Όταν το 1889 ο μηχανικός Γουσταύος Άιφελ έβλεπε να εγκαινιάζεται ο Πύργος του Άιφελ, έργο τεχνολογικά πρωτοποριακό για την εποχή του, που έκτοτε αποτελεί το πλέον αναγνωρίσιμο σύμβολο της πόλης του Παρισιού, δεν φανταζόταν ποτέ ότι στη σκιά του, σχεδόν ενάμιση αιώνα αργότερα, αθλητές θα έπαιζαν βόλεϊ στην άμμο.

Ούτε ο Λουδοβίκος ΙΔ’ φανταζόταν ίσως πως στους κήπους των Ανακτόρων των Βερσαλλιών, που με δική του απόφαση έγινε το κέντρο της πολιτικής εξουσίας στη Γαλλία, κάποιοι ιππείς θα διεκδικούσαν τη διάκριση στο μεγαλύτερο «αθλητικό ραντεβού» του πλανήτη.

Ή ακόμη ότι θα έφτανε η στιγμή που η πλατεία που βρίσκεται μπροστά στο Μέγαρο των Απομάχων, μέσα στο οποίο βρίσκεται ο τάφος του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και άλλων επιφανών στρατιωτικών ηρώων της Γαλλίας, θα φιλοξενούσε τοξοβόλους που θα στόχευαν στο «χρυσό» και τη δόξα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Σ’ ένα εξαίσιο «πάντρεμα» του αθλητισμού με την πλούσια ιστορία της, η Γαλλία ετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024, με στόχο, όπως αναφέρει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Θεσσαλονικιός διευθυντής σχεδιασμού και συντονισμού των Αγώνων, Λάμπης Κωνσταντινίδης, μια Ολυμπιάδα με το δικό της ξεχωριστό αποτύπωμα.

«Αυτό που θέλαμε να κάνουμε, από την περίοδο της υποψηφιότητας ήδη, είναι να δώσουμε στον κόσμο αυτό που περιμένει από την Πόλη του Φωτός. Την εικόνα και τη μαγεία που αναμένει κανείς ακούγοντας τη λέξη Παρίσι», λέει ο κ. Κωνσταντινίδης, εξηγώντας πώς αποφασίστηκε η διοργάνωση αγώνων σε διάφορα αθλήματα εκτός των κλασικών αγωνιστικών χώρων.

«Όλα τα παραπάνω μνημεία του Παρισιού θα αποτελέσουν το φόντο για τους αγώνες, προσφέροντας ένα θέαμα μοναδικό», επισημαίνει και προσθέτει πως η Γαλλία «θα προσπαθήσει να δώσει το στίγμα μιας χώρας που σέβεται το παρελθόν αλλά έχει μια θέση και στην πρωτοπορία, στο avant-garde».

Έργα με …μέτρο και σεβασμό στο περιβάλλον

Οι κτιριακές υποδομές μιας Ολυμπιάδας, «πονοκέφαλος» για πολλές διοργανώσεις σε ό,τι αφορά ειδικότερα τη μετέπειτα αξιοποίησή τους, δεν φαίνεται να προβληματίζει τους ανθρώπους των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού αφού δεν πρόκειται να κατασκευαστεί τίποτα περιττό, όπως εξηγεί ο κ. Κωνσταντινίδης.

«Έχουμε πει ότι δεν θα κατασκευάσουμε τίποτα που δεν θα χρειάζεται και για το οποίο δεν θα υπάρχει συγκεκριμένο business plan και συγκεκριμένος φορέας που θα το λειτουργήσει», αναφέρει, επισημαίνοντας πως στο πλαίσιο αυτό αποφασίστηκε και η αξιοποίηση των διαφόρων τοποσήμων της πόλης.

Το Παρίσι θα κατασκευάσει μόνο το Ολυμπιακό Χωριό και μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων καθώς η προηγούμενη είχε κατασκευαστεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924! «Θα κατασκευάσουμε μία πισίνα γιατί το Παρίσι δεν έχει σύγχρονη πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, και έχουμε ήδη το μοντέλο: ποιος θα τη λειτουργήσει, πώς θα προγραμματίζονται τα ωράρια και πώς θα μπορούν να πηγαίνουν οι μαθητές να μάθουν κολύμβηση, αν το επιθυμούν».

Σε ό,τι αφορά το Ολυμπιακό Χωριό, διευκρινίζει πως θα χτιστεί σε μια περιοχή στα βόρεια του Παρισιού, όπου υπάρχει μεγάλο οικιστικό έλλειμμα, και θα έχει ακριβώς το μέγεθος που χρειάζεται για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της Ολυμπιάδας.

Το μεγάλο «στοίχημα» τόσο της οργανωτικής επιτροπής όσο και της δημάρχου του Παρισιού είναι η μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των Αγώνων. «Σκοπός μας είναι», λέει ο κ. Κωνσταντινίδης, «να είμαστε πλήρως εναρμονισμένοι με τη Συμφωνία των Παρισίων και να μειώσουμε κατά πάνω από 50% το περιβαλλοντικό αποτύπωμα σε σχέση με τις προηγούμενες διοργανώσεις».

Ακόμη και το λογότυπο των Αγώνων (σ.σ. απεικονίζει ταυτόχρονα την ολυμπιακή φλόγα μέσα σε ένα χρυσό μετάλλιο και τη μορφή της Marianne, που ενσαρκώνει τη Γαλλική Δημοκρατία) έχει μειωμένο περιβαλλοντικό αποτύπωμα καθώς χρησιμοποιεί πολύ λιγότερο μελάνι απ’ οποιοδήποτε άλλο ολυμπιακό έμβλημα των τελευταίων πενήντα χρόνων. Κάτι αντίστοιχο προωθείται και στην περίπτωση της μασκότ των Αγώνων, στην οποία μπαίνουν οι τελευταίες πινελιές πριν από τα πολυαναμενόμενα αποκαλυπτήρια!

Παραολυμπιακοί όπως …Ολυμπιακοί, εθελοντές με σύνεση και σχεδιασμός εν μέσω πανδημίας

Για πρώτη φορά στην ιστορία των Αγώνων, το λογότυπο είναι ίδιο και για τους Ολυμπιακούς και για τους Παραολυμπιακούς «γιατί θέλαμε να τους προωθήσουμε με την ίδια θέρμη κι ένταση», σημειώνει ο κ. Κωνσταντινίδης και προσθέτει πως και οι εγκαταστάσεις θα είναι ίδιες, ενώ αυτό στο οποίο δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα είναι το θέμα της προσβασιμότητας καθώς σκοπός είναι να μπορέσουν όλοι να ζήσουν τον παλμό της Ολυμπιάδας. «Έχουμε κάνει μια μεγάλη προσπάθεια για όλους, για τα άτομα με προβλήματα κίνησης, όρασης ή ακρόασης, για τα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας», τονίζει.

Σε ό,τι αφορά τους εθελοντές, που πάντα παίζουν ρόλο σε μια Ολυμπιάδα, σημειώνει πως «είναι ένας πόρος που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε με σύνεση γιατί θέλουμε να είναι ρόλοι, οι οποίοι να έχουν σημασία, να είναι ουσιαστικοί για έναν άνθρωπο που θα μας αφιερώσει τόσες ημέρες από τη ζωή του». Στο πλαίσιο αυτό δεν θα ξεπερνούν τις 35.000.

Όσο για το αν τον απασχολεί η πανδημία, ο κ. Κωνσταντινίδης λέει πως αφενός μεν ελπίζει πως ο πλανήτης θα έχει βγει από την περιπέτεια αυτή έως τότε, αφετέρου δε επισημαίνει πως στο πλαίσιο του σχεδιασμού λαμβάνονται όλα υπόψιν -από μια πανδημία πχ και την κλιματική αλλαγή ώς την ασφάλεια- ώστε να υπάρχει σχέδιο και ν’ αντιμετωπιστεί κάθε ενδεχόμενο σενάριο.

Από τη Θεσσαλονίκη στον απαιτητικό στίβο μιας Ολυμπιάδας

Αν και ο ίδιος δεν είναι αθλητής, η αγάπη του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες αναπτύχθηκε απ’ όταν ακόμη έπαιζε …μπάλα στο γήπεδο της γνώσης ως μαθητής του κολεγίου Ανατόλια, από τα θρανία του οποίου μεταπήδησε στα φοιτητικά έδρανα πανεπιστημίων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας. «Είναι ένα θέαμα που από τότε έβρισκα συγκλονιστικό και για την κλίμακά του και για την πληθώρα των αγώνων, την εναλλαγή των χωρών που φιλοξενούσαν τη διοργάνωση», επισημαίνει ο κ. Κωνσταντινίδης, που δηλώνει …οπαδός του στίβου αλλά και διαφόρων άλλων αθλημάτων, λιγότερο διαδεδομένων αλλά εξίσου συναρπαστικών, όπως λέει. «Εκτός του στίβου ανακάλυψα και αθλήματα που γνώριζα λιγότερο, όπως η ιππασία ή το μοντέρνο πένταθλο, ενώ καλαθοσφαίριση και ράγκμπι με αμαξίδιο είναι επίσης κάτι που δεν πρέπει να χάνει κανείς!».

Κομβική στιγμή στην ενασχόληση του κ. Κωνσταντινίδη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν όταν η επιστροφή του στην Ελλάδα, μετά το πέρας των σπουδών του, συνέπεσε με τη διοργάνωση της Ολυμπιάδας από τη χώρα μας, το 2004. «Θεώρησα πως θα ήταν καλό ν’ ασχοληθώ μ’ ένα τέτοιο πρότζεκτ», σημειώνει. «Μαγεύτηκα απ’ αυτό το περιβάλλον και από τη δυνατότητα που έχουν οι αγώνες να φέρουν τον κόσμο πιο κοντά, ενώ αποτελούν και τον μοχλό μιας πολεοδομικής και γενικότερης ανασυγκρότησης».

Η μαγεία των Αγώνων ήταν αυτή που τον κράτησε στον χώρο και τον έκανε να συνεχίσει την πορεία του αρχικά στο Τορίνο και μετέπειτα σε πολλές άλλες διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων στο Πεκίνο (σε διάφορους ρόλους), το Βανκούβερ και το Λονδίνο προτού φτάσει να συμμετέχει από το 2015 στην προσπάθεια του Παρισιού, αρχικά ν’ αναλάβει τη διοργάνωση και στη συνέχεια να υλοποιήσει αυτό το μεγάλο πρότζεκτ.

Η πλούσια δεκαπενταετής εμπειρία του ήταν αυτή που έκανε τους Γάλλους να τού εμπιστευτούν έναν νευραλγικό τομέα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024 και ο ίδιος δηλώνει προσηλωμένος στον στόχο για μια διοργάνωση που φιλοδοξεί να κάνει τη διαφορά!

ΑΠΕ – ΜΠΕ