Ήταν 22 Μάη 1963, σαν σήμερα πριν 59 χρόνια όταν μια από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες της νεότερης ελληνικής ιστορίας και διαχρονικό σύμβολο του αγωνιζόμενου ανθρώπου κατά της πολιτικής καταπίεσης, ο Γρηγόρης Λαμπράκης δέχτηκε δολοφονική επίθεση, με αποτέλεσμα να καταλήξει και να φύγει από τη ζωή λίγες ημέρες αργότερα, στις 27 Μαΐου.
Την ημέρα εκείνη, η επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη οργανώνει στη Θεσσαλονίκη εκδήλωση, ένα μήνα μετά την πρώτη Μαραθώνια πορεία Ειρήνης με ομιλητή τον βουλευτή της Αριστεράς, Γρηγόρης Λαμπράκη. Η εκδήλωση έχει οριστεί για τις 7.30 μ.μ. Γύρω από το χώρο της εκδήλωσης η τρομοκρατία ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο. Τραμπούκοι και Αστυνομία προσπαθούν να ματαιώσουν την εκδήλωση, με τις πέτρες να πέφτουν βροχή.
Ο Λαμπράκης διέκοψε μάλιστα την ομιλία του, για να καταγγείλει ευθέως «σχέδιο δολοφονικής απόπειρας» εναντίον του. Καθιστά υπεύθυνη την κυβέρνηση και τις αρχές. Η Αστυνομία έμεινε για μια ακόμη φορά σε θέση θεατή.
Μετά το τέλος της εκδήλωσης δέχεται δολοφονική επίθεση σε κεντρικό δρόμο της πόλης από τρίκυκλο, στο οποίο επέβαιναν οι ακροδεξιοί Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης.
Ο βουλευτής μεταφέρεται στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ σε κωματώδη κατάσταση. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης δεν θα βγει ποτέ από αυτήν και θα πεθάνει πέντε μέρες αργότερα, στις 27 Μαΐου 1963, σε ηλικία 51 ετών.
Το πρωί της 23 Μαίου, την επομένη, δηλαδή, της δολοφονικής επίθεσης, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν πηγαίνει στο γραφείο του, φέρεται να αναφωνεί το ιστορικό: «μα ποιος κυβερνά επιτέλους αυτή την χώρα;»
Η εγκληματική επίθεση του παρακράτους της Δεξιάς εναντίον του Γρηγόρη Λαμπράκη κάνει αίσθηση παγκοσμίως. Η Αστυνομία, αλλά και η κυβέρνηση Καραμανλή κάνουν λόγο αρχικά για τροχαίο ατύχημα, ενώ στην κηδεία του Λαμπράκη σχηματίζεται μια πάνδημη διαδήλωση 200.000 ανθρώπων υπέρ της Δημοκρατίας, που ζητούν δικαιοσύνη.
Ο θάνατός του προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, οξύτατη πολιτική κρίση, αλλά και διεθνή κατακραυγή.