«Η προσχώρησις (της Ελλαδας στον φασισμό) θα εγένετο όλως ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ ως εραστήν του Ελληνικού πνεύματος».
Ιωάννης Μεταξάς «Ημερολόγιον»
Άσε που κι ο Γκράτσι τελευταίος το έμαθε: σαν τον απατημένο σύζυγο. Λίγο πριν του έρθουν τα μαντάτα για την κήρυξη του πολέμου, αυτός έπαιζε μπρίτζ σε φιλικό του σπίτι στην Αθήνα. Και μάλιστα έλεγε και ωραία ανέκδοτα, θυμούνται οι καλεσμένοι στο σουαρέ της οικογενείας Βλαστού.
Στη συνέχεια, ο Γκράτσι στις 3 το πρωί πηγαίνει με «συμβατικό» αυτοκίνητο κι όχι με το επίσημο της πρεσβείας, στο μέγαρο του Μεταξά στην Κηφισιά, ακολουθούμενος από τον στρατιωτικό ακόλουθο της πρεσβείας συνταγματάρχη Μοντίνι και έναν διερμηνέα.
Όταν λέει τα καθέκαστα στον δικτάτορα, εκείνος του απαντά.
«Alors, c’est la guerre!»
Δηλαδή «λοιπόν, πάμε σε πόλεμο».
Το μόνο ΟΧΙ που ενδέχεται να είπε ο Μεταξάς – χωρίς κι αυτό να τεκμηριώνεται ιστορικά – είναι στην ερώτηση του Γκράτσι:
«Δεν υπάρχει άλλη λύση»;
Όλα τα στοιχεία που οι μελετητές έχουν στη διάθεση τους για την κρίσιμη εκείνη νύχτα, προκύπτουν μόνο από τις ανεπιβεβαίωτες γραπτές μαρτυρίες των δύο ανδρών.
Πάμε λίγο πίσω για να δούμε ποιος ήταν ο δικτάτορας Μεταξάς που είχε ως ίνδαλμα τον Χίτλερ και ως ιδεολογία τον φασισμό.
Ο τύπος αυτός, ακολουθώντας το λαμπρό παράδειγμα του Φύρερ, αποφασίζει στις 16 Αυγούστου του 1936, να κάψει όσα βιβλία θεωρούσε αυτός και τα δουλάκια του – δηλαδή η φοιτητική νεολαία της 4ης Αυγούστου – αντεθνικά και κομουνιστικά.
Γίνονται φιέστες σε όλη την Ελλάδα, με μεγαλύτερη αυτή της Θεσσαλονίκης, δίπλα στον Λευκό Πύργο. Οι… πετσωμένες εφημερίδες της εποχής με τα δημοσιογραφικά τσιράκια τους διατυμπανίζουν υπερήφανα το γεγονός.
«Τεράστια πυρά θα εξαγνίσει αύριο την πόλιν από το μίασμα των ερυθρών εντύπων» βροντοφωνάζει η εφημερίδα «ΦΩΣ» στις 15 Αυγούστου του 1936.
Ο ίδιος ο Μεταξάς έλεγε.
«Σας απαγορεύω να έχετε διαφορετικές ιδέες από αυτές του Κράτους. Σας ζητώ όχι μόνο να έχετε τις ίδιες ιδέες, αλλά να πιστεύετε σε αυτές και να δουλεύετε για αυτές με ενθουσιασμό. Αν κάποιος από σας έχει διαφορετικές ιδέες, καλύτερα να μείνει αμόρφωτος».
Κι έτσι κάηκε η Αντιγόνη του Σοφοκλή.
Κι έτσι κάηκε η Πολιτεία του Πλάτωνα
Κι έτσι κάηκε ο Επιτάφιος του Περικλή.
Κι έτσι κάηκαν έργα του Θουκυδίδη και του Ξενοφώντος.
(Όλα τα παραπάνω είχαν ήδη αφαιρεθεί από την διδακτέα ύλη στα σχολεία)
Και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη έκαψαν οι φασίστες.
Και Ζαχαρία Παπαντωνίου, τα Ψηλά Βουνά.
Και Ανδρέα Καρκαβίτσα.
Και Στρατή Μυριβήλη τη ‘Ζωή εν τάφω’.
Αυτός ήταν ο Μεταξάς.
Πάμε παρακάτω.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, οι εξορισμένοι κομουνιστές και αριστεροί ζήτησαν αμέσως να πάνε εθελοντικά στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Όμως ο Μεταξάς βάζοντας το αντικομμουνιστικό του μένος του πάνω από το καλό της πατρίδας, απαίτησε να κάνουν δηλώσεις μετανοίας για να τους επιτρέψει να πολεμήσουν.
Οι αντιφρονούντες των φυλακών Ακροναυπλίας έστειλαν στον Μεταξά αυτή την επιστολή:
«Οι ιδέες μας είναι πάντοτε και έχουν για κίνητρο, αφετηρία και σκοπό την εξύψωση και την ευημερία του ελληνικού λαού και του έθνους. Και σήμερα, ακριβώς διότι μένουμε πιστοί στις αρχές μας και διότι έχουμε για έμβλημά μας “Πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού” τασσόμεθα ανεπιφύλακτα στο πλευρό της κυβέρνησης, που διευθύνει την αντίσταση του ελληνικού λαού ενάντια στον επιδρομέα»
(«Ριζοσπάστης», 28/10/1945).
Ο Μεταξάς τελικά δεν τους απελευθέρωσε για να πολεμήσουν για την πατρίδα. Πολλοί από αυτούς μετά την Γερμανική εισβολή μαρτύρησαν και βρήκαν τον θάνατο στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, φορώντας ως διακριτικό το κόκκινο τρίγωνο του κομουνιστή κρατούμενου.
Ο Μεταξάς δεν υπάκουσε στον Άξονα όχι από πατριωτισμό αλλά γιατί έτσι τον πρόσταξε η Αγγλία. Τόσο ο δικτάτορας όσο και ο βασιλιάς Γεώργιος ο Β’, δεν ήταν παρά μαριονέτες των Άγγλων.
Το γράφει ξεκάθαρα ο ίδιος ο δικτάτορας:
«Είμεθα ουδέτεροι εφ’ όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτε δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία.»
Ο Μεταξάς είχε ασπαστεί ολοκληρωτικά την ιδεολογία του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Και ευχαρίστως θα συμπορεύοταν μαζί τους, αν οι εντολές του βασιλιά και της Αγγλίας δεν ήταν άλλες.
Βέβαια, τον ενθουσιασμό του για τον Άξονα δεν τον έκρυψε ποτέ: όταν – με τις ευλογίες του Παλατιού – έγινε δικτάτορας την 4η Αυγούστου 1936, εφήρμοσε όλες τις φασιστικές μεθόδους για να στήσει το δικό του ολοκληρωτικό καθεστώς.
Είναι γνωστό πως ο Μεταξάς είχε βολιδοσκοπήσει τον Άξονα για να εντάξει την Ελλάδα στο άρμα του.
Γράφει στο «Ημερολόγιο» του.
«Η προσχώρησις (της Ελλαδας στον φασισμό) θα εγένετο όλως ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ ως εραστήν του Ελληνικού πνεύματος».
Όμως η τριχοτόμηση της χώρας – αυτό απαιτούσαν Χιτλερ και Μουσολίνι – δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ αποδεκτή από τον ελληνικό λαο. Επιπλέον, ο Μεταξάς θεωρούσε (και ορθως) ότι οι εκλεκτοί του θα χάσουν τον πόλεμο.
Αυτός ήταν ο Μεταξάς. Αυτός που από την 4η Αυγούστου και μετά κύλησε τη χώρα του στο αίμα, στο θάνατο, στη φρίκη, στην φτώχεια, στον «Τρόμο και στην αθλιότητα του Γ’ Ράιχ» όπως θα έγραφε ο Μπέρτολντ Μπρέχτ την ίδια περίπου εποχή, εξόριστος τότε από το 1935 έως το 1939.
Δεν υπάρχει πουθενά κατατεθειμένη μαρτυρία ότι το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς. Ένα ΟΧΙ κατέγραψε με σεβασμό η Ιστορία.
Το ΟΧΙ των Ελλήνων.
Από το news247, της Έλενας Ακρίτα