Μια είδηση που έφερε στην επιφάνεια το Hollywood Reporter πριν λίγες ημέρες έρχεται να επιβεβαιώσει τον γνωστό μύθο πως πίσω από διάσημες ταινίες κρύβεται μια σειρά συμπτώσεων και συγκυριών που συνοδεύουν την αρχική σύλληψη της ιδέας τους μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να την δούμε στη μεγάλη οθόνη.
Το «Seven», για το οποίο γίνεται ο λόγος, αγαπήθηκε μέσα στα 90s και άλλαξε εντελώς το είδος του αστυνομικού θρίλερ λόγω και του ασυνήθιστου ως τότε φινάλε του, όπου ο κατά συρροήν δολοφόνος John Doe (Κέβιν Σπέισι) ολοκληρώνει το έργο του στέλνοντας στον αποσβολωμένο ντετέκτιβ Μιλς (Μπραντ Πιτ) το κεφάλι της συζύγου του (Γκουίνεθ Πάλτροου), αναμένοντας την οργή του.
Αυτό είδαμε και γι’ αυτό έμεινε στην κινηματογραφική ιστορία το «Seven», όμως ήταν εξαιρετικά πιθανό να μην το βλέπαμε ποτέ.
Η ιστορία ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν και ο νεαρός τότε σεναριογράφος Άντριου Κέβιν Γουόκερ (που αποκάλυψε όλο αυτό το παρασκήνιο) είχε στείλει ένα draft με αυτό το φινάλε και η ταινία πήρε το πράσινο φως για να ξεκινήσει υπό τις οδηγίες του Τζερεμάια Τσέτσικ που ως τότε είχε να επιδείξει τα «Χριστούγεννα του Τρελού Θηριοτροφείου».
Ο Τσέτσικ θεωρούσε πως το φινάλε ήταν υπερβολικό και ζήτησε μια πιο light εκδοχή από τον Γουόκερ, ο οποίος, ευρισκόμενος στην αρχή της καριέρας του, δεν είχε διάθεση για αντιρρήσεις και κόντρες. Έγγραψε κάτι πιο αισιόδοξο και όλα έβαιναν καλώς.
Το project όμως δεν είχε οριστικοποιηθεί ποτέ, και το σενάριο – το διορθωμένο – περνούσε από διάφορα γραφεία σκηνοθετών, μήπως και κάποιος άλλος εκδηλώσει ενδιαφέρον.
Κάποια στιγμή έφτασε και στα χέρια του Ντέιβιντ Φίντσερ, όμως από λάθος του γραφείου που το έστειλε, ο Φίντσερ πήρε το πρώτο σενάριο με το αυθεντικό φινάλε, με το οποίο και ενθουσιάστηκε.
Εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον του στην εταιρία που του έστειλε το σενάριο και αναφέροντας το κομμάτι με το κομμένο κεφάλι, δέχτηκε αμέσως τη συγγνώμη τους και την ενημέρωση πως του είχαν στείλει λάθος σενάριο.
Το διορθωμένο που πήρε λίγες μέρες μετά δε τον ενδιέφερε καθόλου και κανονίστηκε σύντομα μια συνάντηση με τον Γουόκερ για να συζητήσουν λεπτομέρειες συνεργασίας.
Ο Γουόκερ ανακαλεί αυτήν τη στιγμή ως μια από τις ωραιότερες της ζωής του, αφού ο Φίντσερ έδειξε μεγάλο σεβασμό για το έργο του, χωρίς να του επιβάλλει αλλαγές, και η συνέχεια τελικά ήταν αυτό που όλοι είδαμε στην οθόνη.
Αυτό ήταν και το ξεκίνημα μιας μακροχρόνιας φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των 2 ανδρών, αφού ο Γουόκερ, αν και δεν ήταν «επίσημα» στα credits, τον βοήθησε στο «Παιχνίδι» και στο «Fight Club», ενώ κάνει και ένα σύντομο πέρασμα από το «Δωμάτιο Πανικού».
πηγη:cinemag.gr