Στην προηγούμενη θητεία η κυβέρνηση μείωσε αισθητά τη φορολογία των επιχειρήσεων (22% από 28%) και απάλλαξε, ουσιαστικά, τα διανεμόμενα κέρδη (στο 5% από 10% ο φόρος στα μερίσματα).
Κυρίως δε, η κυβέρνηση συνδέει, το φορολογητέο εισόδημα και τα κέρδη με την απασχόληση. Ειδικά όταν αυξάνονται τα τεκμήρια για κάπως καλύτερους μισθούς (άνω του βασικού).
Παράλληλα, επιβεβαιώνεται… μετεκλογικά ο αρμόδιος υφυπουργός Χάρης Θεοχάρης ο οποίος, στα τέλη Σεπτεμβρίου, είχε αποκαλύψει ότι «η συνολική φορολογική επιβάρυνση των ατομικών επιχειρήσεων πρέπει να ανέβει». Τότε είχε αποδοκιμαστεί, καθώς σε δέκα ημέρες στηνόταν κάλπες. Αλλά επρόκειτο για «λαγό» της κυβέρνησης ως προς τις πραγματικές προθέσεις ως προς τη φορολογία.
Πριν τρία χρόνια ο κ. Μητσοτάκης από τη Θεσσαλονίκη (ΔΕΘ) μείωσε τον φόρο στους ελεύθερους επαγγελματίες και τις επιχειρήσεις.
Τα πρώτα 10.000 ευρώ δεν θα φορολογούνταν με 22% (πλήρωναν 2.200 ευρώ), παρά θα ίσχυε ο συντελεστής των μισθωτών και συνταξιούχων 9% (για τους μισθωτούς ισχύει από τα 8.636 μέχρι τα 10.000 ευρώ, καθώς για τα πιο χαμηλά εισοδήματα υπάρχει αφορολόγητο όριο). Πάνω από τα 10.000 ευρώ ισχύει για όλους το 22%.
Ότι μειώθηκε τότε στην πανδημία, όταν επιτράπηκε στη χώρα να κάνει ελλείμματα, αλλά τα χρήματα πήγαν στις οριζόντιες και χωρίς κανόνες ενισχύσεις, τώρα αντιστρέφεται. Όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα πληρώνουν φόρο 1.102 ευρώ.
Και όχι μόνο: θα καταβάλουν επιπλέον 488 ευρώ (το 75% του τέλους επιτηδεύματος των 650 ευρώ). Ήτοι στο σύνολο 1590 ευρώ φόρο.
Στις κυβερνητικές δικαιολογίες είναι η εκτεταμένη φοροδιαφυγή μεταξύ των ελεύθερων επαγγελματιών. Όντως, η πλειονότητα των συναφών επαγγελματιών και επιτηδευματιών δηλώνει γελοία εισοδήματα.
Επίσημη φοροδιαφυγή
Πρόσθετα:
- Όντως οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν μπορούν να διαβιούν με λιγότερα από όσα βγάζει ο ανειδίκευτος εργάτης, αλλά υπάρχει και η επιχειρηματικότητα της ανάγκης. Εκείνος που δραστηριοποιείται επαγγελματικά για να βιοποριστεί καθώς δεν βρίσκει μισθωτή απασχόληση, ενώ τα ενοίκια καθιστούν απαγορευτική την γεωγραφική κινητικότητα. Ή, οι επαγγελματίες των μικρών χωριών (στο 50% το τεκμήριο) και των μειονεκτικών περιοχών οι οποίοι λειτουργούν έναν επαγγελματικό χώρο, προσφέροντας ουσιαστικά κοινωνικό έργο.
- Οι νέοι κατά τα πρώτα έτη του επαγγελματικού τους βίου (Δικηγόροι, Μηχανικοί κ.α.) μάλλον βασίζονται στην στήριξη της οικογένειας. Αυτό εξάλλου αναγνωρίζει και το Ασφαλιστικό, καθώς έχει διαμορφώσει κατώτερη ασφαλιστική κλάση κατά τα πρώτα 5 έτη δραστηριοποίησης των επιστημόνων-ελευθέρων επαγγελματιών (3 έτη εξαίρεση για τα τεκμαρτά κέρδη).
- Η Πολιτεία και σε άλλους τομείς επιτρέπει στους ελεύθερους επαγγελματίες να συμμετέχουν με λιγότερα βάρη, ακόμη και από τους ανειδίκευτους εργάτες. Ένας εργοδότης, ακόμη και εάν δηλώνει κέρδη δεκάδων χιλιάδων ευρώ, πληρώνει εισφορές Υγείας (ΕΟΠΥΥ) μόλις το 60,3 ευρώ μήνα (723,6 το χρόνο). Λιγότερα π.χ. από τον οδηγό του που λαμβάνει μεικτά 860 ευρώ το μήνα (700 καθαρά).
- Μεταξύ της μείωσης του φόρου στα πρώτα 10.000 ευρώ και της καθιέρωσης τώρα και δεύτερου κεφαλικού φόρου (1.102 ευρώ ανελαστικό φόρο επί δεδομένου εισοδήματος 10.920 ευρώ συν 488 ενιαίο τέλος επιτηδεύματος):
α) χαμένοι σε κάθε περίπτωση (πριν και μετά) είναι όσοι κερδίζουν κάτω αυτού του ορίου (10.920).
β) ισορροπούν όσοι βγάζουν πέριξ του νέου… τεκμαρτού κέρδους και