Για εργαζόμενους δύο ταχυτήτων κάνουν λόγο οι σχολικές καθαρίστριες που εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου επί σειρά ετών και λαμβάνουν χαμηλότερο εισόδημα συγκριτικά με τις μόνιμες καθαρίστριες, παρά το γεγονός ότι έχουν τα ίδια ωράρια εργασίας.
Χθες οι εργαζόμενες στη σχολική καθαριότητα προχώρησαν σε απεργιακή κινητοποίηση στην Αθήνα όπου πήγαν στα υπουργεία Οικονομικών, Εσωτερικών και Εργασίας και κατέθεσαν ψηφίσματα ζητώντας μονιμοποίηση, πλήρη και σταθερή εργασία και καμία περικοπή στο επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Στην Αθήνα συμμετείχαν στη διαμαρτυρία μεταξύ άλλων καθαρίστριες από τη Θεσσαλονίκη και όλη τη Μακεδονία, κάνοντας λόγο για αδικία που βιώνουν 11.500 εργαζόμενοι, οι οποίοι βρίσκονται για πολλά χρόνια σε αυτό το καθεστώς ανασφάλειας.
«Δεν είμαστε καθόλου ικανοποιημένοι με τις εξελίξεις που αφορούν τον κλάδο μας, γιατί προσφέρουμε πραγματικό και δύσκολο έργο στους μαθητές και στα σχολεία, αλλά έχουμε μόνο υποχρεώσεις, με περιορισμένα εργασιακά δικαιώματα», αναφέρει στο ThessToday.gr η πρόεδρος του Σωματείου καθαριστριών ιδιωτικών και δημόσιων σχολείων Ν. Πιερίας, κα. Κική Παπανικολάου η οποία ζητά για τον κλάδο της αξιοπρέπεια και αναγνώριση.
«Κάθε καλοκαίρι ζούμε με επίδομα ανεργίας που είναι χαμηλότερο από τον μισθό»
Μιλώντας για τις διαφορές που έχουν οι καθαρίστριες ορισμένου και αορίστου χρόνου, η πρόεδρος του σωματείου επισημαίνει: «Είμαστε εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων. Το μόνιμο προσωπικό, οι λεγόμενοι ΙΔΑΧ έχουν το ίδιο ωράριο με μας και υπάρχει διαφορά στον μισθό μας. Όταν νομιμοποιήθηκαν το 2007 με το προεδρικό διάταγμα Παυλόπουλου, τους αναγνωρίστηκε η προϋπηρεσία, πράγμα που δεν έχει γίνει σε μας. Επίσης δεν είναι σίγουρη η δουλειά μας. Πάντα ζούμε με τον φόβο. Κάθε χρόνο κάνουμε χαρτιά και περιμένουμε να δούμε αν θα μας πάρουν πάλι στη δουλειά ή όχι. Κάθε καλοκαίρι ζούμε με επίδομα ανεργίας που είναι χαμηλότερο από τον μισθό. Μέσα στον κλάδο υπάρχουν μονογονεϊκές οικογένειες, άνεργοι σύζυγοι και προσπαθούν οι καθαρίστριες να τα βγάλουν πέρα με το επίδομα ανεργίας. Να βιοπορίσουν το σπίτι και την οικογένειά τους».
Μάλιστα, καθώς η επαναπρόσληψη των καθαριστριών γίνεται με βάση τη μοριοδότηση, κάθε χρόνο πολλές καθαρίστριες κατεβαίνουν στην κατάταξη, με συνέπεια να έρχονται στη δουλειά με συμβάσεις μερικής και όχι πλήρους απασχόλησης, παίρνοντας έτσι τον μισό μισθό απ’ όσο έπαιρναν την προηγούμενη χρονιά της εργασίας τους. Η μισθολογική διαφορά ανάμεσα σε καθαρίστριες αορίστου και ορισμένου χρόνου υπολογίζεται περί τα 200 ευρώ.
«Βγάλαμε εις πέρας την αντιμετώπιση του κορωνοϊού στα σχολεία αλλά ποια είναι η αναγνώρισή μας; Κάναμε υπερβάσεις και θα κάνουμε ξανά γιατί θέλουμε τα παιδιά να είναι καθαρά και να μη κινδυνεύουν», προσθέτει η κα. Παπανικολάου. «Περιμένουμε να αναγνωρίσουν τη δουλειά μας και να γίνει το θαύμα ώστε να υπάρχει μόνιμο προσωπικό. Να μην έχουμε αυτή την αναστάτωση κάθε χρόνο, από τη στιγμή στιγμή που χρειαζόμαστε στις σχολικές μονάδες και καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Δεν είμαστε εργοστάσιο να πούμε ότι κάνουμε παραγωγή. Προσφέρουμε σημαντικό έργο».