Ο Νίκος Μπίστης γράφει στο NEWS 24/7 για τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, την απόφασή του να αποσυρθεί από τη Βουλή και το κατά πόσο αυτή η εξέλιξη αφορά τον προοδευτικό χώρο.

Φαινομενικά, στην επιφάνεια, η ηγεσία της ΝΔ αντέδρασε σαν να μην συνέβη κάτι σοβαρό. Από κάτω, με πρωτοπόρους τους αποκαλούμενους «Κυριακίστας», τους ακροκεντρώους, τους εκ του ΠΑΣΟΚ προσερχόμενους και τους μεταμελημένους αριστερούς, έχει εξαπολύσει στο διαδίκτυο άγριες επιθέσεις στον «σιωπηλό, τον τεμπέλη, τον ανίκανο» κλπ. Δεν φείδονται χαρακτηρισμών. Η ηγεσία της ΝΔ δεν μπορεί να κρύψει την οργή της γιατί στις 68 λέξεις της ανακοίνωσης του πρώην πρωθυπουργού δεν βρέθηκε χώρος για τις δυο δηλωτικές όρκου πίστης: Κυριάκος Μητσοτάκης. Η αναφορά στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τις αξίες της παράταξης ήταν αυτονόητες και αναγκαστικές για τον πρώην ηγέτη της ΝΔ. Όμως η ΝΔ ετοιμάζεται για μια μάχη που όλα δείχνουν ότι θα είναι σκληρή και πιο αμφίρροπη από τις αρχικές προβλέψεις της για υγιεινό περίπατο. Γι’ αυτό και πίεσε τον Καραμανλή να κατέβει, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Περίμενε μια τουλάχιστον θετική αναφορά στον Μητσοτάκη. Τώρα έχει περιορίσει τις φιλοδοξίες της στην παρουσία του Καραμανλή σε μια εκδήλωση – ομιλία στην Βόρεια Ελλάδα. Διαχείριση της ζημιάς κάνει.

Η κριτική που ασκείται στον Κώστα Καραμανλή για την δημοσιονομική εκτροπή της χώρας είναι απολύτως βάσιμη. Η αλματώδης αύξηση του χρέους, χωρίς παράλληλα να βελτιωθούν οι κοινωνικοί δείκτες, είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Έδειξε μεν – περίπου κατονόμασε – τους «πέντε νταβατζήδες που θέλουν να χειραγωγήσουν την πολιτική ζωή» αλλά δεν συγκρούστηκε μαζί τους. Αντιθέτως συμβιβάστηκε αφήνοντας μετέωρη την ελπιδοφόρα απειλή που είχε εκστομίσει. Στα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό η παρουσία Μολυβιάτη ήταν καθοριστική και οδήγησε σε παραλυτική αδράνεια, την στιγμή που υπήρχαν ευκαιρίες για αξιοποίηση. Αυτό ήταν το ένα του πρόσωπο, το βαθειά συντηρητικό, πελατειακό, δεξιό παραδοσιακό. Πριν τελειώσουμε με αυτό το πρώτο πρόσωπο να θυμίσουμε ότι τον καιρό της παντοδυναμίας του, κανείς και καμία μέσα στην ΝΔ δεν είχε το θάρρος να διαφοροποιηθεί επί της ουσίας της πολιτικής του. Όλοι συμφωνούσαν και για αυτό δεν τολμούν ούτε τώρα να ασκήσουν, αναδρομικά έστω, δημόσια κριτική. Βάζουν πρόθυμους τρίτους να το κάνουν.

Ταυτοχρόνως υπήρχε ένα άλλο πρόσωπο του Καραμανλή, στραμμένο στα δικαιώματα και τις ελευθερίες του πολίτη, το οποίο παίρνει καλύτερο βαθμό. Αν μάλιστα συγκριθεί με την αντιδημοκρατική εκτροπή της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ, τότε η απόσταση που τους χωρίζει είναι σαν αυτή που χωρίζει την Γαλλική Επανάσταση από την παλινόρθωση. Αυτή την απόσταση τόνισε στην ομιλία του στην Κρήτη. Υπενθυμίζω τι είπε «Το θέμα είναι τόσο βαρύ και σοβαρό που δεν επιτρέπεται ούτε αντέχεται να μείνουν σκιές ιοβόλες για την δημοκρατική ομαλότητα. Φως λοιπόν! Άπλετο φως! Το να προκλήθηκαν τα γεγονότα αυτά από κυβερνητική πρωτοβουλία είναι εκτός από αντιδημοκρατικό και παράνομο, τόσο πέρα από κάθε όριο νοσηρής φαντασίας και πολιτικής ανοησίας που είναι αδιανόητο. Παραμένει όμως επιτακτική η ανάγκη να ξεκαθαριστεί ποιοι και με ποια δικαιολογία ζήτησαν κάτι τέτοιο και ποιοι και πώς το ενέκριναν. Η επίκληση του απορρήτου σε τέτοιες περιπτώσεις υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου».

Τα είπε αυτά και μετά ψήφισε κατά της πρότασης μομφής στην κυβέρνηση, που αποδεδειγμένα τα διέπραξε. Ήθελε μεγάλη δύναμη για να ψηφίσει διαφορετικά και δεν την είχε. Πολιτικά ήταν μετριοπαθής και επί των ημερών του η ΝΔ δεν έγινε κρησφύγετο ακροδεξιών του ΛΑΟΣ και όχι μόνο. Ταυτοχρόνως για να δούμε και μια πιο προσωπική αλλά όχι άμοιρη πολιτικών επιπτώσεων διάσταση, ο άνθρωπος Καραμανλής ήταν προσηνής και καθόλου αλαζονικός.

Μας αφορά αυτό το επεισόδιο – της απόσυρσης Καραμανλή από την Βουλή- στον προοδευτικό χώρο; Προφανώς, κάθε τέτοια εξέλιξη μας αφορά και δεν μας αφήνει αδιάφορους. Όχι γιατί πρόκειται να προκαλέσει τεκτονικές αλλαγές. Ούτε γιατί θα αποτελέσει κεντρικό σημείο πολιτικής αντιπαράθεσης. Όμως σε ένα τμήμα δημοκρατικών ψηφοφόρων της συντηρητικής παράταξης που έχει έντονα δυσφορήσει με τα απερίγραπτα καμώματα του καθεστώτος Μητσοτάκη στο πεδίο των θεσμών, θα ενισχυθεί μια διάθεση απελευθέρωσης. Πριν από αυτή την εξέλιξη ο Τσίπρας στο προσκλητήριο του συμπεριελάμβανε σταθερά τους πολίτες αυτούς. Η προοδευτική διακυβέρνηση τους περιλαμβάνει. Και κάθε εξέλιξη που διευρύνει την περίμετρο απεύθυνσης μας είναι καλοδεχούμενη.