Κανείς ωστόσο δεν περίμενε ότι θα αντιμετώπιζε την αναταραχή που εύλογα ξέσπασε – σε ένα κόμμα της Δεξιάς σαν τη ΝΔ – με τη… συνδρομή της αντιπολίτευσης.

Ενώ η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του κλονίστηκε, έσπευσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ – συν τη Νέα Αριστερά και τη Ζωή – να υπερψηφίζουν το νομοσχέδιο που δεν ψηφίζουν υπουργοί και βουλευτές της ΝΔ.

Ακατανόητο. Η δουλειά της αντιπολίτευσης δεν είναι να διαθέτει τις ψήφους της για να μείνει στη θέση της η κυβέρνηση – για οποιονδήποτε λόγο. Είναι να την αντιπολιτεύεται και να τη δυσκολεύει – ώστε να την κερδίσει στις επόμενες εκλογές… Αυτό είναι η πολιτική. Η «συνεννοήσιμη αντιπολίτευση» δεν είναι αντιπολίτευση.

Δεν λειτουργεί έτσι ο Κοινοβουλευτισμός

Αν η ΝΔ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την πλειοψηφία της για ψηφιστεί ένα νόμος που εισηγείται η κυβέρνησή της, να μην τον φέρει. Και αν η κυβέρνηση δεν εξασφαλίζει την απαραίτητη ψήφο των βουλευτών που της έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης, απλώς χάνει τη «δεδηλωμένη» και πέφτει. Έτσι λειτουργεί ο Κοινοβουλευτισμός.

Αν η αντιπολίτευση κρίνει ότι πρέπει να ψηφιστεί και να περάσει ένας νόμος, δεν έχει παρά να περιμένει την ώρα που θα της αναθέσει την κυβέρνηση ο ελληνικός λαός για να τον περάσει. Κατηγορώντας ως τότε την κυβέρνηση που δεν μπορεί να το κάνει.

Από πουθενά δεν προβλέπεται κόμματα της αντιπολίτευσης να… δανείζουν τους βουλευτές τους στον Πρωθυπουργό για να σχηματίσει στην ψήφιση νόμου την πλειοψηφία που δεν του εξασφαλίζει το κόμμα του.

«Προοδευτικός» και «ριζοσπάστης» ο Μητσοτάκης

Τι περιμένουν να πετύχουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ που αυτοτραυματίσθηκαν κοινοβουλευτικά για να διαμορφώσουν ασφαλή πλειοψηφία για τον Μητσοτάκη;

Ίσως τους διευκόλυνε αν ποτέ έλθουν στην κυβέρνηση, να έχουν ψηφίσει αυτόν τον – όχι και πολύ δημοφιλή – νόμο. Αλλά όχι με τις δίκες τους ψήφους. Αν δεν μπορεί να τον περάσει από τη Βουλή η κυβέρνηση, να παραιτηθεί για να πάρουν άλλοι τη θέση της.

Με ποια λογική – αλλά και πολιτική και ηθική νομιμοποίηση – ο Κασσελάκης, ο Ανδρουλάκης και ο Χαρίτσης έδωσαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη το δικαίωμα να εμφανίζεται ως «προοδευτικός» και «ριζοσπάστης»; Ήδη άρχισε να πλασάρει στα διεθνή ΜΜΕ ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του: «Δύναμη αλλαγής ο Μητσοτάκης, συγκέντρωσε υποστήριξη από όλο το πολιτικό φάσμα» εγκωμιάζουν ήδη για τον καταδικασθέντα από το Ευρωκοινοβούλιο.

Συνέβαλαν να επιβιώσουν κοινοβουλευτικά και να θριαμβολογούν όσοι διαλύουν το κράτος δίκαιου, καταλύουν δικαιώματα των εργαζόμενων, εκποιούν τη δημόσια περιουσία, διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα, υποχωρούν στα εθνικά θέματα, χειραγωγούν τη Δικαιοσύνη, παρακολουθούν τους πάντες και τόσα άλλα.

Είναι ντροπή ότι έβαλαν πλάτη για να παραμείνουν υπουργοί ως μέλη «προοδευτικής κυβέρνησης που δεν φοβάται το πολιτικό κόστος» ο Βορίδης, ο Άδωνις, ο Σκέρτσος και λοιπή κομπανία εκθεμελίωσης της κοινωνίας.

Ο Ανδρουλάκης στη Βουλή κατήγγειλε τον Μητσοτάκη για τις υποκλοπές – ενώ δεν έχει κάνει ότι όφειλε ενάντιον του στην ώρα τους – και μετά ψήφισε τον νόμο του. Ο Κασσελάκης απειλούσε βουλευτές του αν δεν ψηφίσουν τον νόμο που ενισχύει τον Μητσοτάκη. Η Νέα Αριστερά δεν κατάλαβε καν τι συνέβαινε στη αίθουσα με τον Σαμαρά. Και η Ζωή ντύθηκε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και φλυαρούσε ακατάσχετα.

Είναι θέαμα αντιπολίτευσης αυτό; Είναι λογικό, ή θεμιτό προοδευτικά κόμματα να εκχωρούν στον αντίπαλο μια νομοθετική πρωτοβουλία που συνάδει με τη δική τους ιδεολογία, όχι του Μητσοτάκη, και θα προβάλαν στις επόμενες εκλογές ως συγκριτικό τους πλεονέκτημα; Είναι φυσιολογικό να εξοικειώνουν με κυβέρνηση που ενσωματώνει ακροδεξιά στοιχεία, με τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα κατά της οποίας η Δεξιά βυσσοδομεί;

Πιστεύουν ότι με την ανάσα που έδωσαν στον Μητσάκη κερδίζει και κάποιος άλλος εκτός από τον ίδιο;

«Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για τη Δεξιά

Δεν αντιλαμβάνονται ότι του έδωσαν πιστοποιητικό προοδευτικότητας και αυτομετατράπηκαν σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τη Δεξιά; Είναι ηγεσίες δημοκρατικών κομμάτων όσες έσπευσαν να προσφέρουν τη συνδρομή τους στον χειρότερο αντίπαλό τους, που τους συκοφαντεί διαρκώς; Νομίζουν ότι το εγκρίνουν οι πολίτες;

Την Πέμπτη 15 Φεβρουάριου έγινε ένα μεγάλο ιστορικό λάθος από τα κόμματα της Δημοκρατικής Παράταξης, με όποια ιδεολογική ταμπέλα και αν συστήνονται. Εγκατέλειψαν τον ρόλο που τους ανέθεσε ο ελληνικός λαός ως αντιπολίτευσή, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι έτσι εκεί θα παραμείνουν.

Χρειάζεται έρευνα για να εξηγηθούν οι λόγοι για τους οποίους οι επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ έσυραν τα κόμματα τους στην κοινοβουλευτική επιβίωση του σημερινού Πρωθυπουργού.

Οι εξηγήσεις που έδωσαν δεν πείθουν…

Πηγή