Οι μετρήσεις που διαθέτουν τα κόμματα–σε μια ιδιαίτερα δυσχερή περίοδο για την κυβέρνηση είναι αλήθεια- δείχνουν τη διαφορά στην πρόθεση ψήφου να έχει φτάσει στα επίπεδα των εκλογών του 2019, ίσως και παρακάτω, με τις θηριώδεις διαφορές των 13-15 μονάδων να ανήκουν πλέον οριστικά στο παρελθόν. Το ακόμα χειρότερο για το μέγαρο Μαξίμου είναι ότι αμφισβητείται ανοιχτά το πλεονέκτημα της αποτελεσματικής διακυβέρνησης της χώρας, ενώ οι πολίτες δισεκατομμύρια από την Ευρώπη και το Ταμείο Ανάκαμψης ακούν και ξανακούν και οι μισθοί τους δεν τους φτάνουν να βγάλουν το μήνα!

Η αποσυσπείρωση που παρατηρείται στο χώρο των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, εφόσον αποκτήσει και μονιμότερα χαρακτηριστικά, δύναται να προκαλέσει ντόμινο εξελίξεων στο πολιτικό σύστημα, να ανατρέψει πολιτικούς συσχετισμούς και να δημιουργήσει νέα δεδομένα ενόψει των εκλογών με απλή αναλογική. Πολύ περισσότερο που το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» που είχε συγκροτηθεί και έκρινε σε μεγάλο βαθμό τις εκλογές του 2019 έχει πλέον σε μεγάλο βαθμό καταρρεύσει, ενώ αργά αλλά σταθερά σχηματίζεται εκ των πραγμάτων ένα «μέτωπο» κατά της κυβέρνησης.

Όλα δείχνουν πως από τους βασικούς παράγοντες που θα κρίνουν τις εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα θα είναι οι εκλογές για αρχηγό στο Κίνημα Αλλαγής και εάν το τρίτο κόμμα της Βουλής πορευτεί προς την προοδευτική πλευρά του πολιτικού συστήματος ή εάν αυτοτοποθετηθεί στην κεντροδεξιά. Στις εκλογές με απλή αναλογική το ενδεχόμενο συμμετοχής κυβέρνησης πλειοψηφίας, αλλά και μειοψηφίας, που με άλλους όρους θα προκηρύξει σύντομα νέες εκλογές είναι πλέον υπαρκτές, με αποτέλεσμα ο ρόλος του Κινήματος Αλλαγής υπό το νέο του αρχηγό να καταστεί υπό προϋποθέσεις ακόμα και κομβικός.

Όπως δείχνει το «νέο πολιτικό τοπίο» που αρχίζει να δημιουργείται:

-Απομακρύνεται το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών τέλη άνοιξης με αρχές καλοκαιριού, ενώ μειώνονται οι πιθανότητες ακόμα και για κάλπες το φθινόπωρο του 2022, στην περίπτωση που οι Βρυξέλλες επιβάλλουν επαναφορά δημοσιονομικών κανόνων, καθώς λογικά η πανδημία το μεθεπόμενο χρόνο θα έχει σβήσει με τον τρόπο τουλάχιστον που τη γνωρίζουμε σήμερα. Ο πρωθυπουργός δείχνει αυτοεγκλωβισμένος στην «προφητεία» του ότι οι κάλπες θα στηθούν στο τέλος της τετραετίας.

-Η πόλωση θα είναι το κυρίαρχο στοιχείο της πολιτικής ζωής της χώρας το διάστημα έως τις κάλπες, όποτε και αν αυτές στηθούν. Μια πόλωση που την έχει πλέον ανάγκη όχι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά πολύ περισσότερο ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

-Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης καλείται να ενισχύσει το προφίλ της κυβερνησιμότητάς του, όπως και να παρουσιάσει ένα πειστικό πρόγραμμα για το πώς θα παραχθεί περισσότερος πλούτος στην χώρα, ώστε αυτός να αναδιανεμηθεί δικαιότερα. Πέραν δε της ανάγκης ανανέωσής του, οφείλει σιγά-σιγά να δείχνει και τα πρόσωπα με τα οποία τυχόν κυβερνήσει, όπως πχ τον υπουργό Οικονομικών ή τον υπουργό Εξωτερικών. Το Συνέδριο αποτελεί ασφαλώς την τελευταία ευκαιρία για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν και οι μηχανισμοί στο εσωτερικό του αποτελούν ίσως τους χειρότερους εχθρούς του!

-Οι υποψήφιοι του Κινήματος Αλλαγής για την ηγεσία, στις τρεις εβδομάδες που απομένουν, θα πρέπει να σώσουν το μομέντουμ που άφησε η Φώφη Γεννηματά με τη γενναία στάση ζωής της, αλλά και με τις πολιτικές της, όπως και η επάνοδος στο πολιτικό παιχνίδι του Γιώργου Παπανδρέου.

-Ενδιαφέρον, επίσης, θα προκύψει εάν μετά τις εκλογές στο ΚΙΝΑΚ ο Κυριάκος Μητσοτάκης μείνει χωρίς συμμάχους στο χώρου του κέντρου. Πρώτον, θα σχηματιστεί άλλο κόμμα στο χώρο αυτό; Δεύτερον, αναβαθμίζεται εκ των πραγμάτων ο ρόλος του Κυριάκου Βελόπουλου και της Ελληνικής Λύσης ως δυνάμενου συμμάχου εάν χρειαστεί. Και τρίτον, απελευθερώνονται δυνάμεις στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, από δεξιά πλευρά για ίδρυση κόμματος, καθώς και η απλή αναλογική υπάρχει και το νυν κόμμα τους θα τους χρειάζεται για σχηματισμό πλειοψηφιών.

Ο λαϊκός παράγοντας

Τα παραπάνω, βεβαίως, θα κριθούν εν πολλοίς από την κινητοποίηση ή όχι του λαϊκού παράγοντα, ο οποίος αρχίζει σιγά-σιγά μετά από δυόμισι χρόνια πανδημίας να εμφανίζεται στο προσκήνιο και να επηρεάζει τις εξελίξεις.