Δεν είναι τα «σιγουράκια» που κάνουν τον μαγικό κόσμο των Όσκαρ καλύτερο, αλλά οι ανέλπιστες ανατροπές.

Από την ήττα του «Πολίτη Κέιν» και τις αποτυχίες ονομάτων του μεγέθους των Κόπολα και Σκορσέζε έως τον θρίαμβο του «Crash» και του «Φόρεστ Γκαμπ», οι στιγμές των τελετών απονομής που αγαπάμε να μισούμε είναι διαχρονικά αυτές που έρχονται κόντρα στις προβλέψεις.

Τι το ιδιαίτερο επίκειται αυτή τη χρονιά και σε ποιες κατηγορίες θα διαψευστούν οι μπουκμέικερ και οι κριτικοί; Οι απαντήσεις δεν αργούν.

Τα μεγαλύτερα στούντιο του πλανήτη και οι πιο δυνατές ερμηνευτικές παρουσίες του παγκόσμιου σταρ σίστεμ συναντώνται και φέτος στην 90η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ.

Μετρώντας αντίστροφα για την Κυριακή 4 Μαρτίου, ας ανατρέξουμε σε 10 ιστορικές στιγμές οσκαρικών εκπλήξεων που άφησαν εποχή.

Ο «Πολίτης Κέιν» χάνει το βραβείο Καλύτερης Ταινίας

Καθολικά παραδεκτή σαν μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, η ιστορία της ανόδου και πτώσης ενός μεγιστάνα των μίντια βασισμένη στη φυσιογνωμία του Γουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ αντιμετώπισε λυσσαλέο πόλεμο από τον Τύπο –οι διασυνδέσεις του Χιρστ στη βιομηχανία της ενημέρωσης κόστισαν στον Όρσον Ουέλς το Όσκαρ που αναμφισβήτητα δικαιούνταν. Έστω και έτσι, 77 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, εξακολουθεί να δεσπόζει στις λίστες των κομβικότερων φιλμ του αμερικανικού σινεμά.

Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα δεν κερδίζει βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας για τον «Νονό»

Ο τίτλος τα λέει όλα. Με ακαριαίο αντίκτυπο και εξασφαλισμένη διαχρονικότητα, ο «Νονός» πέρασε στη στρατόσφαιρα του κλασικού από την πρώτη προβολή του. 33 ετών το 1973 και προορισμένος να κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα βρέθηκε να χάνει το βραβείο από τον Μπομπ Φόσε του «Καμπαρέ». Το κατέκτησε δύο χρόνια αργότερα, με το σίκουελ του «Νονού», όχι δίχως να εκφράσει τα υπονοούμενα που χρωστούσε στην Ακαδημία.

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο «Braveheart»

Στην εποχή της, θεωρήθηκε η μεγαλύτερη έκπληξη των δύο τελευταίων δεκαετιών. Με το «Απόλλο 13» να οδηγεί καθαρά την κούρσα των φαβορί, το αιματοβαμμένο έπος σκοτσέζικου πατριωτισμού αποδείχτηκε ακαταμάχητο για τα μέλη της Ακαδημίας, που χάρισαν στο φιλμ του Μελ Γκίμπσον 5 χρυσά αγαλματίδια.

Η «Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν» χάνει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας

Όσα έδινε το κοινό στον Στίβεν Σπίλμπεργκ, φρόντιζε να τα κατακρατά με τόκο η ελίτ της κριτικής. Χρειάστηκε να περάσουν δύο δεκαετίες ώσπου να κατακτήσει το πρώτο του Όσκαρ, για τη «Λίστα του Σίντλερ» το 1994, επίτευγμα που έμοιαζε γραφτό να επαναλάβει σύντομα με το πολεμικό του δράμα το οποίο καθήλωνε από την εισαγωγή του, με μια από τις πιο ρεαλιστικές σκηνές απόβασης στη Νορμανδία. Ο Σπίλμπεργκ κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας για τον «…στρατιώτη Ράιαν», το έπαθλο καλύτερης ταινίας ωστόσο προτίμησε τον «Ερωτευμένο Σαίξπιρ», πιθανότατα γιατί την ίδια χρονιά ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα ιστορικά έπη ήταν εντονότερος από ποτέ, με τη «Λεπτή Κόκκινη Γραμμή» του Τέρενς Μάλικ να συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των υποψηφιοτήτων.

Το «Crash» επικρατεί απέναντι στο «Brokeback Mountain»

Το φιλμ που έχει χαρακτηριστεί η «χειρότερη Καλύτερη Ταινία όλων των εποχών», πιθανότατα συγκεντρώνει τα πυρά απλά και μόνο διότι στέρησε το βραβείο από το αναμφισβήτητα απαιτητικότερο και πιο δημοφιλές «Brokeback Mountain». Τα Όσκαρ ήταν πάντοτε μια υπόθεση όχι αποκλειστικά καλλιτεχνική, αλλά και συνδυασμός πολιτικών – κοινωνικών συγκυριών που διαμόρφωναν το κλίμα στις τάξεις της Ακαδημίας. Εύλογα, μια ταινία με πρωταγωνιστές γκέι καουμπόηδες δεν είχε μεγάλες πιθανότητες εύνοιας στην Αμερική της δεύτερης θητείας του Μπους, με τα μέλη της Ακαδημίας να προέρχονται από τις τάξεις της ηλικιωμένης, συντηρητικής, λευκής ανώτερης τάξης.

Οι «Δρόμοι της Φωτιάς» κερδίζουν το χρυσό αγαλματάκι από τα μεγάλα φαβορί

Όπου ο αγγλικός στίβος κόβει το νήμα νωρίτερα από πολυδιαφημισμένα blockbuster σαν τους «Κυνηγούς της Χαμένης Κιβωτού» και καλλιτεχνικές επιτυχίες σαν τους «Κόκκινους» του Γουόρεν Μπίτι. Το 1981 ήταν οπωσδήποτε μια περίεργη χρονιά για τα βραβεία Όσκαρ, επρόκειτο ωστόσο να προσφέρει ένα μνημειώδες σάουντρακ με την υπογραφή του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Καλύτερη Ταινία είχε και τη μουσική επένδυση που της άρμοζε.

Το «Φόρεστ Γκαμπ» κερδίζει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας από τα «Pulp Fiction» και «Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ»

1995: Τι χρονιά για το σινεμά! Τρία σπουδαία φιλμ διαχρονικής αίγλης, τρεις υποψηφιότητες οι οποίες αναπόφευκτα επρόκειτο να αφήσουν τους χαμένους με τη γεύση της αδικίας. Το «Φόρεστ Γκαμπ» εξακολουθεί να αντέχει στο τεστ του χρόνου, ενώ και το «Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ» απαιτεί άφθονες επαναλήψεις, όμως το καλτ magnum opus του Κουέντιν Ταραντίνο άξιζε κατά πολλούς το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

«Ρόκι», το απόλυτο αουτσάιντερ κερδίζει βραβείο Καλύτερης Ταινίας

Με αντιπάλους σαν το «Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου» και «Το Δίκτυο», η χαμηλών τόνων παραγωγή του Σιλβέστερ Σταλόνε για έναν άσημο μποξέρ που ξεκινά από το πουθενά για να εκπληρώσει το αμερικάνικο όνειρο, κατόρθωσε να κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και να συμπεριληφθεί μελλοντικά στα καλύτερα φιλμ όλων των εποχών με αθλητική θεματολογία, αγγίζοντας ακόμη και τη δόξα του «Οργισμένου Ειδώλου».

Ο «Λόγος του Βασιλιά» σοκάρει τα πολυδιαφημισμένα φαβορί

Μια ταινία προσαρμοσμένη στις υποκριτικές ικανότητες του Κόλιν Φερθ και τις αξιώσεις του για Όσκαρ Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας, το 2011 αφήνει πίσω υπερπαραγωγές σαν το «The Social Network» και το «The Fighter». Είπαμε, τα Όσκαρ είναι ο θεσμός των εκπλήξεων.

Η 11χρονη Άννα Πάκουιν κερδίζει το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου

Δεν ήταν απλά παιδί. Ήταν το παιδί που κέρδισε τις Έμα Τόμσον, Γουινόνα Ράιντερ, Ρόζι Πέρεζ, Χόλι Χάντερ. Η Άννα Πάκουιν των «Μαθημάτων Πιάνου» ήταν η απόλυτη οσκαρική έκπληξη του 1994. Παρεμπιπτόντως, δεν ήταν η νεότερη νικήτρια όλων των εποχών. Η διάκριση ανήκει στην Τατούμ Ο’ Νιλ, η οποία κέρδισε Όσκαρ σε ηλικία 10 ετών για το «Paper Moon».

Πηγή:athensvoice.gr