Μέχρι το τέλος είναι αναγκασμένη η κυβέρνηση να πιεί το «πικρό ποτήρι» των ευθυνών.
..Να πληρώσει πολιτικά για τα δικά της λάθη για τα λάθη άλλων και για τις παθογένειες συνολικά του συστήματος.
Κι αυτό διότι η υπόθεση έχει κακοφορμήσει από την αρχή.
Τα ερωτήματα που δεν βρίσκουν απάντηση
Δύο χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα που στοίχησε τη ζωή 53 νέων -κυρίως – συνανθρώπων η οργή ξεχειλίζει. Η οργή απλών ανθρώπων που πλημμύρισαν την Ελλάδα και πόλεις του εξωτερικού. Η αντιπολίτευση απλώς ακολουθεί την οργή που υπάρχει..
Κι αν στα κόμματα της αντιπολίτευσης καταλογίζει «εργαλειοποίηση», τι καταλογίζει στις εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που βγήκαν στον δρόμο; Ανυπομονησία ή ιδιοτέλεια; Με δεδομένο ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έχει βγάλει από την εξίσωση της «εργαλειοποίησης» τους συγγενείς θυμάτων και τους απλούς πολίτες, κάποια απάντηση θα πρέπει να υπάρχει για την γενικευμένη δυσπιστία που εκδηλώνεται στον δρόμο και σε όλες τις δημοσκοπήσεις..
Τι έχει πάει λοιπόν λάθος;
Ο παράγοντας Κώστας Αχ. Καραμανλής
-Η κυβέρνηση δεν πήρε ξεκάθαρη θέση στο ζήτημα του τότε υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή. Τον κράτησε στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. και απέρριψε την πρόταση για διενέργεια προανακριτικής επιτροπής με βάση το πόρισμα του Ευρωπαίου Εισαγγελέα. Έτσι εγκλωβίστηκε στην επιλογή της να μην ρισκάρει ένα νέο εσωκομματικό μέτωπο. Ιδιαίτερα όταν ο τότε υπουργός διαβεβαίωνε τη βουλή ότι δεν υπήρχε πρόβλημα.
Εξάλλου για την αμαρτωλή σύμβαση 717 δεν φταίει μία αλλά πολλές διαδοχικές κυβερνήσεις , δηλαδή οι ευθύνες θα επιμερίζονταν.
Τώρα υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης πιστεύουν ότι και οι δύο κινήσεις λειτούργησαν ανάποδα. Αντί να επουλώσουν το «τραύμα» το ξαναμάτωσαν .. Ένας λόγος παραπάνω αν δεν είχε να φοβηθεί κάτι από την διερεύνηση του δυστυχήματος.
Ο σταθμάρχης και η ατιμωρησία
-Οι πολίτες δεν έμαθαν ποτέ -και ως εκ τούτου δεν τιμωρήθηκε- ο άνθρωπος που έδωσε το «πράσινο φως» για να τοποθετηθεί ο μοιραίος (άπειρος) σταθμάρχης στο πόστο του. Οι αναξιοκρατικές επιλογές δεν είναι προνόμιο μίας κυβέρνησης αλλά νομοτελειακά την «πληρώνει» η κυβέρνηση στη «βάρδια» της οποίας συμβαίνει τόσο σοβαρό δυστύχημα.
Μία εξεταστική που άφησε αρνητικές εντυπώσεις
– Ακόμη και η εξεταστική Επιτροπή που συγκροτήθηκε με απόφαση της κυβέρνησης δεν άφησε στους πολίτες την γεύση ότι έψαξε διεξοδικά την υπόθεση. Έκλεισε με ένα πόρισμα που έλεγε ότι «χύθηκε άπλετο φως» ενώ ακόμη βρισκόταν σε εξέλιξη η προανάκριση.. Πολλοί κυβερνητικοί βλέπουν εκ των υστέρων και λάθη σε μία σειρά χειρισμών εκ μέρους του Προέδρου της Επιτροπής, Κ. Μαρκόπουλου.
– Εκ των πραγμάτων η απόδοση των ευθυνών ευθύς εξ αρχής μόνο σε «ανθρώπινο λάθος» κρίνεται «αμυντική» κίνηση. Δεν δίνει την αίσθηση ότι έχεις σκοπό να γυρίσεις τον κόσμο ανάποδα για να βρεις την αλήθεια.
Τα «μπάζα» το μοντάζ και το φορτίο
-Ο χαρακτηρισμός «είναι για τα μπάζα» εκ μέρους του υπουργού Δικαιοσύνης για πολιτικούς αρχηγούς που αμφισβήτησαν το «μπάζωμα» της τραγωδίας αμφισβητήθηκε ευθέως από την απόφαση του εισαγγελέα να διατάξει σχετική έρευνα.
– Κάτι το «μοντάζ» της επικοινωνίας σταθμάρχη- μηχανοδηγού που δημοσιοποιήθηκε την πρώτη ημέρα και του (σωστού) υλικού που δόθηκε στη δημοσιότητα την επομένη , άφησε την σκιά του για τον τρόπο που λειτούργησαν μία σειρά από Αρχές.
– Το τελευταίο διάστημα τα ερωτήματα επανήλθαν δριμύτερα και για το αν περιείχε και τι φορτίο η εμπορική αμαξοστοιχία. Συγγενείς θυμάτων αναγνώρισαν σε ηχητικό υλικό που ήρθε στη δημοσιότητα τις φωνές των παιδιών τους δίνοντας το δικαίωμα σε κάποιους να αμφιβάλουν για το τι προκάλεσε τον θάνατο τους. Η σύγκρουση ή μία μεταγενέστερη έκρηξη από εύφλεκτο υλικό; Ο πρωθυπουργός , πάντως, τον Μάρτιο του 2023 είχε δηλώσει : «Γνωρίζουμε ακριβώς τι μετέφερε το εμπορικό τρένο. Δεν υπήρχε τίποτα εύφλεκτο».
Περιμένοντας τη ..δίκη
– Το γεγονός ότι έχουν περάσει δύο χρόνια και ακόμη δεν έχει αρχίσει η δίκη, επιτείνει την αγωνία των ανθρώπων που έχασαν τα παιδιά τους. Πολύ περισσότερο που ο Γ. Φλωρίδης είχε προεξοφλήσει ότι η δίκη θα άρχιζε το φθινόπωρο του 2024. Φυσικά ο Π. Μαρινάκης έχει δίκιο όταν λέει ότι οι δικαστές έχουν να κάνουν με απανωτά αιτήματα συνηγόρων και διαδίκων που καθυστερούν την ολοκλήρωση της κύριας ανάκρισης.
Καύσιμη ύλη η αναξιοπιστία
Όμως, σε μία εποχή που η αξιοπιστία των θεσμών έχει κλονιστεί σοβαρά (με την ευγενική χορηγία και των κομμάτων) οι πολίτες δεν ξέρουν που να ακουμπήσουν και ποιον να εμπιστευτούν.
Το «χτίσιμο» της αξιοπιστίας είτε της Δικαιοσύνης είτε των πολιτικών θέλει πολύ δουλειά για να μην μπορούν κάποιοι να «εργαλειοποιούν» τον πόνο των συγγενών των θυμάτων που είναι οι μόνοι που δεν φταίνε..
Αλλιώς γίνεται ..καύσιμη ύλη για συνολικότερη αμφισβήτηση του συστήματος.