Ο τραγουδοποιός Ορφέας Περίδης βρέθηκε στο στούντιο του 105,5 Στο Κόκκινο και μίλησε στον Γιάννη Πετρίδη για πολλά, από την μουσική και τις δεκαετίες κατά τις οποίες την υπηρετεί, μέχρι τις σημερινές προκλήσεις για τον καλλιτέχνη, να εκφράσει αυτά που σκέφτεται και νιώθει, τόσο ο ίδιος όσο και ο κόσμος γύρω του. Μεταξύ άλλων:
– Εσύ πάντα προτιμούσες, όπως έλεγες, να πετάς σε άλλες σφαίρες πιο αισθαντικές, γράφοντας ένα στίχο. Όταν θυμώνεις με αυτά που συμβαίνουν γύρω σου;
Όταν είσαι θυμωμένος μπορεί να γράψεις ένα αριστούργημα, αριστούργημα, μπορείς να γράψεις ένα πολύ ωραίο τραγούδι, αλλά μπορεί να είναι και ένα τραγούδι που δεν αφορά κανένα, παρά μονάχα εσένα που θες να εκτονωθείς. Είναι δίκοπο μαχαίρι ο θυμός. Κάποια πράγματα, ας πούμε, τα οποία αν δεν τα εκφράσεις με τον δέοντα τρόπο και με την απαιτούμενη αισθητική, καλύτερα να μην τα πεις καθόλου.
Δηλαδή, έτσι όπως έχουν γίνει λίγο δύσκολα και πολύπλοκα κάποια θέματα, ας πούμε τα γεγονότα που συμβαίνουν τώρα στην Ουκρανία ή αυτά που συμβαίνουν στη Γάζα, δε νομίζω ότι μπορεί να τα τραγουδήσει κανείς ή τουλάχιστον δεν μπορεί να τα τραγουδήσει εύκολα. Και αφού δεν μπορείς να τα τραγουδήσεις εύκολα, άσ’ τα καλύτερα, άσ’ τα. Δηλαδή ή θα το πεις καλά ή δεν θα το πεις καθόλου. Πώς είχα ας πούμε για παράδειγμα μία έμπνευση, την περίοδο με την κρίση την οικονομική και έγραψα το τραγούδι «Εθνικό Έλλειμμα»… Ε, αυτό τώρα δεν μπορώ να το ξανακάνω… ενώ η κρίση μπορεί να υφίσταται…
– Το «Σικέ» πώς το έγραψες;
Θυμωμένος, θυμωμένος! Ήταν όμως μια περίοδος που ήταν έντονη η γεροντοκρατία. Γι’ αυτό λέει ας πούμε «στο κομοδίνο, στην ντιβανοκασέλα, εκεί που αφήνεις το νερό με τη μασέλα»…
-Το «Φεύγω» είναι τραγούδι ΚΑΙ ερωτικού αποχωρισμού
Είναι ένα τραγούδι αποχωρισμού γενικώς από οτιδήποτε. Εγώ, ας πούμε, σε εκείνη την περίοδο έφευγα από τις κλασικές σπουδές και έμπαινα στο χώρο του τραγουδιού. Εγκατέλειπα έναν κόσμο και έμπαινα σ’ έναν άλλον. Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για οποιοδήποτε θέμα. Είναι το τραγούδι που μου αξίζει να πάρω το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.
-Την δεκαετία του ’80, είχε τύχει να παίξεις ως μουσικός σε λαϊκά μαγαζιά, σε μπουζουκάδικα;
Μια φορά δυο, είχα πάει στην Εθνική Οδό να αντικαταστήσω έναν κιθαρίστα, κάτι Χριστούγεννα, που ο άνθρωπος είχε δουλειά. Δεν έχω πολλές εμπειρίες από αυτό το χώρο.
Μια δυο φορές είχα πάει στην Τρούμπα και είχα παίξει σε ένα λαϊκό μαγαζί στον Πειραιά. Έχω κάνει τέτοια, αλλά δεν μπορεί να πει κανείς ότι έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι. Καλομαθημένος άνθρωπος είμαι…
– Όπως ξέρεις τον εαυτό σου, θ’ άντεχες να το κάνεις για λόγους βιοπορισμού;
Αν έχεις ανάγκη; Εγώ είχα αυτό το πράγμα στη ζωή μου. Δηλαδή όταν δεν με βολεύει κάτι, όταν δεν μπορώ να το κάνω, παραιτούμαι και προτιμώ για παράδειγμα να γίνω χρυσοτύπης, να κάνω τον σεκιουριτά, τον νυχτοφύλακα, να κάνω ό, τι θέλεις… Ξέρεις, είμαι λίγο καλομαθημένος…
Ακούστε ολόκληρη την συνέντευξη:
