Αλλιώς τους αποκάλεσε ο Σάμουελ Τζόνσον* αλλά ας περιοριστούμε στην πρόδηλη απελπισία του Κυριάκου Μητσοτάκη όπως αυτή αποτυπώθηκε στον φιλικό αγώνα που έδωσε προχθές εντός έδρας με την κοινοβουλευτική του ομάδα. Γιατί εκτός έδρας, ακόμα και αν αυτή είναι η Βουλή των Ελλήνων, δε φαίνεται διατεθειμένος να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο του.
Μια άλλη ρήση εξαιρετικά προσφιλής σε εμένα είναι αυτή ενός μεγάλου και κοσμοπολίτη ηθοποιού του Πίτερ Ουστίνοφ που κουρασμένος από ιδιοτελείς πατριωτικές εξάρσεις είπε: «Όταν ακούτε να λένε πολλά για την σημαία, το πρώτο που θα ρωτάτε να μάθετε είναι ποια χέρια την κρατάνε». Βάζω στοίχημα ότι αυτοί οι δυο εκσυγχρονιστικοί αφορισμοί ήσαν επίσης προσφιλείς στον Κυριάκο Μητσοτάκη πριν γίνει Πρόεδρος της ΝΔ και πρωθυπουργός. Αυτό έδειχνε η στάση και η παιδεία του.
Έκτοτε, με άλματα -αποδεικνύοντας πως η Κίρκη της εξουσίας και της Δεξιάς μεταμορφώνει τους ανθρώπους- έχει φτάσει στο άλλο άκρο.
Το πρώτο και καθοριστικό άλμα έγινε με την Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν αποτελεί ελαφρυντικό αλλά τουλάχιστον τότε είχε μαζί του τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που υποτάσσοντας τα πάντα στην ανάγκη έξωσης του ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση, έπαιξαν το παιγνίδι της ΝΔ. Όλοι μαζί αγνόησαν τη βλάβη σε βάθος που προξένησαν στη λαϊκή συνείδηση με την ενίσχυση του εθνικισμού και της ξενοφοβίας παίζοντας στο γήπεδο αξιών της Ακροδεξιάς. Όταν επισημαίναμε αυτή τη διάσταση της μακροπρόθεσμης ζημιάς, οι προσκολληθέντες στον Μητσοτάκη λόγω αντιΣΥΡΙΖΑ Μετώπου αντέτειναν ότι «πρόκειται για αναγκαστική κίνηση, ότι δεν τα πιστεύει, θα τα ακυρώσει στην πράξη, ότι θα δούμε τον πραγματικό Μητσοτάκη»
Φοβάμαι ότι πράγματι βλέπουμε τον πραγματικό, μεταμορφωμένο Μητσοτάκη. Πανικόβλητος από την τέλεια καταιγίδα – οικονομία και παρακολουθήσεις – που τον χτυπάει καταφεύγει στο τελευταίο καταφύγιο, τον αγοραίο πατριωτισμό. Και όσοι από τους οπαδούς του δεν έχουν τυφλωθεί από το αντιΣΥΡΙΖΑ μένος πρέπει να συνειδητοποιούν ότι οι ελπίδες τους για μια φιλελεύθερη φυγή προς τα εμπρός ήσαν φρούδες.
Αντιθέτως, οι πράξεις του θυμίζουν ημέρες της παλιάς κακής μετεμφυλιακής Δεξιάς που ανακάλυπτε την εσωτερικό εχθρό στην υπηρεσία του εξωτερικού εχθρού. Τότε ήταν η Αριστερά και οι συνοδοιπόροι της στην υπηρεσία της Μόσχας, τώρα είναι ο «εθνικά επικίνδυνος» Τσίπρας στην υπηρεσία του Ερντογάν. Ο τελευταίος κατά τον Μητσοτάκη ψηφίζει – προτιμά Τσίπρα αλλά ευτυχώς ο ελληνικός λαός θα του κλείσει το δρόμο. Σε λίγες ημέρες με την ομιλία του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ και τις ανακοινώσεις του εθνικά ανησυχούντος κυβερνητικού εκπροσώπου έβαλαν νάρκη σε ένα από τα θεμέλια που πάνω του οικοδομήθηκε η Δημοκρατία μας μετά την πτώση της Χούντας. Στην συμφωνία όλων των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου να μην αμφισβητήσουν ποτέ τον πατριωτισμό του άλλου. Ήταν έργο Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου, Χαρίλαου Φλωράκη , Λεωνίδα Κύρκου που grosso modo σεβάστηκαν όσοι τους διαδέχθηκαν.
Είναι η πρώτη φορά που σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή, με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε ακραία ένταση, ο πρωθυπουργός της χώρας δείχνει τον πολιτικό του αντίπαλο ως περίπου προσκείμενο στον Τούρκο Πρόεδρο και τούμπαλιν. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο οιαδήποτε κριτική για τους εξοπλισμούς, για βελτίωση των συμφωνιών με τρίτες χώρες με παράλληλη ενίσχυση της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας συνιστά ανεύθυνη και εθνικά επικίνδυνη στάση. Είχαμε χρόνια να ακούσουμε την έννοια του εθνικά επικίνδυνου και οι παλιότεροι ξέρουμε καλά τις συνέπειες που συμπαρασύρει. Το πρώτο θύμα είναι το ίδιο το εθνικό μέτωπο που εξ ορισμού αποσυντίθεται αν χωριστούμε σε σύγχρονους εθνικόφρονες και μειοδότες.
Ειλικρινά πίστευα ότι δε θα βρισκόμουν ποτέ πια στη θέση να χρησιμοποιήσω σε άρθρο μου αυτές τις τόσο αρνητικά ιστορικά φορτισμένες λέξεις. Και έρχονται ο πρωθυπουργός της χώρας και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και για να φύγουν από τα σκοινιά όπου βρέθηκαν από δική τους υπαιτιότητα ανακαλύπτουν εσωτερικό εχθρό ο οποίος μετά τις Πρέσπες κλίνει το μάτι στον Ερντογάν. Να γλυτώσει δηλαδή ο Μητσοτάκης και γαία πυρί μειχθήτω. Και αυτή είναι εθνικά υπεύθυνη στάση.
Το ερώτημα είναι αν θα πάμε με αυτό το κλίμα στις εκλογές. Βούρκος και τοξικότητα πράγματι υπάρχουν. Αλλά για να ανακαλύψει τον υπαίτιο ο πρωθυπουργός, αρκεί να ρίξει μια ματιά στον καθρέφτη.
*Ο Σάμουελ Τζονσον ( 1709 1784) είναι Άγγλος συγγραφέας. Κορυφαίο του απόφθεγμα : ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων.
Ο Νίκος Μπίστης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και συντονιστής Πολιτικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία