Ο Αλέξης Τσίπρας αφού αναφερθεί στις θεμελιώδεις αλλαγές που πρέπει να συντελεστούν στην Ελλάδα, στη συνέχεια θα αναφερθεί στην ανάγκη ύπαρξης μιας «εθνικής πυξίδας». Η έννοια της «εθνικής πυξίδας» φαίνεται ότι θα αποκτήσει κεντρική θέση στην παρέμβασή του, ως το εργαλείο για έναν συλλογικό επαναπροσδιορισμό πορείας: όχι μόνο ως αντίβαρο στη σημερινή διακυβέρνηση, αλλά και ως ο μακροπρόθεσμος προσανατολισμός που χρειάζεται η Ελλάδα για να επανέλθει σε τροχιά ευρωπαϊκής σύγκλισης, κοινωνικής συνοχής και θεσμικής αξιοπιστίας.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Τσίπρας θα παραθέσει συγκεκριμένα στοιχεία που δείχνουν ότι η Ελλάδα απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τους μέσους όρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι μόνο στο οικονομικό πεδίο αλλά και σε ζητήματα θεσμικής λειτουργίας και δημοκρατίας. Θα υποστηρίξει ότι οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης έχουν οδηγήσει σε μια κοινωνία έντονων αντιθέσεων, όπου κυριαρχεί η μεροληψία υπέρ των λίγων και του πλούτου.
Ο πρώην πρωθυπουργός σκοπεύει να περιγράψει ως κεντρικό χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης Μητσοτάκη τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Δεν θα διστάσει μάλιστα να χαρακτηρίσει ορισμένους δείκτες της κυβερνητικής πολιτικής ως «δείκτες ντροπής», θέλοντας να υπογραμμίσει ότι η χώρα βρίσκεται σε τροχιά επικίνδυνης υστέρησης σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Το σχέδιο που θα παρουσιάσει, σύμφωνα με συνεργάτες του, περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις σε τέσσερις κομβικούς τομείς:
1) Το κράτος και τη λειτουργία του, με στόχο την ενίσχυση της διαφάνειας και της αξιοπιστίας των θεσμών.
2) Την παραγωγή, με έμφαση τη ριζική αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης
3) Την εργασία, με πολιτικές που θα προστατεύουν το εισόδημα και θα διευρύνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων.
4) Την ανθεκτικότητα και την ενεργειακή ασφάλεια.
Ιδιαίτερο βάρος θα δώσει στο δημογραφικό ζήτημα, το οποίο –όπως αναμένεται να σημειώσει– αποτελεί «το πρόβλημα των προβλημάτων» για τη χώρα, επηρεάζοντας άμεσα την οικονομία, την κοινωνική συνοχή αλλά και τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα καταλήξει με την ανάγκη χάραξης μιας «νέας εθνικής πυξίδας», που θα καθοδηγήσει τη χώρα με μακροπρόθεσμο σχέδιο και συνεννόηση. Θα υπογραμμίσει ότι η εθνική αυτή προσπάθεια δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός μόνο κόμματος, αλλά χρειάζεται τη συμμετοχή όλων των παραγωγικών και κοινωνικών δυνάμεων της χώρας.