Με τεχνική αρτιότητα εκτελεί ακόμα και την πιο δύσκολη χορευτική κίνηση. Μοιάζει να μην ακολουθεί το νόμο της βαρύτητας, σαν αερικό και με επιδεξιότητα «πετάει» κάθε μέρος του σώματος του, ακολουθεί αρμονικά τη μουσική και εκτελεί πιρουέτες, grand plié και grand jeté. Τα μαθήματα μπαλέτου της αδελφής του και ένα βίντεο με τον Steven Macray, πρώτο χορευτή στη Royal Opera House, αποτέλεσαν την αρχή για την αξιοζήλευτη και επιτυχημένη πορεία του στον κλασικό χορό.
Ο 17χρονος, εξαιρετικός χορευτής μπαλέτου Νικόλας Σωτηρίου ζει στο εξωτερικό από 14 ετών, καθώς παρακολουθεί μαθήματα στην κορυφαία Όπερα της Βασιλείας (Balletschule Theater Basel. «Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν τεσσάρων ετών και παρακολουθούσα τα μαθήματα μπαλέτου της αδερφής μου. Ζήτησα από τη μητέρα μου να συμμετέχω κι εγώ στα μαθήματα και κάπως έτσι ξεκίνησε το μεγάλο μου ταξίδι», εξηγεί στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Νικόλας και προσθέτει: «η απόφασή μου να γίνω χορευτής, ήρθε αργότερα, στα επτά μου χρόνια, όταν είδα για πρώτη φορά σε βίντεο τον Steven Macray, πρώτο χορευτή στη Royal Opera House, να χορεύει. Εντυπωσιάστηκα και ερωτεύτηκα τον κλασικό χορό».
«Για εμένα, ο χορός είναι ελευθερία, συγκίνηση, χαρά, τρόπος έκφρασης, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι είναι κατάθεση ψυχής. Όταν χορεύω ξεχνάω τα πάντα. Οι κινήσεις είναι οι λέξεις που συνθέτουν τα συναισθήματα που νιώθω», αναφέρει συγκινημένος.
Όπως ο ίδιος εκμυστηρεύεται, το ταξίδι αυτό, παρά την αγάπη και την αφοσίωσή του στον χορό, συνοδεύτηκε από αρκετές δυσκολίες και πολλές αντιδράσεις, καθώς στη χώρα μας. όπως επισημαίνει, το μπαλέτο, ακόμα και σήμερα, θεωρείται «γυναικεία υπόθεση».
Οι συμμαθητές μου θεωρούσαν ότι το μπαλέτο δεν είναι για άνδρες
«Δυστυχώς είχα αρνητική κριτική από πολύ μικρή ηλικία. Οι συμμαθητές μου θεωρούσαν ότι το μπαλέτο δεν είναι μια ασχολία για άντρες και κάποιοι καθηγητές μου, θεωρούσαν ότι το πτυχίο του χορευτή είναι άνευ αξίας. Φυσικά δεν μπορούσα να αποδεχτώ όλη αυτή τη συμπεριφορά λόγω του νεαρού της ηλικίας μου και στην αρχή μάλωνα μαζί τους. Όσο μεγάλωνα όμως, με τη βοήθεια της οικογένειάς μου, έμαθα να μην δίνω σημασία και να μην χρειάζεται να απολογηθώ σε κανέναν γι’ αυτό που αγαπώ», υπογραμμίζει.
Ο Νικόλας μεγάλωσε σε μια καλλιτεχνική οικογένεια. Η μητέρα του είναι καθηγήτρια χορού και ο πατέρας του ήταν μουσικός. Μεγάλωσε μέσα σε αίθουσες χορού, παραστάσεις και συναυλίες. Ήταν αναπόφευκτο, λέει η μητέρα του Κατερίνα Τσιάρα, να πάρει το «μικρόβιο» του χορού.
Από τα επτά του με μια βαλίτσα στο χέρι
«Από τεσσάρων ετών ξεκίνησε και από τότε δεν έχει σταματήσει να χορεύει. Το ταξίδι είναι δύσκολο αλλά ταυτόχρονα και μαγικό», επισημαίνει η μητέρα του 17χρονου χορευτή και σημειώνει: «θυμάμαι από τα επτά του χρόνια να είμαστε με μια βαλίτσα στο χέρι και να ταξιδεύουμε σε Ελλάδα και εξωτερικό, για να κάνει σεμινάρια, να συμμετέχει σε διαγωνισμούς. Ο κάθε διαγωνισμός μας άνοιγε μια καινούρια πόρτα, μέχρι που επιλέχθηκε να δώσει audition για την Όπερα της Βασιλείας, όπου έγινε δεκτός».
Ο 17χρονος, αναφερόμενος στη μητέρα του, δηλώνει πως είναι πολύ περήφανος γι’ αυτήν. «Ήταν από τις πρώτες μου δασκάλες. Ήταν αυτή που πρώτη πίστεψε σ’ εμένα. Είναι αυτή που μου γνώρισε τον κόσμο του χορού, μ’ έκανε να τον αγαπήσω και να θέλω να γίνω χορευτής. Με πήγαινε σε διαγωνισμούς και σεμινάρια για να αποκτήσω εμπειρίες και να γνωρίσω καινούριο κόσμο. Χωρίς αυτήν δεν θα ήμουν εδώ που είμαι σήμερα», υπογραμμίζει.
Χορεύοντας στη μνήμη του πατέρα του
Η πιο συγκινητική στιγμή που έζησε μέχρι σήμερα, όπως αναφέρει, «ήταν όταν χόρεψα τον ρόλο του Fritz την πρώτη χρονιά που ήρθα στη Βασιλεία, γιατί 20 μέρες πριν από την παράσταση έχασα τον μπαμπά μου. Χόρεψα αυτό το ρόλο στη μνήμη του. Είναι ένας ρόλος που θα θυμάμαι για πάντα».
Αμέτρητες είναι οι διακρίσεις του Νικόλα Σωτηρίου, αν και είναι μόλις 17 ετών. Από μικρή ηλικία διακρίθηκε σε διαγωνισμούς χορού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει επιλεχθεί δύο φορές για το Summer School της Όπερας του Παρισιού και μία φορά για το Summer School της Royal Opera στο Λονδίνο. Υπήρξε μέλος της ACB company στην Αθήνα, όπου χόρεψε σε τρεις παραγωγές με χορογράφους από το εξωτερικό. Όμως, το μεγαλύτερό του επίτευγμα είναι ότι κατάφερε να εισαχθεί στην Όπερα της Βασιλείας.
Κορυφαίος χορευτής δίχως απολυτήριο λυκείου
Φέτος το όμορφο ταξίδι στη Βασίλεια φτάνει στο τέλος του, όπως λέει, καθώς παίρνει το πτυχίο του. Ο επόμενος προορισμός είναι το Πανεπιστήμιο χορού Palluca στη Δρέσδη όπου εκεί θα φοιτήσει για ένα χρόνο. Δυστυχώς όμως όπως επισημαίνει η μητέρα του δεν μπορεί να έχει απολυτήριο λυκείου.
«Ένα θέμα πολύ σημαντικό που αντιμετωπίσαμε και σίγουρα θα το βρούμε μπροστά μας στο μέλλον, είναι ότι ο Νίκος έχει πάρει απολυτήριο γυμνασίου, αλλά όχι λυκείου. Εκεί παρακολουθεί το καλλιτεχνικό σχολείο που περιλαμβάνει τα θεωρητικά μαθήματα που εντάσσονται στο πτυχίο του, αλλά όχι το γενικό λύκειο. Αυτό είναι ένα θέμα που το ελληνικό κράτος δεν έχει προβλέψει, για παιδιά με αυτό το ταλέντο. Από τη στιγμή που στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακαδημία χορού και τα παιδιά αναγκάζονται να φύγουν έξω, θα έπρεπε να προβλέπεται τι θα γίνει με το σχολείο», υπογραμμίζει.
Το ταξίδι στον κόσμο του κλασικού χορού, συνεχίζεται για το Νικόλα Σωτηρίου. Μπορεί οι σπουδές στη Βασιλεία να φτάνουν στο τέλος τους, καθώς φέτος παίρνει το πτυχίο του, ωστόσο όπως ο ίδιος ο νεαρός χορευτής εκμυστηρεύεται, ο μοναδικός καθοδηγητής στη ζωή του, είναι η αγάπη του για τον χορό, που είναι σίγουρος πως θα τον οδηγήσει σε ένα ακόμα υπέροχο μονοπάτι.
ΑΠΕ/ φωτ. Carlos Quezada