Επειδή είπε πολλά μέσα σε ένα 24ωρο ο Γάλλος πρόεδρος, και κυρίως ότι η Ρωσία είναι ένα «αρπακτικό», ένα «τέρας», που «θα συνεχίσει να τρώει», τα φώτα έπεσαν στις προειδοποιήσεις του προς τις ηγεσίες της ΕΕ να μην άρουν τις επιφυλάξεις τους απέναντι στον Πούτιν.
Ωστόσο, μέσα σε όλα όσα είπε, οι επισημάνσεις του για το ρόλο που πρέπει να παίξει η Τουρκία θα έπρεπε να ανησυχήσουν την ελληνική διπλωματία. Έφτασε στο σημείο να προτείνει να γίνει η συνάντηση Πούτιν – Ζελένσκι στη Γενεύη ή στην Κωνσταντινούπολη, ενώ από καμία άλλη πλευρά δεν έχει προταθεί η Τουρκία ως χώρα που μπορεί να φιλοξενήσει αυτές τις σημαντικές συνομιλίες.
Είναι κάτι που επιδιώκει έντονα η Αγκυρα και φαίνεται από το γεγονός ότι ο Τούρκος ΥΠΕΞ Χ. Φιντάν επικοινώνησε τηλεφωνικά και χθες με τον Αμερικανό ομόλογό του Μ. Ρούμπιο, με τον οποίο είχε μιλήσει ξανά πριν γίνουν οι κρίσιμες συναντήσεις για το ουκρανικό στον Λευκό Οίκο, αλλά και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μίλησε χθες με τον Ρούτε για τις εγγυήσεις ασφαλείας της Ουκρανίας.
Το προφανές είναι ότι ο Γάλλος πρόεδρος Εμ. Μακρόν δεν λαμβάνει υπόψη του τις ελληνικές ευαισθησίες και ανησυχίες παρά τη γενναιοδωρία που έχει δείξει η ελληνική πλευρά απέναντι στη χώρα του.
Την άνοιξη ανακοινώθηκε η αγορά και τέταρτης φρεγάτας Belharra από τη Γαλλία, με διπλωματικούς και στρατιωτικούς κύκλους να εξηγούν ότι πρόκειται για κατεξοχήν πολιτική απόφαση που δεν πάρθηκε με αμιγώς επιχειρησιακά κριτήρια.
Μετά την υπογραφή του ελληνογαλλικού αμυντικού συμφώνου, στην πρώτη θητεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι η ελληνική διπλωματία εναποθέτει, σε μεγάλο βαθμό, στη γαλλική την προστασία της από την τουρκική απειλή.
Η στενή σχέση Μητσοτάκη-Μακρόν, άλλωστε, που υπενθυμιζόταν με κάθε ευκαιρία, υπογράμμιζε το στρατηγικό βάθος της ελληνογαλλικής συμμαχίας. Επόμενο βήμα θα ήταν η συμπαραγωγή εξοπλισμών από τις δύο χώρες. Αλλά η συνέχεια δεν ήταν η επιθυμητή για τη χώρα μας.
Η πρώτη απογοήτευση ήρθε όταν έγινε γνωστή η πρόθεση πώλησης στην Τουρκία των γαλλικών πυραύλων Meteor. Η επόμενη όταν δεν υποστηρίχθηκαν από το Παρίσι οι προσπάθειες της Αθήνας και της Λευκωσίας να αποκλειστεί από το ευρωπαϊκό αμυντικό πρόγραμμα η Τουρκία. Το κακό τρίτωσε τώρα, χωρίς αντίδραση από την ελληνική πλευρά.