Tου Θανάση Καρτερού
Πρώτον, ο Τσίπρας δήλωσε ότι θα παραμείνει και παραμένει στεγανά ουδέτερος. Πειθαρχούμε σε ό, τι αποφασίσουν τα μέλη μας, αυτή είναι η αμετακίνητη άποψή του
Πανούργα στήριξη του Τσίπρα στον Κασσελάκη, αφού είχε προηγηθεί λιγότερο πανούργα αλλά περισσότερο εμφανής στήριξη της Έφης.
Ψέματα, προβοκάτσιες, αποκαλύψεις της γαστέρας για κακούργα SMS, που δεν τα αντιλήφθηκε ούτε ο παραλήπτης, ούτε κανένας άλλος, παρά όταν μας φώτισαν οι αρουραίοι του διαδικτύου. Και πάντα η καταραμένη επωδός, που έχει καταλήξει σε τραγωδίες για την Αριστερά, όταν διαπότιζε τις εσωκομματικές αναμετρήσεις. Οι κατηγορίες ότι αυτός, αυτή, αυτοί, εκείνοι, θα διαλύσουν το κόμμα. Οι εκκλήσεις για προστασία των ιερών και οσίων. Οι άλλες εκκλήσεις για τιμωρία εκείνων που διέπραξαν απόπειρες πατροκτονίας, αδελφοκτονίας, πολιτικής δολοφονίας.
Δύσκολα να αντιμετωπίσει κανείς με επιχειρήματα τέτοιου είδους νύχια, που άλλοτε γρατζουνίζουν με την ευγενική χορηγία του πολιτικού αντιπάλου, άλλοτε από απλή ανοησία και άλλοτε για να κερδίσουν οι μύστες λίγη δημοσιότητα του Ίντερνετ. Το θέμα είναι, σε τέτοιες ευαίσθητες στιγμές, αν θα αφήσουμε αυτά τα σταγονίδια να μολύνουν μια καθαρή διαδικασία. Αν θα φάμε τα παραμύθια και τις αγριότητες που διακινούνται στο διαδίκτυο. Μπλέκοντας μάλιστα και τον Αλέξη Τσίπρα, λες και αυτός δεν άνοιξε με τη γνωστή του ευθύτητα την πόρτα στο νέο κύμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τη βρύση για να γεμίσει τη μπανιέρα του. Ή, ακόμα χειρότερα, τη βάνα, για να γεμίσουμε λύματα. Και να γίνει το κόμμα της ανοχής, κόμμα των ενόχων.
Επειδή δεν έχει νόημα καμιά παραίνεση στους αυτουργούς αυτών των κατασκευών, καλό είναι να θυμίσουμε. Πρώτον ότι ο Τσίπρας δήλωσε ότι θα παραμείνει και παραμένει στεγανά ουδέτερος. Πειθαρχούμε σε ό, τι αποφασίσουν τα μέλη μας, αυτή είναι η αμετακίνητη άποψή του. Δεύτερον, το τελευταίο για το οποίο μπορεί να κατηγορηθεί είναι ότι οργάνωνε στη διαδρομή του οποιουδήποτε είδους συνωμοσίες εσωκομματικού τύπου, ή ότι χρησιμοποίησε βολικές θεωρίες περί εχθρών εντός των τειχών. Σιγά μην το κάνει τώρα. Και τρίτον, αυτό που από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι τον ενδιαφέρει είναι η ενότητα και το αύριο του κόμματος. Καμιά ανοχή στην εμπάθεια, τις ακρότητες, τους ποικίλους ρατσισμούς και την τοξικότητα.
Και μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε, ξέροντας τη διαδρομή του, ότι αυτό που ζητά και περιμένει είναι να στηρίξουν όλοι από Δευτέρα, χωρίς επιφυλάξεις και αστερίσκους, αυτόν ή αυτή που τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα επιλέξουν. Χωρίς τεχνητούς φόβους και με γνήσιο πάθος…