Τι ήταν αυτό που παρακολουθήσαμε Αυγουστιάτικα; Ο δέκατος κατά σειρά Πρωθυπουργός της Γ Ελληνικής Δημοκρατίας την κόντυνε για να τη φέρει στα μέτρα του. Με κυνισμό και θεατρινισμούς ταυτόχρονα μετέτρεψε μια κρίσιμη κοινοβουλευτική διαδικασία σε παρωδία και ευτελισμό της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Η κωμικοτραγική παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, από τη μία πλευρά αποτύπωνε το προσωπικό του Βατερλό, εντός και εκτός της χώρας, για το σκάνδαλο των υποκλοπών και από την άλλη την άρνηση του να δεχθεί τους κανόνες της Δημοκρατίας- υπό το κράτος της αλαζονείας και της ιδιοκτησιακής αντίληψής του για τη χώρα.
Η προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση δεν ήταν …σεμινάριο για την ΕΥΠ , ούτε ευκαιρία για α λα καρτ ιστορικές αναδρομές στο παρελθόν της, όπως προσπάθησε να την κάνει ο Πρωθυπουργός. Είχε μόνο δυο απλά ερωτήματα στα οποία όφειλε να απαντήσει ως -ελεγχόμενος και καθ ύλην αρμόδιος:
Πρώτο: Για ποιο λόγο και με ποια τυπική δικαιολογία η υπηρεσία αντικατασκοπείας της χώρας παρακολουθούσε τον ευρωβουλευτή και υποψήφιο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά και τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη;
Δεύτερο: Ποιοι ακόμη πολιτικοί και δημοσιογράφοι παρακολουθούνται από την ίδια υπηρεσία επί των ημερών του-και γιατί ο ίδιος απαγόρευσε δια νόμου στην αρμόδια Αρχή να απαντάει σε όποιον έχει αντίστοιχη υπόνοια για τον εαυτό του; Τόσο απλά.
Δεν απάντησε σε κανένα, παρά την πίεση που δέχθηκε , και η σιωπή του ενδεχομένως συνδέεται με καταγγελία που έκανε στη συνεδρίαση -ενώπιος ενωπίω -για τον ίδιο ο Αλέξης Τσίπρας : όχι μόνο γνώριζε, αλλά έδωσε προσωπικά την εντολή παρακολούθησης του Ανδρουλάκη. Πρόσθεσε μάλιστα και την εξήγηση: «Ήθελε να ελέγξει τις εξελίξεις το ΠΑΣΟΚ».
Ίσως ήταν η πιο διαφωτιστική στιγμή της συζήτησης.
Η καταγγελία ενισχύεται από μια φράση προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του: «Ενας παρακρατικός μηχανισμός κινούμενος από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ήθελε ένα ΠΑΣΟΚ σε ομηρεία».
Σ αυτό ο ομιλητής το κόμματος στην Βουλή Μιχάλης Κατρίνης πρόσθεσε: <Η παρακολούθηση Ανδρουλάκη δεν σας βοήθησε να καταλάβετε ότι δεν εκβιάζεται και δεν είναι βολικός εταίρος>.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από τους κοριούς μας. Από τα συμφραζόμενα και των τριών-και σε συνδυασμό με το χρόνο της «επισύνδεσης»- προκύπτει ότι ο πιθανότερος λόγος της παρακολούθησης Ανδρουλάκη ήταν η ακύρωσή του στην εσωκομματική κούρσα, υπέρ άλλου υποψήφιου.
Αυτός στον οποίο πάει το μυαλό οποιουδήποτε είναι ο …Ανδρέας Λοβέρδος. Ο μόνος από την αντιπολίτευση που δεν βρίσκει σήμερα ότι οι υποκλοπές είναι λόγος πρόωρων εκλογών.
Αν είναι έτσι, εξηγείται γιατί ο Μητσοτάκης ενώ ο Τσίπρας τον προκάλεσε κατά πρόσωπο να αναφέρει τον «εθνικό λόγο» της παρακολούθησης το απέφυγε : δεν υπήρχε τέτοιος λόγος!
Τα υπόλοιπα κατασκευάσθηκαν εκ των υστέρων και για αυτό άλλωστε ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να τα υπερασπισθεί.
Για να ξεφύγει απο τη δύσκολη θέση που επιδεινώνεται διαρκώς, μετέτρεψε το Κοινοβούλιο σε καφενείο, με προσποιητές κορώνες εναντίον της αντιπολίτευσης – ζητώντας υποκριτικά ταυτοχρόνως … «να χαμηλώσουμε τους τόνους».
Εκτός από την επανάληψη του σεναρίου περί «λάθους», εξετράπη σε επιθέσεις – κατά ΣΥΡΙΖΑ, και ΠΑΣΟΚ κυρίως- σαν να ήταν ο Τσίπρας ή ο Ανδρουλάκης οι απολογούμενοι.
Ατύχησε. Οι κατονομαζόμενοι από τον ίδιο ως καταγγέλλοντες παρακολουθήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Βαρουφάκης, Γ. Πανούσης και Νάντια Βαλαβάνη- κάθε άλλο παρά διακείμενοι προς τον πρώηνΠρωθυπουργό-σήμερα, τον διέψευσαν..
Επίσης ο Βαγγέλης Βενιζέλος αντέδρασε αμέσως στην προσπάθεια του Πρωθυπουργού να απαξιώσει τη νομική θέση του και ο δικηγόρος Θ. Καμπαγιάννης σμπαράλιασε τον παραλληλισμό που προσπάθησε να κάνει με την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής μέσω …παρακολουθήσεων.
Είτε από μειωμένη αίσθηση ευθύνης, είτε από φόβο , ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφάνισε στη Βουλή το πρόσωπο ενός καταρρέοντος ανθρώπου που προσπαθεί να πιάσει όχι μόνο από τα μαλλιά του, αλλά και από οποιαδήποτε περιθωριακή ,ξεπερασμένη φαιδρή θεωρία που νόμιζε ότι πλήττει τον Τσίπρα.
Έφτασε να μιλάει για «στοχοποίησή του» λόγω της επιτυχίας του και απειλές από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς .Παλαιά ήταν οι κομμουνιστές και οι συνοδοιπόροι τους, σήμερα είναι το «το νέο κύμα εισβολής μεταναστών που μεθοδεύεται στον Έβρο με δήθεν ανθρωπιστικό προσωπείο», τα «ξένα κέντρα» και η …επαπειλούμενη ανατροπή του Πολιτεύματος από τον Τσίπρα. Ακόμη και για …ρούβλια μίλησε
Σ αυτόν καμβά, το μόνο που δεν έκανε ήταν να δίνει τις απαντήσεις που όφειλε. Αντίθετα ταύτιζε τον εαυτό του με το έθνος και το μέλλον του. Ρηχός λόγος, με ασυναρτησίες και στρεψοδικίες αντί για επιχειρήματα, τοποθετήσεις χωριί αρχές, χωρίς φραγμούς, χωρίς ηθικούς περιορισμούς, αλλά με χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Παρουσιάσθηκε ως «Η Ελλάδα είμαι εγώ και αν χαθώ, χάθηκε». Κάποια στιγμή μάλιστα είπε «δεν παραδίνομαι».
Περισσότερη ανατριχίλα από αυτά που έλεγε προκαλούσε ο τρόπος του τα έλεγε και το ύφος του: γυάλιζέ το μάτι του.
Πίσω από τα διαστροφικά, που διάβαζε, με άχαρο στόμφο, υπήρχε ένας πολιτικός που δεν παραδέχεται την πραγματικότητα που τον κυκλώνει με οσα τον βαρύνουν. Αρνείται να ενταθεί στην αρμοδιότητα του νόμου, κηρύσσοντας το ακαταδίωκτο τον εαυτό του .
Η επιμονή του ότι «δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει ως Πρωθυπουργός ποιους παρακολουθεί η ΕΥΠ»-και ας είναι ο αρμόδιος-υπέκρυπτε την απειλή «ουδείς εξαιρείται» του νέου διοικητή της.
Απορρίπτοντας τη δημοκρατική διέξοδο των εκλογών με το πρόσχημα «να μην υπάρξει περιβάλλον αστάθειας»- όταν ο ίδιος παράγει κάθε καθημερινά αστάθεια και διασυρμό του ιδίου και της χώρας- κάλυψε ακόμη και τον εκδιωχθέντα Κοντολέοντα με εύσημα το τύπου : «συνέβαλε ώστε να μας βρει έτοιμους η μαζική εισβολή μεταναστών στον Έβρο το 2020».
Ανάμεσα σε παραληρηματικές αναφορές κατέφευγε σε «έγκυρους δημοσιογράφους» – έναν για την ακρίβεια, ο οποίος τον άδειασε αμέσως- αναφέροντας ότι «ως υποψήφιος πρωθυπουργός υπήρξε θύμα συνακροάσεων όπως η σύζυγος και η κόρη του». Χωρίς να λέει από ποιους , αλλά το συνέδεε με τον …Τσίπρα.
Λίγο το κακό αν σκεφθεί κανείς ότι απηύθυνε μομφή στο θύμα της παρακολούθησής του . Με την υποβόσκουσα κατηγορία ότι συμπορεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και την αγοραία πρόκληση: «Αν κ. Ανδρουλάκης επιμένει να αμφισβητεί τη νόμιμη επισύνδεση τον καλώ να προσφύγει σε ελληνικά ή ευρωπαϊκά δικαστήρια».
Η εμφάνισή του είχε τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που προσπαθεί απεγνωσμένα να διασωθεί από τις αμαρτίες του , αραδιάζοντας ψεύδη, κινδυνολογίες και παραλογισμούς.
Ενώ η Βουλή συνήλθε για να συζητήσει τα δικά του -έκνομα- πεπραγμένα, ο ίδιος εκτός από το ευχολόγια, «πώς θα γίνει καλύτερη η ΕΥΠ», έκανε έλεγχο στον …Τσίπρα και αναζητούσε συμψηφισμούς με προβοκατόρικες αναφορές, φτηνούς υπαινιγμούς και ασυνάρτητους παραλληλισμούς. Το μόνο που κατάφερε ήταν να κλέβει από εικόνισμα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν η επιτομή του κυκνείου άσματος, σαν να μας τιμωρούσε ο Θεός, με μια αξιοθρήνητη παράσταση αδέξιου θεατρίνου. Την οποία έκανε χειρότερη η παρακίνηση των βουλευτών της ΝΔ από κλακαδόρους να χειροκροτούν δουλικά έναν αρχηγό που τους εκθέτει και εξ αιτίας του οι μισοί θα μείνουν εκτός Βουλής….