι αν η δημοσιότητα άλλαξε κάποια σημεία του χαρακτήρα του. «Φυσικά, κάποιες φορές δεν μπορώ να πω ακριβώς αυτό που σκέφτομαι» απαντά αμέσως. «Τώρα αν με ρωτάτε, αν έχω γίνει πιο επιφυλακτικός με τους γύρω μου, θα σας πω ό,τι δεν θ’ αλλάξω τον χαρακτήρα μου, επειδή κάποιοι άνθρωποι δεν ήξεραν να εκτιμήσουν την πραγματική φιλία που είχαμε. Αυτό το χατίρι δεν θα τους το κάνω. Γιατί πέρασαν και τέτοια άτομα από τη ζωή μου, όπως σε όλους. Οπότε εγώ δεν θα αλλοιωθώ ούτε θα είμαι τσιγκούνης συναισθηματικά σε κάποιον που το αξίζει, επειδή κάποιοι δεν είναι καλά ψυχολογικά. Αν κάποιος δεν αξίζει, θα φανεί. Ο χρόνος τα δείχνει όλα και βλέπεις τι ψάρια έπιασες στο τέλος» προσθέτει χαμογελώντας.
Η παράσταση αφιέρωμα στον Γιώργο Μαρίνο και το νέο σήριαλ που ετοιμάζει
Στα μικρά διαλλείματα της περιοδείας του, ο Τάκης Ζαχαράτος σχεδιάζει με προσοχή μια νέα μουσικοθεατρική παράσταση για να τιμήσει τον σπουδαίο Γιώργο Μαρίνο που λατρεύει και αγαπά. «Δεν έχω σκεφτεί ακριβώς ποια θα είναι η δομή του έργου, αλλά θέλω να είναι κάτι που να θυμίζει πόσο μεγάλο κεφάλαιο υπήρξε για την ελληνική σόουμπιζ. Σε κάποια κομμάτια σκέφτομαι να τον υποδυθώ, ενώ σε κάποια άλλα απλά θ’ αφηγηθώ την ιστορία του. Εάν δεν γίνει αυτό τον χειμώνα, θα είναι σίγουρα τον επόμενο».
Παράλληλα, η «Πάστα Σεράνο» αποτελεί το πρώτο συγγραφικό εγχείρημά του. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ταξιδεύουμε στην παλαιά Αθήνα, ξεκινώντας από τα τέλη της δεκαετίας του ’50. «Είχα την ιδέα στο μυαλό μου πάνω από 15 χρόνια και σ’ ένα τετράδιο κρατούσα σημειώσεις. Είναι ένα βιβλίο αφιερωμένο σαν χάδι σε όλους αυτούς που δεν μίλησαν, δεν αντιστάθηκαν, φοβήθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν, κακοποιήθηκαν. Είναι η αγκαλιά μου σε όλους αυτούς». Το έγραψε κατά τη διάρκεια της καραντίνας, μέσα σε τρεις μήνες. «Μου ζήτησαν από τις εκδόσεις Διόπτρα να το διαβάσουν και ενθουσιάστηκαν. Έχει αγαπηθεί πάρα πολύ από τον κόσμο. Είναι στα δέκα best seller της χρονιάς και είμαι ευτυχισμένος γι’ αυτό, αλλά περισσότερο χαίρομαι γιατί μέρος από τα έσοδα πηγαίνουν στο «Ελίζα», το ίδρυμα κατά της κακοποίησης του παιδιού».
Όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, αυτή την περίοδο βρίσκεται σε συζητήσεις ώστε το μυθιστόρημά του να γίνει τηλεοπτική σειρά, «αλλά πρέπει πρώτα να πάρει τη μορφή σεναρίου. Η συγγραφή είναι κάτι που με ενδιαφέρει, όπως θα ήθελα και να σκηνοθετήσω. Αν γίνει τελικά το σήριαλ, εγώ δεν θα έχω κανέναν ρόλο. Και ποτέ δεν σκέφτηκα τον εαυτό μου να παίζει μέσα σε αυτό. Μου αρέσει πάρα πολύ να είμαι πίσω και γύρω από ένα θέαμα».
«Έχω πέντε παιδιά»
Είμαι σίγουρος πως αν είχε ένα δικό του παιδί, θα ήταν ένας τρυφερός γονέας και σύζυγος. «Έχω σκεφτεί τον εαυτό μου σε αυτόν τον ρόλο και με μεγάλη επιτυχία. Έχω πέντε παιδιά. Τα τρία είναι από την κολλητή μου, τη Μαρίνα Βερνίκου. Είναι πάρα πολύ συγκινητικός ο τρόπος με τον οποίο είμαι συνδεδεμένος μαζί τους. Τώρα είναι 11, 13 και 15 ετών. Είχα την τιμή να είμαι εκεί μαζί τους από το μηδέν μέχρι σήμερα. Το θεωρώ ευλογία γιατί ήμουν στη γέννα τους, στο μεγάλωμά τους, στα πάρτι τους, στο σχολείο τους. Και συνεχίζω να είμαι. Νομίζω ότι τα έχω πάει πάρα πολύ καλά. Ότι κενό υπήρχε σ’ εμένα, καλύφθηκε 100%» αναφέρει και συμπληρώνει: «Ένα παιδί έχει τεράστιες ευθύνες. Με τον τρόπο ζωής που έχω υιοθετήσει, αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο ν’ αποκτήσω δικό μου, καθώς η δουλειά μου είναι ένα ακόμα παιδί μου. Θαυμάζω, όμως, πάρα πολύ τους ανθρώπους που έχουν μονογονεϊκές οικογένειες. Θα το σκεφτόμουν, αν υπήρχε ένας άλλος άνθρωπος στη ζωή μου που το ήθελε και αυτός εξίσου το ίδιο. Αλλιώς για μένα μιλάω, είναι αδύνατον».
Ένα από τα πράγματα που ίσως να μην ξέρετε για εκείνον είναι ότι δεν έχει αφήσει την κομμωτική, παρά τη μεγάλη του επιτυχία στα σόου που παρουσιάζει. «Κουρεύω ακόμα τους φίλους μου. Έχω όλα μου τα ψαλίδια από την Πάτρα και φυσικά έχω πάρει και καινούργια. Όταν βλέπω το μαλλί κάποιου πως είναι λίγο περίεργο, του λέω: «Κάτσε όπως είσαι για κούρεμα». Είναι ψυχοθεραπεία για μένα και μου αρέσει πάρα πολύ».
Ο Τάκης Ζαχαράτος μπορεί να χαρίζει άπειρες στιγμές γέλιου και κάθε βράδυ να δίνει τον καλύτερό του εαυτό στη σκηνή, όμως, δεν ξεχνά ποτέ τους αγαπημένους του ανθρώπους, οι οποίοι δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή. «Πέρα από τους γονείς μου, μου λείπουν κάποιοι άνθρωποι που έφυγαν και τα είπα πολύ ωραία μαζί τους. Ωστόσο, δεν σταματώ να νιώθω ευγνώμων κάθε μέρα για όλα αυτά που έχω στη ζωή μου. Πραγματικά, έχω περισσότερα πράγματα απ’ ότι πίστευα ότι θα έχω. Γιατί εγώ νόμιζα ότι θα πάρω το ΚΤΕΛ, θα έρθω στην Αθήνα, θα κάνω ένα σόου και θα φύγω την επόμενη μέρα. Αυτό το σόου, όμως, έχει κρατήσει μέχρι σήμερα και μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να αισθάνομαι. Δεν είχα διανοηθεί ότι θα συμβεί όλο αυτό. Επίσης, δεν μου αρέσει ποτέ να βλέπω τη ζωή μέσα από μια ανεπάρκεια ή να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Εγώ το βλέπω πάντα γεμάτο» καταλήγει.