Αρχίζοντας την πορεία του από ένα μικρό χωριό στο Καζαμάντσε, ο Σαντιό Μανέ, έγινε «βασιλιάς της Σενεγάλης», καθοδηγώντας τα «λιοντάρια», στην κατάκτηση του Κόπα Αφρικα, μετά από αναμονή 60 (!) ετών. Και θέλει να εδραιώσει την κυριαρχία του, στο Παγκόσμιο Κύπελλο, που θα φιλοξενηθεί (20 Νοεμβρίου-18 Δεκεμβρίου) στο Κατάρ.

Δεύτερος στην κατάταξη για την «Χρυσή Μπάλα» του 2022 και με το προσωνύμιο «Ballonbuwa», που σημαίνει «ο μάγος του μπαλονιού», ο Μανέ έχει ήδη μία ξεχωριστή θέση στην Ιστορία της χώρας, του κατακτώντας το πρώτο του Κόπα Αφρικα τον περασμένο Φεβρουάριο, δίνοντας στην ομάδα το αστείρευτο ταλέντο του.

Στα 30 χρόνια του, ο Σενεγαλέζος επιθετικός, αποφάσισε να φύγει από την Λίβερπουλ με τα «χρώματα» της οποίας έκανε σπουδαία καριέρα, με προορισμό την Μπάγερν Μονάχου, όπου συνεχίζει τις εξαιρετικές εμφανίσεις.

Τα πράγματα δεν ήταν ανέκαθεν «ρόδινα» για τον Μανέ, καθώς το 2017, ανεγκέφαλοι οπαδοί λιθοβόλησαν το αυτοκίνητο του θείου του, που ήταν σταθμευμένο μπροστά από το σπίτι του στο Ντακάρ, επειδή έχασε ένα καθοριστικό σουτ εναντίον του Καμερούν, στον προημιτελικό του Κόπα Αφρικα. Επίσης, την επόμενη χρονιά, κατηγορήθηκε για ένα «χλιαρό» Παγκόσμιο Κύπελλο (σ.σ. σημείωσε μόνο ένα γκολ κόντρα στην Ιαπωνία, 2-2) και το 2019 για τον χαμένο τελικό στο Κόπα Αφρικα από την Αλγερία (1-0).

Ωστόσο, αυτές οι δοκιμασίες, δεν τρόμαξαν τον «Ballonbuwa». «Εκεί που γεννήθηκα, για να γίνεις ποδοσφαιριστής πρέπει να θυσιάσεις τα πάντα», είπε ο διάσημος άσος, μιλώντας στο ντοκιμαντέρ της Rakuten TV «Sadio Mané, made in Senegal».

Μόλις σε ηλικία επτά ετών, ο Μανέ έχασε τον πατέρα του, ιμάμη του μικρού χωριού Μπαμπαλί, στο Καζαμάντσε, στα νότια της Σενεγάλης. Οι θείοι του, θα βοηθήσουν την μητέρα του να τον μεγαλώσει και μία απ’ αυτές, η Σάνα Τουρέ, δεν ήθελε να παίζει, αλλά να σπουδάσει, όπως θυμάται ο άσος της Μπάγερν Μονάχου.

«Στο Μπαμπαλί, παίζαμε στο χώμα», συνεχίζει ο Μανέ, «με τέρματα από σκουριασμένα δοκάρια». Αρκετές φορές, τα παιδιά παίζουν με γκρέιπφρουτ, λόγω έλλειψης μπάλας. Στο χωριό, παρακολουθούσε σε κάκιστη ποιότητα σύνδεσης και εικόνας, το Μουντιάλ του 2022, όταν τα «λιοντάρια» νίκησαν την κάτοχο του τροπαίου, Γαλλία με 1-0, στον εναρκτήριο αγώνα και προχώρησαν μέχρι τον προημιτελικό.

Ομως η διαδρομή για να φθάσει στην άλλη πλευρά της… μικρής οθόνης ήταν δύσβατη. Ως παιδί, ο Μανέ, πήγε στο Ντακάρ για να δοκιμάσει την τύχη του σε έναν χώρο εντοπισμού ταλέντων. Επαιρνε το λεωφορείο πολύ νωρίς, έφθανε στα σύνορα με την Γκάμπια, χωρίς ταυτότητα, έχοντας μόνο φοιτητικά έγγραφα. «Ηταν πραγματικά ένα μεγάλο ταξίδι», θυμάται και συνεχίζει την διήγηση: «Οταν επέστρεψα στο χωριό, ήταν η χειρότερη ημέρα της ζωής μου, είχα μίσος για την οικογένειά μου. Είπα, εντάξει να σπουδάσω άλλη μια χρονιά και τέλος. Και ξαφνικά, σεβάσθηκαν την απόφασή μου».

Ο Μανέ, τήρησε την υπόσχεσή του και εισήχθη στην σχολή «Génération Foot», «με τα παπούτσια του τουρνουά Navétanes (σ.σ. τουρνουά της γειτονιάς), χαλασμένα μετά από τρεις μήνες», λέει γελώντας. Ομως στο πρώτο ματς πέτυχε τέσσερα γκολ και «νομίζω ότι εντυπωσιάσθηκαν». Στην συνέχεια, το «παιδί-θαύμα» φεύγει για την Μετζ, στα μέσα του χειμώνα του 2011. «Το πρώτο πράγμα που με εξέπληξε ήταν ο άνεμος», αφηγείται ο Μανέ, ο οποίος θέλει να κρύψει τον τραυματισμό που αντιμετωπίζει εκείνη την εποχή, φοβούμενος ότι θα του πουν να επιστρέψει στην πατρίδα του.

«Εκλαιγα σαν τρελός στα αποδυτήρια. Θα είναι δύσκολο να πραγματοποιήσω το όνειρό μου με αυτόν τον τραυματισμό, μπορεί να είναι το τέλος της καριέρας μου», θυμάται ο Μανέ, αλλά οκτώ μήνες αργότερα, όλα πήραν τον δρόμο τους…

Ο Μανέ, δεν ξέχασε ποτέ το Μπαμπαλί, όπου έδωσε τα χρήματα για την κατασκευή ενός σχολείου και ενός νοσοκομείου, ενώ σε μηνιαία βάση, προσφέρει περίπου 70 ευρώ σε κάθε οικογένεια του χωριού. Ο διάσημος Σενεγαλέζος άσος, δεν ξεχνά από που προέρχεται και η προσφορά του στους συγχωριανούς του, είναι ασταμάτητη. Και ως αποτέλεσμα, αυτής της ευαισθητοποίησης και της αλληλεγγύης του, βραβεύθηκε πρόσφατα με το «βραβείο Σώκρατες», που ακθοερώθηκε στο πλαίσιο της «Χρυσής Μπάλας» για παίκτες με προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.

«Είναι γενναιόδωρος. Επενδύει στην χώρα του και δημιουργεί θέσεις εργασίας. Είναι ένα παιδί που πραγματικά έχει καρδιά», λέει γεμάτος υπερηφάνεια, ο προπονητής του στην εθνική Σενεγάλης, Αλιού Σισέ.