Η σημερινή εικόνα του αρχηγού της Ν.Δ. θυμίζει πολύ το κλασικό παραμύθι του Αντερσεν για τα νέα ρούχα του βασιλιά. Ο ίδιος κορδωνόταν επί τρία χρόνια για το καταπληκτικό επιτελικό κράτος που έχει στήσει, με τους άριστους να τον περιτριγυρίζουν και όλα τα μέσα ενημέρωσης να τον ζητωκραυγάζουν.
Και ήρθε χθες το βράδυ μια φωνή από τα Ανώγεια να μας πει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Οτι είναι υπαρκτό και τεράστιο αυτό το σκάνδαλο των υποκλοπών που ήδη το μέγαρο Μαξίμου έχει πείσει τα μέσα της λίστας Πέτσα να το ξεχάσουν.
Αυτή η φωνή ξεκαθάρισε ότι «το να προκλήθηκαν τα γεγονότα αυτά από κυβερνητική πρωτοβουλία είναι εκτός από αντιδημοκρατικό και παράνομο, τόσο πέρα από κάθε όριο νοσηρής φαντασίας και πολιτικής ανοησίας που είναι αδιανόητο».
Ολα αυτά δεν τα είπε ένα «αθώο παιδί», όπως στο παραμύθι, άλλα ένας δοκιμασμένος και έμπειρος πολιτικός, που υπήρξε ο ίδιος θύμα παρακολουθήσεων και ωστόσο μετρά τα λόγια του από τη στιγμή που παραιτήθηκε από τη θέση του στην αρχηγία του κόμματός του μετά την εκλογική ήττα τού 2009 και από τότε στηρίζει με διακριτικότητα τους διαδόχους του, ακόμα και σε ζητήματα που είναι γνωστό ότι δεν συμμερίζεται τις απόψεις τους.
Φαίνεται, όμως, ότι για τον Κώστα Καραμανλή μετρά περισσότερο η πολιτική αξιοπρέπεια της παράταξής του από την προσωπική διάσωση του σημερινού αρχηγού της Ν.Δ. που βρίσκεται πίσω από αυτό το σκάνδαλο. Και συμπληρώνει το επίσης προφανές, που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν οι επιτελείς του κ. Μητσοτάκη και νομίζουν ότι θα κρυφτούν πίσω από τις διατάξεις περί απορρήτου που προστατεύουν τη δράση των μυστικών υπηρεσιών.
Ο κ. Καραμανλής με σαφήνεια ζητά να διευκρινιστούν οι λόγοι που οδήγησαν στην αντιδημοκρατική εκτροπή και τα άτομα που τη διέταξαν. Και με τον τρόπο αυτόν δίνει τη δική του απάντηση στις μεθοδεύσεις που ετοιμάζει ο κ. Μητσοτάκης, καλώντας σήμερα, μέσα σε μία μέρα, να καταθέσουν στην Επιτροπή της Βουλής παρακολουθούντες και παρακολουθούμενοι, με την ελπίδα να επιτευχθεί ο ποθούμενος συμψηφισμός.
Εκεί που ο κ. Μητσοτάκης φωνάζει απόρρητο, ο κ. Καραμανλής ζητά διαφάνεια. Εκεί που το Μαξίμου θεωρεί το ζήτημα λήξαν, ο πρώην πρωθυπουργός ζητά διακομματική συνεργασία. Τον κ. Μητσοτάκη περιμένει πλέον η τύχη του αυτοκράτορα στο παραμύθι του Αντερσεν.