Να ξεκινήσω από τα πολύ ποταπά; Θα ξεκινήσω από τα πολύ ποταπά: Ενα θέμα είναι η δράση (η πράξη). Δεύτερο θέμα είμαι η καταγγελία αυτής (να βρει η καταγγέλλουσα ή ο καταγγέλλων τη δύναμη να αντιδράσει). Τρίτο θέμα είναι οι αντιδράσεις: από πολιτικά πρόσωπα, δημοσιογράφους και φυσικά την κοινωνία.

Προφανώς αναφέρομαι στα περιστατικά κακοποίησης ή βίας, όποιου είδους, η οποία όμως πηγάζει από θέση εξουσίας (και όχι ως άμυνα ή διεκδίκηση δικαιωμάτων κ.λπ).

Εχουμε, λοιπόν, μία δράση και δύο αντιδράσεις. Στην περίπτωση Γεωργούλη, η δράση μένει να κριθεί από τις αρμόδιες αρχές. Αντίδραση υπήρξε άμεσα από την καταγγέλλουσα, ωστόσο οι βελγικές αρχές επί τρία χρόνια δεν έδιναν στοιχεία – τώρα το έκαναν.

Τέλος, έχουμε τις πολιτικές/δημοσιογραφικές/κοινωνικές αντιδράσεις: Ο ΣΥΡΙΖΑ έδρασε άμεσα. Ούτε «δεν ήξερα», ούτε «δεν έψαξα» (όταν ακούστηκαν φήμες πριν από δύο χρόνια), ούτε περίμενα. Αμεσα και με συνέπεια στα όσα λέει απομάκρυνε τον ευρωβουλευτή από όλα του τα όργανα.

Το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ με έναν ακατανόητο τρόπο, καθώς ούτε καν ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος στο οποίο ανήκει η καταγγέλλουσα δεν ήξερε (απ’ όσο ξέρουμε έστω). Η Ν.Δ., δε, έχει ξεσαλώσει. Εργαλειοποίηση κάργα! Καμία ντροπή αυτό το κόμμα (τι κάνει ο κ. Νίκος Γεωργιάδης, κ. Μητσοτάκη; Πώς τον βλέπετε; Είναι καλά;).

Πάμε στην κοινωνία – τον μεγάλο κριτή των πάντων! Ποιος την έχρισε ως τέτοιον, άραγε; Δεν θα τον βρω; Δεν θα πέσει στα χέρια μου; Που έχουμε όλοι πάρει ένα καλάμι και η αποψάρα μας είναι η μόνη αλήθεια!

Τα βέλη, ωστόσο, θα στραφούν στη φάρα μου: τους δημοσιογράφους. Που μυρίστηκαν λευκό κρέας κι έτρεξαν σαν τα όρνια. Απαράδεκτη η δημοσιοποίηση των στοιχείων της καταγγέλλουσας, που έγινε δίχως τη συναίνεσή της… Χωρίς συναίνεση, «συνάδελφοι», είναι βιασμός. Και βιασμός δεν είναι μόνο ο σεξουαλικός. Τέλος και τελεία (ανοίξτε έστω ένα λεξικό μπας και ξεστραβωθείτε!).

Νόρα Ράλλη/Εφημερίδα Συντακτών